Σελιδες

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Ο μικρός ήρωας

Σήμερα το πρωί όπως κάθε μέρα καλημέρισα φίλους και γνωστούς σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Συνηθίζω να λέω καλημέρα με βίντεο που περιέχουν τραγούδια.Το ένα βίντεο έφερε το άλλο ,και το άλλο το τραγούδι του μικρού ήρωα με τον Λουκιανό Κελαηδόνη.


Σκέφτηκα (ναι το κάνω κάπου κάπου) ότι όλοι έχουμε ακούσει για τον μικρό ήρωα αλλά τι και πόσα ξέρουμε για αυτόν;
Αναζήτηση αμέσως στον παγκόσμιο ιστό.


Και εύρηκα!!!!!Τι βρήκα; Μια σελίδα για τους λάτρεις του "μικρού ήρωα" και για την ακρίβεια λέγεται  Ο Μικρός Ήρως

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Χαμένες πολιτείες: 5 επισκέψιμες Ατλαντίδες



Μπορεί κανείς να αρνηθεί τη γοητεία των θρύλων; Θα πάψουν ποτέ να είναι ενδιαφέρουσες οι ιστορίες –φανταστικές ή βασισμένες σε ιστορικά στοιχεία– που γεννά η εικόνα μιας πόλης η οποία κάποτε έσφυζε από ζωή, μέχρι που ξαφνικά, πολλές φορές εν μία νυκτί και για μυστηριώδεις λόγους, εγκαταλείφθηκε και ξεχάστηκε από την ανθρωπότητα για αιώνες ή και χιλιετίες ολόκληρες; Για κάθε Ακρόπολη, Σινικό Τείχος και Κολοσσαίο που μας καθησυχάζει με την αιώνια συνέχεια που συμβολίζει, υπάρχει μια σκεπασμένη από την σκόνη της ερήμου πόλη που μας τρομάζει με την σιωπηλή ανυπαρξία της. Μια βόλτα σε πέντε μητροπόλεις οι κάτοικοι των οποίων δεν φαντάζονταν ποτέ ότι τα σπίτια τους θα είναι κάποτε κομμάτι ενός αρχαιολογικού χώρου.

Πέτρα, Ιορδανία
Λαξευμένη στα βράχια καταμεσής της ερήμου, κρυμμένη πίσω από ένα στενό φαράγγι –στο οποίο μετά βίας χωρούν να περπατήσουν τρία άτομα πλάι πλάι– η αρχαία πρωτεύουσα των Ναββαταίων, κτισμένη τον 60 αιώνα π.Χ., εγκαταλείφτηκε κάποια στιγμή, σκεπάστηκε από την άχλη του χρόνου και τη σκόνη της ερήμου, και παρέμεινε κρυμμένη επί χίλια πεντακόσια χρόνια, μέχρι να την ανακαλύψει τυχαία το 1812 ο Ελβετός εξερευνητής, Johann Ludwig Burckhardt. Σήμερα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και περισσότερο επισκέψιμους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO. Το Θησαυροφυλάκιο, το οποίο πρωταγωνιστεί και στην περίφημη ταινία του Indiana Jones, το Μοναστήρι, το Αμφιθέατρο και οι ρωμαϊκοί δρόμοι αποτελούν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της.



Παυλοπέτρι, Λακωνία, Ελλάδα
Η αρχαιότερη βυθισμένη πολιτεία του κόσμου πιστεύουν οι αρχαιολόγοι πως είναι το Παυλοπέτρι, τα ερείπια του οποίου βρίσκονται σε βάθος μόλις 3-4 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, πολύ κοντά σε μια αμμουδιά της Λακωνίας. Η αρχαία πόλη χρονολογείται από το 2800 π.Χ. περίπου, και αποτελούσε πιθανότατα λιμάνι των Μυκηναίων. Τα ερείπιά της περιλαμβάνουν ανέπαφα κτίρια, αυλές, δρόμους, καθώς και μεταγενέστερους τάφους –από τους οποίους προκύπτει και η πεποίθηση ότι η πόλη ήταν μυκηναϊκή. Η αρχαιολογική μελέτη στο Παυλοπέτρι ξεκίνησε το 2009, από ομάδα επιστημόνων από το Ερευνητικό Κέντρο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ.

