Σελιδες

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Τέρμα το διάλειμμα...ανοίγουν τα σχολεία

Πέρασε το καλοκαίρι
.Σχεδόν όλοι οι λουόμενοι έχουν γυρίσει στην βάση τους.
Παιδιά και γονείς τώρα πλέον περιμένουν να ανοίξουν τα σχολεία.

Στην κατηγορία των γονέων αυτών ανήκω και εγώ.Βλέπετε ο "φάτσας-πυθαράκιον" θα πάει φέτος πρώτη δημοτικού.
Εκτός από τον φάτσα όμως κάνω και εγώ σαν πρωτάρα.Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε  που ξαναπήγα σχολείο μαζί με τα παιδιά μου.
Φυσικά έχω έναν επιπρόσθετο κόμπο-άγχος που με διακατέχει αφού το πυθαράκι είναι ....θεριό.
Συζητούσα με τον big Brother μου και με συμβούλεψε απλά. Άστο να κυλήσει,μην πανικοβάλλεσαι.
Μα πως...αυτός δεν βάζει τον πισινό του κάτω ούτε για να φάει θα κάτσει να γράψει και να διαβάσει;
Άσε που σκέφτομαι την δασκάλα να τον κυνηγάει....
Μέρες τώρα ψάχνω στην μεγάλη "βιβλιοθήκη " που λέγεται διαδίκτυο για συμβουλές και πρακτικές.
    Ξεκινάμε φυσικά με το να συζητάμε για το σχολείο με το παιδί μας λίγο λίγο και τακτικά.
Καλό θα ήταν να πηγαίναμε και μια βόλτα στο σχολείο .Να το δει το παιδί "άδειο" χωρίς παιδιά.
Μην του μιλήσετε για το τι θα του συμβεί αλλά το τι έχετε βιώσει εσείς στο σχολείο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει καταιγισμός ερωτήσεων όπου θα πρέπει να απαντάτε ρεαλιστικά και χωρίς φαντασία.


Δώστε του ευχάριστες στιγμές πηγαίνοντας το για σχολικά ψώνια.
Σε περίπτωση που το παιδί αρνείτε να πάει σχολείο και κλάιει πρέπει να οπλιστείτε με ηρεμία και να πράξετε με σταθερότητα.Αφήστε το παιδί στο σχολείο και αυτό θα ξεχαστεί.Μην μένετε στον χώρο του  σχολείου όσο σκληρό και αν σας φαίνεται. Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η επιστροφή του μαθητή στο σπίτι.Ένα φιλί και η κλασσική αλλά απλή ερώτηση "πως πέρασες σήμερα"(ορθά κοφτά)
καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες του.
Αυτά προς το παρόν εν αναμονή της σχολικής χρονιάς.

Καλή σχολική χρονιά σε όλους και Μάνα Κουράγιο!

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Σκέψεις - αλήθειες - πραγματικότητα!!!!!

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ότι έχω ζήσει έως τώρα…



Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

• Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

• Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

• Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

• Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

• Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

• Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

• Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

• Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

• Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

• Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

• Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Γενικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς στο Διαδίκτυο.