Timgad, Αλγερία


Το Timgad, ή Colonia Marciana Ulpia Traiana Thamugadi για τους φίλους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι ακριβώς αυτό που έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για χαμένες πολιτείες, βγαλμένες από περιπέτειες τύπου Indiana Jones. Κτισμένη περί το 100 μ.Χ. κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Τραϊανού, εγκαταλείφθηκε δύο φορές, μία τον 5ο αιώνα και μία οριστικά, τον 7ο αιώνα, μετά από επιδρομή των Βανδάλων. Η άμμος της Σαχάρα σκέπασε την πόλη και διατήρησε τα αρχαία μνημεία της στην καλή κατάσταση που τα βλέπουμε σήμερα, μέχρι την επανανακάλυψη της το 1881. Σήμερα, τα ερείπια της αρχαίας πόλης αντικατοπτρίζουν την αρχιτεκτονική και την ζωή των ρωμαϊκών πόλεων στις αφρικανικές κτήσεις. Η μεγαλοπρεπής αψίδα του Τραϊανού, τα λουτρά και ο Ναός του Δία, το μέγεθος του οποίου είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο του Πάνθεον της Ρώμης, είναι μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Μία λατινική επιγραφή στην πλατεία φέρει το αισιόδοξο μήνυμα «να κυνηγάς, να πλένεσαι, να παίζεις και να γελάς. Αυτή είναι η ζωή».


Ακρωτήρι, Σαντορίνη, Ελλάδα
Η λαμπερή πρωτεύουσα της Αρχαίας Θήρας που χάθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου, μαζί με το βασίλειο του Μίνωα, κατοικούταν αδιάλειπτα από το 4500 π.Χ., παρά το γεγονός ότι τον 17ο αιώνα π.Χ. καταστράφηκε από σεισμό και ξανακτίστηκε. Οι ανασκαφές, που συνεχίζονται με ρυθμούς χελώνας (ο αρχαιολογικός χώρος φημολογούταν στις αρχές του καλοκαιριού ότι θα άνοιγε φέτος για το κοινό, πράγμα που τελικά αναβλήθηκε για του χρόνου) έχουν φέρει στο φως πολυώροφα κτίρια με περίτεχνες τοιχογραφίες, βιοτεχνικούς χώρους, άριστη πολεοδομική οργάνωση με δρόμους και πλατείες και ένα απίστευτα αναπτυγμένο αποχετευτικό σύστημα, το οποίο περνούσε κάτω από το λιθόστρωτο και συνδεόταν απευθείας με τα σπίτια, μεταφέροντας –τραγική ειρωνεία– ζεστό νερό από το ηφαίστειο που έμελλε να τα κάψει.

Machu Pichu, Περού


Η χαμένη πόλη των Ίνκας, χτισμένη σε υψόμετρο 2.430 μέτρων σε μια από τις κορυφές των Άνδεων, κατοικήθηκε για μια μικρή μόνο περίοδο, πιθανότατα από το 145http://www.blogger.com/img/blank.gif0 έως το http://www.blogger.comhttphttp://www.blogger.com/img/blank.gif://www.blogger.com/img/blank.gif/img/blank.gif1572 μ.Χ., πριν εγκαταλειφθεί αμέσως μετά την κατάκτηση της Λατινικής Αμερικής από τους Ισπανούς. Οι κατακτητές δεν βρήκαν ποτέ την πόλη, και οι ντόπιοι μυστηριωδώς δεν αναφέρθηκαν ποτέ σε αυτήν, με αποτέλεσμα η πόλη να παραμένει στη σφαίρα του μύθου μέχρι το 1911, όταν ο Αμερικανός Ιστορικός Hiram Bingham την έφερε στο προσκήνιο. Μελετητές και αρχαιολόγοι δεν έχουν ακόμα καταλήξει αν το Machu Picchu ήταν κανονικός οικισμός, βασιλικό ανάκτορο ή θρησκευτικό ιερό. Η τεράστια τουριστική ανάπτυξη, και τα εκατομμύρια των επισκεπτών που συρρέουν κάθε χρόνο, έχουν δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια ανησυχίες για τις ζημιές που ενδέχεται να προκαλούνται στο μνημείο.

πηγή

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Κατάρα ...στον λαδέμπορα "Μαλβίνα Κάραλη"

  Όταν άκουγα αυτήν την φράση πάντα έβαζα τα γέλια.
Θυμόμουν τον γερό-Λαδά από το "ο Χριστός ξανασταυρώνετε"(τόσο παλιά είμαι),τον "Λαδά "απέναντι από το πατρικό μου(πουλούσε λάδι και ελιές από ποικιλίες ολόκληρης της Ελλάδας) και τελικώς την Μαλβίνα Κάραλη.Σήμερα το πρωί μια ψυχή μου είπε :"είσαι άπαιχτη λεξοπλάστης" και απάντησα από μέσα μου "και που να με δείς να πλάθω κουλουράκια".
Στο θέμα μου όμως....

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Πως έφτασε ο χρυσός στη Γη;


Κι όμως, ο χρυσός είναι ένας... κλασσικός εξωγήινος. Η Γη, όταν ακόμα βρισκόταν σε πολύ νεαρή ηλικία, δέχτηκε μια βροχή διαρκείας από μετεωρίτες, η οποία κράτησε για καιρό και έστρωσε την επιφάνεια του πλανήτη μας με πολύτιμα μέταλλα, όπως ο χρυσός και η πλατίνα (λευκόχρυσος), που είχαν δημιουργηθεί κατά τις πρώτες φάσεις σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ματίας Γουίλμπολντ της Σχολής Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το «New Scientist» και το «Physics World», ανέλυσαν με νέες τεχνικές μεγάλης ακρίβειας δείγματα από πανάρχαια πετρώματα της Γροιλανδίας ηλικίας σχεδόν 3,8 δισ. ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα σημερινά προσβάσιμα αποθέματα πολύτιμων μετάλλων στη Γη αποτελούν συνέπεια του βομβαρδισμού μετεωριτών περίπου 200 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία της.

Καθώς η Γη διαμορφωνόταν, ο λιωμένος σίδηρος βυθίστηκε στο κέντρο αποτελώντας τον πυρήνα της, συμπαρασύροντας βαθιά στο υπέδαφος την συντριπτική πλειονότητα των επιφανειακών πολύτιμων μετάλλων.

Μάλιστα, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι στον γήινο πυρήνα υπάρχουν ακόμα αρκετά πολύτιμα μέταλλα -αν έρχονταν ποτέ στο φως- για να καλύψουν όλη την επιφάνεια της Γης με ένα στρώμα πάχους τεσσάρων μέτρων!

Κανονικά, η καταβύθιση του χρυσού και των άλλων μετάλλων στο κέντρο της Γης θα έπρεπε να αφήσει την επιφάνεια χωρίς αυτά, όμως, αντίθετα, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες φορές περισσότερα πολύτιμα μέταλλα στα πιο επιφανειακά γεωλογικά στρώματα, στον φλοιό και τον μανδύα, από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Η αφθονία αυτή αποδίδεται σε μια τελευταία κατακλυσμιαία βροχή μετεωριτών που έπεσε στη Γη μετά τον σχηματισμό του πυρήνα της και αφού είχε αυτή πια στερεοποιηθεί, ανανεώνοντας έτσι και με το παραπάνω το απόθεμά της σε προσβάσιμα πολύτιμα μέταλλα, τα οποία έτσι αντικατέστησαν τον χρυσό και την πλατίνα που είχαν βυθιστεί στον πυρήνα.

Πηγή: THEINSIDER

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Πείραμα με διάσημο βιολιστή....και τα αποτελέσματα του



Ένα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ' οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από... 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.
4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.
6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.
Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.
Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια; Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Η βασίλισσα των χορδών: Vanessa Mae




H Vanessa Mae, είναι ακριβώς αυτό που λέμε παιδί θαύμα, με όλη τη σημασία της λέξης. Ενόψη της συναυλίας της  στη χώρα μας, στις 14 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, ας τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Δεν είναι τυχαίο που τα media εκθειάζουν τη δουλειά της, αν και συχνά οι κριτικές επισημαίνουν όχι μόνο τις αρετές της ερμηνείας της αλλά και της εμφάνισής της. Αξίζει ίσως να αναφερθεί, ότι έχει ανακηρυχθεί ως ένας από τους 50 πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο από το "People Magazine".