Οι γενικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τις ιδιαιτερότητες του δικτύου τα τελευταία χρόνια είναι:
Μετριοπάθεια
Όποια άποψη και αν υποστηρίζουμε πάντα θα υπάρχει κάποιος που έχει σοβαρούς λόγους, ή νομίζει πως έχει σοβαρούς λόγους, να υποστηρίζει το αντίθετο. Όσο πιο απόλυτη η δήλωσή σας τόσο πιο πιθανό είναι να αρχίσετε να λαμβάνετε flames (επιθετικά μηνύματα από τρίτους).
Ευγένεια
Μη ξεχνάτε πως υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις που μπορούν να ερμηνευτούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (ειδικά αν δεν γράφετε στη μητρική σας γλώσσα). Προσπαθήστε να είστε πολύ περισσότερο ευγενικοί απ' ότι σε μια συνηθισμένη ζωντανή «συζήτηση» αφού η απουσία άλλων στοιχείων (τόνος φωνής, έκφραση προσώπου κλπ.) οδηγεί πολύ εύκολα σε παρανοήσεις.
Περίσκεψη
Ξαναδιαβάστε αυτό που γράψατε πριν το στείλετε και αυτό που σας έστειλαν πριν απαντήσετε. Ένας απίστευτος αριθμός καυγάδων ξεκινούν κυριολεκτικά άνευ λόγου και αιτίας (από παρανοήσεις όπου ο ένας έγραψε το Χ και ο άλλος κατάλαβε το Ψ).
Προσαρμοστικότητα
Κάθε χώρος, mailing list, chat room έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Υπάρχουν συζητήσεις που μπορεί να είναι απόλυτα αποδεκτές σε ένα χώρο αλλά απαράδεκτες σε ένα άλλο. Γι' αυτό, κάθε φορά που συμμετέχετε σε ένα νέο χώρο, προτιμήστε να περάσετε λίγο χρόνο παρακολουθώντας τους άλλους για να καταλάβετε το πνεύμα των συζητήσεων.
Μετριοφροσύνη
Δεν ξέρετε πόσο πιο ειδικός από σας μπορεί να είναι αυτός με τον οποίο μιλάτε. Μπορεί να είστε συγγενής καρδιοπαθή, άρα ξέρετε κάποια πράγματα, και να βρεθείτε να συζητάτε με ένα γιατρό, που μάλλον ξέρει περισσότερα.
Θάρρος
Όχι για να τσακωθείτε, αλλά για να παραδεχθείτε τα λάθη σας. Όσο πιο έντονα υποστηρίζετε κάποιο λάθος σας τόσο πιο ανόητος φαίνεστε.
Κατανόηση
Η κοινωνία μας χρειάστηκε αιώνες για να βρει και να καθιερώσει τους σημερινούς κανόνες καλής συμπεριφοράς. Είναι φυσιολογικό στο δίκτυο να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακόμη πως πρέπει να συμπεριφέρονται. Θεωρείστε τους κακότροπους ανθρώπους όχι σαν αγενείς αλλά σαν αρχάριους και προσπαθήστε να τους βοηθήσετε να μάθουν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, χωρίς βέβαια να κάνετε τους έξυπνους.
Συναδελφικότητα
Στο δίκτυο μπορείτε να ζητήσετε βοήθεια από έναν άγνωστο ακριβώς όπως μπορείτε να σταματήσετε κάποιον άγνωστο στο δρόμο και να τον ρωτήσετε που βρίσκεται η οδός Χ. Για να διατηρήσουμε αυτό το όμορφο πνεύμα προσπαθήστε να μην κάνετε κατάχρηση της καλής διάθεσης των άλλων, ζητώντας συνέχεια βοήθεια για ότι σας απασχολεί, και προσπαθήστε να μην παίρνετε αλλά να δίνετε κιόλας βοηθώντας κι εσείς με τη σειρά σας όσους μπορείτε.

Οδηγίες για τη σωστή συμπεριφορά στο Διαδίκτυο

Να ακολουθείτε το χρυσό κανόνα: Να φέρεστε στους άλλους όπως θέλετε να σας φέρονται και αυτοί. Εάν αυτοεξευτελίζεστε δεν σας φταίνε οι άλλοι.

Να θυμάστε πως στην άλλη πλευρά του μηνύματος υπάρχει κάποιος άνθρωπος.

Να γνωρίζετε που βρίσκεστε και να ακολουθείτε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς.

Να συγχωρείτε τα λάθη των άλλων, ιδίως των νεοφερμένων.

Να διατηρείτε πάντοτε την ψυχραιμία σας, ιδίως όταν κάποιος σας προσβάλει (ή νομίζετε ότι σας προσέβαλε).

Μην χρησιμοποιείτε ΚΕΦΑΛΑΙΑ για να τονίσετε αυτό που λέτε, ορισμένοι χρήστες το θεωρούν ως κραυγή.

Μην χρησιμοποιείτε ακατάλληλη ή προσβλητική γλώσσα.