Η Vanessa Mae εισήγαγε στα κομμάτια της έντονα ποπ στοιχεία δημιουργώντας έτσι ένα νέο ερμηνευτικό ύφος για το χώρο της κλασικής μουσικής, το οποίο άλλωστε και της χάρισε χιλιάδες θαυμαστές ανά τον κόσμο. Αδιάψευστη απόδειξη αποτελούν τα 8 περίπου εκατομμύρια δίσκων που έχει πουλήσει διεθνώς, ενώ έχει βραβευτεί με περισσότερα από 40 διεθνή βραβεία μουσικής.
Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1978 στη Σιγκαπούρη, την ίδια μέρα με τον πρώτο μεγάλο "μετρ" του βιολιού, τον Nicolo Paganini. Μετακόμισε μαζί με την οικογένειά της στο Λονδίνο όταν ήταν 4 ετών, ενώ τον επόμενο χρόνο άρχισε μαθήματα κλασικού βιολιού.
Tο επιτυχημένο ντεμπούτο της μπροστά στο ευρωπαϊκό κοινό, έγινε το 1988 με μία εμφάνιση στη Βρετανία με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λονδίνου.Το 1992 κλήθηκε από την λονδρέζικη ορχήστρα “Μουσικοί του Mozart” να περιοδεύσει στην Άπω Ανατολή και υπήρξε η νεότερη σολίστ που έπαιξε ποτέ με την ορχήστρα.

Μέχρι να κλείσει τα 13 της χρόνια είχε στο ενεργητικό της 3 κλασικούς δίσκους, ενώ, είναι η νεότερη σολίστ που ηχογράφησε κοντσέρτα για βιολί των Τσαϊκόφσκι και Μπετόβεν.
Το 1995 ηχογράφησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "The violin player", με το οποίο καθιερώθηκε αμέσως ως σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς. Το άλμπουμ έφτασε στην κορυφή των charts, σε πάνω από 25 χώρες, δημιουργώντας ένα νέο πεδίο για την ορχηστρική μουσική. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει κερδίσει 40 International Platinum Awards και οι παρτιτούρες της αριθμούν πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα, καταφέρνει να ισορροπεί, μία δεκαπενταετία τώρα, μεταξύ του κλασικού και του ποπ ρεπερτορίου.

Η "βασίλισσα του βιολιού" έχει συνεργαστεί με δημοφιλείς ποπ καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων η Janet Jackson και ο Prince, η μουσική της ακούγεται και στο σάουντρακ της μεγάλης παραγωγής της εταιρείας Disney "Μulan", ενώ με τα πρόσφατα άλμπουμ της δοκιμάζει για πρώτη φορά εκτός από το βιολί και την φωνή της. Παρουσιάζει ποπ τραγούδια, ικανά να φτάσουν στις υψηλότερες θέσεις των καταλόγων επιτυχιών ολόκληρου του κόσμου...
Οι δραστηριότητες όμως της πολυτάλαντης μουσικού δεν σταματούν εδώ. Γνωστή για την φιλανθρωπική της δράση, έχει συμμετάσχει κατά καιρούς σε διάφορες εκστρατείες του Ερυθρού Σταυρού. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο, είτε ως σκηνοθέτης της δικής της βουβής ταινίας, η οποία βασίστηκε στο άλμπουμ της “The original four seasons”, είτε ως ηθοποιός στη σειρά Arabian Nights που γυρίστηκε για το βρετανικό κανάλι ABC το 1999. Το πρόσωπό της έχει κοσμήσει μερικά από τα πιο γνωστά περιοδικά μόδας και το αντρικό περιοδικό FHM την έχει εντάξει στον κατάλογο με τις 100 πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο.
Είναι πολύ σεμνή και δήλωσε πως αν και έχει εκτεθεί στη δημοσιότητα από πολύ μικρή λόγω των επαγγελματικών της δραστηριοτήτων, δεν έχει επηρεαστεί, καθώς, πάντα αγαπούσε αυτό που έκανε και έπαιρνε τη δουλειά της πολύ σοβαρά. Σε αυτό που την επηρέασε η δημοσιότητα ήταν ότι είχε να αντιμετωπίσει την υπερπροστατευτικότητα από τους ανθρώπους γύρω της, πράγμα πολύ δύσκολο καθώς μέχρι τα 20 της χρόνια που έγινε πλέον ανεξάρτητη, η ελευθερία της ήταν πολύ περιορισμένη.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Η Ζίνα Μαρνέζη απαντά στις Αμπλοκάριστες...




Σήμερα σε ετούτη εδώ την ανάρτηση έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε την Ζηνοβία Μαρνέζη.


Μια παρουσίαση της ίδιας της συγγραφέως αλλά και του μυθιστορήματος της 
 Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι.

Ξεκινάμε ανάποδα την συνέντευξη αυτή.
Η συγγραφέας μας παρουσιάζει το βιβλίο της μέσα από τις ερωτήσεις.

Α:  Γιατί  Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι

Ζ.Μ: Ας τα πάρω τα πράγματα απ την αρχή για να μπούνε σε μια τάξη Στην αρχή υπήρχε το χάος !!
Σκεφτόμουν τα χρόνια που πέρασαν , την παλιά νοοτροπία , τις αλλαγές που συντελέστηκαν με απίστευτη ταχύτητα . Πως ξεκινήσαμε και που μας πήγε η ζωή Τι θα μπορούσα να πω , κάτι που δεν έχει ειπωθεί πλέον ; Όλα έχουν γίνει πια . Παρθενογένεση δεν υπάρχει σήμερα . Και σπάσε εσύ το κεφάλι σου να βρεις κάτι πρωτότυπο . Ήδη ο σπόρος είχε πέσει , αλλά το χώμα ήταν ακόμη άγονο .
Μέχρι που έρχεται ο θειος Σαββόπουλος και υποδέχεται την νέα χιλιετία μένα του καινούργιο τραγούδι . 
Σημαιοφόρισσα στην λησμονιά να μην τους δώσεις
να τους καλέσεις αύριο πλάι σου και λίγο να τους εμψυχώσεις
 
είχε πολύ καημό , πολύ λαχταρά η εποχή τους
 
είχε πολλούς αναίσθητους μα και πολλούς ονειροπόλους ....
Με συγκίνησε ... είμαι και συναισθηματική υπέρ του δέοντος , με άγγιξαν αυτοί οι στίχοι .... αλλά ακόμη υπήρχε το χάος .
Σκεφτόμουν , ξανασκεφτόμουν , εκεί που καθάριζα κρεμμύδια και φρέσκα φασολάκια ....( θάνατος είναι οι γυναίκες που αγαπιούνται καθώς να καθαρίσουμε κρεμμύδια ) Καρυωτάκης .....
άσχετο !!!!
Θέλω να τονίσω την καθημερινότητα μου ... όχι ότι το ζόρισα πολύ ... σχεδόν καθόλου όταν εγένετο φως !!!!!!!!!

Α: Πότε ξεκινήσατε το βιβλίο ;

Ζ.Μ: Την εποχή εκείνη ήμουν 43 ετών , πολύ νέα ακόμη για να σκέφτομαι περασμένες εποχές και αναμνήσεις της νιότης μου . Είχα δύναμη και ενέργεια και όλη τη ζωή μπροστά μου . Μεγάλωνα μαζί με τα παιδιά μου σαν παιδί κι εγώ ή μάλλον σαν μεγαλύτερη αδελφή τους .Έτσι ένιωθα .
Την πρωτοχρονιά του 2000 την περάσαμε οικογενειακά , πολύ όμορφα και ανέμελα . ( δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες ακόμη ) Τα συναισθήματα που είχα εκείνη την εποχή ήταν τόσο έντονα και δυνατά , σαν ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί και να διαλύσει τα πάντα . όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια μαζεύτηκε μέσα μου και ένα χρόνο αργότερα (2001 ) ήρθε και έσκασε με την έμπνευση αυτού του βιβλίου . . Επηρεασμένη από τους στίχους του Σαββόπουλου έφτιαξα ένα κόσμο , μια κοινωνία από πρόσωπα και χαρακτήρες που έζησαν και μεγάλωσαν τα τελευταία 50 χρόνια μαζί με τις ιστορικές και πολιτισμικές εξελίξεις στην χωρά μας . Ο μονός τίτλος που θα μπορούσα να δώσω στο βιβλίο ήταν αυτός αναίσθητοι και ονειροπόλοι .Δεν καπηλεύτηκα τους στίχους του ποιητή . Έδωσα την δική μου ερμηνεία και την δική μου ψυχή στους ήρωες μου . Αναίσθητοι για μένα είναι αυτοί που δεν υπολογίζουν τα συναισθήματα των άλλων και ονειροπόλοι αυτοί που έχουν όνειρα και ιδανικά για ένα καλύτερο κόσμο .