Να χρησιμοποιείτε σταθερά το διαδικτυακό σας όνομα ή ψευδώνυμο και μην το αλλάζετε πολύ συχνά όποτε σας κατέβει η ιδέα να κοροϊδέψετε και να κάνετε ανόητο χιουμοράκι με κάποιον άλλον χρήστη έτσι για να διασκεδάσετε. Και να υπογράφετε με αυτό όλα τα μηνύματά σας (αλλά ποτέ μην χρησιμοποιείτε το πλήρες όνομά σας, για να προστατεύσετε την πραγματική σας ταυτότητα).

Μην στέλνετε και μην προωθείτε άχρηστη αλληλογραφία (η οποία αναφέρεται και ως ανεπιθύμητη αλληλογραφία).

Να αποφεύγετε τις συνεχόμενες, συναισθηματικές διαφωνίες ή "βεντέτες". Δεν ενδιαφέρουν τους άλλους χρήστες οι μονομανίες ή τα ψυχονευρωτικά κάποιων.

Να προσέχετε την ορθογραφία σας, να είστε σαφής και να γράφετε σύντομα μηνύματα.

Όταν λαμβάνετε μέρος σε δωμάτια συνομιλίας, μην διακόπτετε τους άλλους και μην ξεφεύγετε από το θέμα.

Να ακολουθείτε τους ίδιους κανόνες καλής συμπεριφοράς που θα ακολουθούσατε και στην πραγματικότητα.

Χρησιμοποιήστε φατσούλες για να μεταδώσετε το χιούμορ και το σαρκασμό, και μάθετε τις συνηθισμένες διαδικτυακές συντομογραφίες।

Πηγή: Ένωση Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ





Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Μοκαρραμέ Γαμπαρί (Mokarrameh Ghanbari): η σημαντικότερη Ιρανή ναΐφ ζωγράφος






Ξεκίνησε τη ζωγραφική στα 70 και απέκτησε παγκόσμια αναγνώριση. Θεωρείται ο “Θεόφιλος” του σύγχρονου Ιράν.

Η Μοκαρραμέ γεννήθηκε το 1928 στο χωριό Derikande της πόλης Babol που βρίσκεται στις νότιες όχθες της Κασπίας θάλασσας στο Ιράν. Έχασε τη μάνα της σε μικρή ηλικία και πέρασε τα παιδικά της χρόνια παλεύοντας και έχοντας να αντιμετωπίσει τη σκληρή ζωή, μιζέρια και ταπείνωση. Στα 14 της αναγκαστικά παντρεύτηκε τον αδελφό του τσιφλικά του χωριού (ως τρίτη γυναίκα του) μετά από μαστίγωμα και βασανισμό του πατέρα της.

Στις ζωγραφιές της ο άνδρας εμφανίζεται συχνά με άγρια και τερατώδη χαρακτηριστικά. Ο γιος της Αλί και άλλοι γνωστοί όπως ο φίλος του Άχμαντ Νασρολαχί (σύγχρονος γνωστός Ιρανός ζωγράφος) αποδίδουν αυτό το φαινόμενο στις εμπειρίες της στα παιδικά και νεανικά χρόνια της.

Η ζωή της ήταν όπως όλες οι άλλες χωριάτισσες της εποχής της, δουλειά στο χωράφι και περιποίηση των αγελάδων. Όταν τα πρόωρα γηρατειά και αρρώστιες την εμπόδισαν να ασχοληθεί με τις αγελάδες, τα παιδιά της αποφάσισαν να πουλήσουν τις αγελάδες.Στην επιστροφή της από το νοσοκομείο, η Μοκαρραμε θύμωσε και ζήτησε τις αγελάδες της. Τις φέρανε πίσω, αλλά μετάτην τρίτη φορά που πήγε στο νοσοκομείο τις πούλησαν οριστικά.

Η Μοκαρραμέ μαράζωσε και για παρηγοριά στα 70 της άρχισε να ζωγραφίζει. Ο πρώτος που ανακάλυψε την αξία του έργου της και την ενθάρρυνε να συνεχίσει ήταν ο γιος της ο Αλί Μπολμπολί...