Α:    Τι συναισθήματα πραγματεύεται το μυθιστόρημα;

Ζ.Μ: Σχεδόν όλα τα συναισθήματα που διαφεντεύουν την ψυχή και το μυαλό μας. Έρωτας , αγάπη , φιλία και φιλότιμο , αξιοπρέπεια , περηφάνια , εγωισμός , αλαζονεία , αναισθησία και ευαισθησία , πίστη και απιστία , πείσμα , μίσος , ζήλεια , φθόνος και εκδίκηση .



Α: Πολλά και δυνατά συναισθήματα οι ήρωες που τα εκφράζουν ποιοι είναι; Και πως μπήκαν μέσα στο μυθιστόρημα;

Z.M: Αν πιστεύετε στα θαύματα αυτό το βιβλίο προέρχεται από ένα θαύμα που φανερώθηκε μέσα στο μυαλό μου , στην αρχή σαν σκόρπια πρόσωπα που δένονταν αρμονικά μεταξύ τους , μέχρι που έδωσαν ψυχή και ουσία , ολοκληρώθηκαν και έγιναν σημαντικές και αληθινές οντότητες . Ήσαν σαν να υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι και μιλούσαν μες το κεφάλι μου... να τους φανερώσω , να τους αναδείξω , να μην ξεχαστούν. 
Έζησα έξι χρόνια με τους ήρωες μου , να κυριαρχούν σ'ολή μου την καθημερινότητα . Δούλευα και σκεφτόμουν , έκανα οτιδήποτε άλλο και σκεφτόμουν ... πως θα μιλήσουν , πως θα ενεργήσουν , πως θα αντιδράσουν , τι επιπτώσεις θα έχουν οι επιλογές τους , ποιο θα είναι το τέλος τους . 
Εύκολο είναι να σκέπτεσαι , το δύσκολο είναι πως θα τα γράψεις .Σήμερα αποστασιοποιημένη απ' όλη αυτή τη διαδικασία συνηδειτοποιώ πολλά πράγματα . Εικόνες και γεγονότα που είχαν κρυφτεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ούτε καν τα θυμόμουν , έβγαιναν και τυπώνονταν στο χαρτί , χωρίς να τα κατανοώ εκείνη τη στιγμή . 
Πολλές φορές έφτασα σε αδιέξοδο , κουράστηκα από άλλες προσωπικές μου δυσκολίες , πολλές φορές είπα να τα παρατήσω , γιατί ίσως δεν άξιζε το κόπο , ίσως να ήταν παιδιάστικη βλακεία . Αλλά οι ίδιοι μου οι ήρωες δεν με άφηναν να τους εγκαταλείψω Μου φώναζαν , με εκλιπαρούσαν να μην τους ξεχάσω . 
Τότε καθόμουν να συνεχίσω την ιστορία τους , άδεια σχεδόν από έμπνευση και εκείνοι έρχονταν και μου υπαγόρευαν την θέληση τους , ίσως το θεωρείται παρανοϊκό , αλλά είναι η αλήθεια . 
Γι αυτό και είπα πως αυτό το βιβλίο είναι ένα θαύμα που συντελέστηκε μες το μυαλό μου . Οι φανταστικοί ήρωες που εγώ είχα δημιουργήσει , απόκτησαν σάρκα και ψυχή , ξέφυγαν από τα χέρια μου και την δική μου εξουσία και απόκτησαν δική τους βούληση και αυτονομία . 
Έγιναν παιδιά μου , τους αγάπησα όλους , και στο τέλος τους αθώωσα όλους ... ακόμα κι αυτούς που είχα για κακούς . 
( γιατί κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της έχει τους καλούς και τους κακούς ) .
Μερικά ονόματα που χρησιμοποίησα δεν ήταν τυχαία , ήθελα απλά συνηθισμένα ονόματα και όχι βαρύγδουπα και δήθεν . 
Η Θεοδώρα και ο Τιμόθεος κρύβουν μέσα τους όλη τη ψυχική μου διάθεση . Θείο Δώρο που δέχεται κάποιος που τιμάει το Θεό . 
Αυτή έμπνευση ήταν το θειο δώρο μου και εγώ το τίμησα . Κάποτε το έλεγα δώρον άδωρον , όμως πηρά την ανταμοιβή μου και σήμερα λέω πως θα είμαι ευγνώμων νυν και αεί ( δεν εννοώ υλική ) 