« Όταν είδα τη πέτρα που είχε ζωγραφίσει, πήγα στο Babol και αγόρασα ένα κουτί φτηνές μπογιές και 50 σελίδες χαρτιά και της τα πήγα, στην αρχή δεν έδωσε σημασία, όταν γύρισα μετά από 20 μέρες στο χωριό είδα ότι έχει ζωγραφίσει τα χαρτιά και για να μη τα πετάξει τα χρησιμοποιούσε στην κουζίνα κάτω από τα πιάτα και τις κατσαρόλες. Τα έργα ήταν τόσο δυνατά και ζωντανά που συγκινήθηκα και της το είπα. Η μάνα μου όμως δε με πίστεψε και νόμιζε ότι την κοροϊδεύω. Της πήρα άλλα χαρτιά και μπογιές και, όταν ξανά επισκέφτηκα το χωριό, τα είχε ζωγραφίσει όλα μπρος και πίσω, διότι δεν της έφθαναν τα χαρτιά».

Στο επόμενο ταξίδι του, ο Αλί (τότε φοιτητής της ζωγραφικής των καλών τεχνών) παίρνει μαζί του τον σύγχρονο ζωγράφο Αχμάντ Νασορλαχί για να δει τα έργα της μάνας του. Ο ζωγράφος ενθουσιασμένος κανονίζει με την πιο γνωστή γκαλερίστα της Τεχεράνης την Μασουμέ Σεϊχούν για μια έκθεση και χαρίζει ένα έργο του, στη μάνα του φίλου του. Η Μοκαρραμέ ενθουσιασμένη από το δώρο και την αποδοχή παίρνει την ζωγραφική της στα σοβαρά.

Στην δεύτερη έκθεση της στη γκαλερί Σεϊχουν Ο γνωστός σκηνοθέτης του σινεμά Ο Ιμπραχίμ Μοχταρί αποφασίζει να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ από τη ζωή και τα έργα της Μοκαρραμέ και έτσι δημιουργείται ένα έργο 49 λεπτών με το όνομα «Αναμνήσεις και όνειρα». Αυτό το έργο έχει παρουσιαστεί σε περισσότερα από 10 φεστιβάλ και έχει κερδίζει βραβεία.

Η Μοκαρραμέ, γνωστή φυσιογνωμία πλέον, στο χωριό της αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, οι συγγενείς και φίλες της την απορρίπτουν. Ο Αλί λέει: «Η μάνα μου ζωγράφισε έναν άγιο (τον Ιμάμη Ρεζά) και το χάρισε στο τζαμί του χωριού αλά σε λίγες μέρες εξαφανίστηκε, πιθανόν το έσκισαν. Οι συγγενείς της για να καθαρίζουν το σπίτι της έκαψαν τα “ζωγραφισμένα αντικείμενα”….»

Η Μοκαρραμέ σε συνέχεια των εκθέσεων της το 2001 προσκλήθηκε από το «Ίδρυμα των γυναικείων ερευνών» των ΗΠΑ, στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης για να παραστεί στα εγκαίνια μίας έκθεσης και εκεί κηρύχτηκε ως «Εκλεκτή γυναίκα της χρονιάς»!! Σε αυτό το ταξίδι ζήτησε απο τον γιο της εάν μπορεί να επισκεφτεί την εκκλησία της γειτονιάς και εκεί θέλησε να τους χαρίσει έναν πίνακα του Χριστού που είχε ζωγραφίσει। Τον πίνακα κρέμασε μόνη της στην εκκλησία.

Η Μοκαρραμέ, μια χωριάτισσα που κάποτε ζωγράφιζε κρυφά από τον φόβο των συγγενών και συγχωριανών, σήμερα είναι αρκετά γνωστή και το σπίτι της που έχει ανακηρυχθεί «πολιτιστική κληρονομιά» λειτουργεί σαν μουσείο και εργαστήριο ζωγραφικής για τα παιδιά του χωριού.

Η Μοκκαραμέ πέθανε τον Οκτώβριο του 2005 και με την φροντίδα του Αλί την κήδεψαν στην αυλή του σπιτιού της.

Πηγή: http://www.24grammata.com/