Α:    Υπάρχει ανατροπή για την ηρωίδα ;

Ζ.Μ: Βεβαίως και υπάρχει , η ζωή της είναι γεμάτη από ανατροπές . Η ιδία είναι πλάσμα ατίθασο και ασυμβίβαστο . Θα περάσει πολλά αλλά με πείσμα και δύναμη ,θα ξεπεράσει τις παγίδες . Το τέλος είναι ανατρεπτικό , δεν γυρίζει στην οικογενειακή συνάντηση στο πατρικό της, νιώθει πάλι μονή και προδομένη , αλλά η τύχη της επιφυλάσσει ένα έρωτα που θα της αλλάξει τη ζωή . Ήταν η ανταμοιβή που ήθελα να της προσφέρω .

Α:     Τι ακολουθεί μετά . 

Ζ.Μ:   Μια ολοκαίνουργια ιστορία , με νέα πρόσωπα και καταστάσεις . Στον παρόντα χρόνο αυτή τη φορά. Μέσα στο περιβάλλον αυτό θα δούμε και παλιά πρόσωπα , όπως τη Δώρα και τον Αλκή , το νέο της αγαπημένο . αλλά σε δευτερεύοντες ρόλους . Θα δούμε πως είναι η ζωή δέκα χρόνια μετά , και των άλλων πρόσωπων.

Α: Ας κάνουμε και μια «ενδοσκόπηση» στην Ζίνα την Μαρνέζη. :  
 Ποια στιγμή ζωής αυτού του βιβλίου σε απογοήτευσε .

Ζ.Μ:   Καμιά .

Α:  Όταν ολοκληρώθηκε τι σκέφτηκες . 


Ζ.Μ: Σκέφτηκα επιτέλους τέλειωσα αλλά από την άλλη ένιωσα ένα απέραντο κενό . Μου έλειψαω οι ήρωες μου , και άργησα πολύ να τους ξεπεράσω .

Α:       Ποιο η ποια είναι τα λογοτεχνικά έργα που θα ήθελες να γράψεις εσύ;

Ζ.Μ: Πολλά είναι αυτά . Τα ματωμένα χώματα , τη Λωξάντρα , το σπίτι των πνευμάτων της Αλιέντε .... πάρα πολλά .

Α:   Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις να έχεις να βλέπεις και να ακούς;

Ζ.Μ: Δεν αντέχω να βλέπω μικρά παιδιά να ζητιανεύουν στους δρόμους και να πουλάνε διάφορα , από σκέτη εκμετάλλευση . Δεν αντέχω να βλέπω αδέσποτα ζωάκια στο δρόμο , που τα έχουν εγκαταλείψει τα αφεντικά τους . Δεν αντέχω να έχω γκρίνια και μιζέρια στη ζωή μου . Να ακούω τις μεγαλύτερες ανοησίες που τις πασάρουν σαν σοφίες .

Α: Τα δήθεν δηλαδή. Και κάτι τελευταίο έτσι για να κλείσουμε αυτήν την συζήτηση με θετική ενέργεια.
Κοιτώντας τα άστρα και βλέποντας ένα αστέρι να πέφτει κάνεις ευχή; Αν ναι  ποια είναι;


Ζ.Μ: Πάντα με γοήτευε ο έναστρος ουρανός , κάθομαι τις νύχτες και τον κοιτάζω , αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω ευχή όταν βλέπω να πέφτει ένα αστέρι . Εκεινο που θα ήθελα να ευχηθώ είναι να μην αλλάξει η γη προς το χειρότερο εννοώ , λόγω οικολογικής καταστροφής , για να μπορούμε να χαιρόμαστε την φύση και όλο της το μεγαλείο .


Α:  Ευχαριστούμε πολύ για την κατάθεση ψυχής.


Ζ.Μ: Και εγώ ευχαριστώ.


Αυτή είναι φίλοι μου η Ζίνα Μαρνέζη  και το μυθιστόρημα Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι όπως μας το παρουσίασε η ίδια η συγγραφέας.