Σελιδες

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Το κρασί, «ασπίδα» για την οστεοπόρωση


Ένα ποτήρι κρασί την ημέρα «χτίζει» γερά οστά και μειώνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης, σύμφωνα με νέα βρετανική μελέτη. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο East Anglia και το King’s College του Λονδίνου μελέτησαν τη σύνδεση μεταξύ της διατροφής και του κινδύνου καταγμάτων και ανακάλυψαν ότι οι μέτριες ποσότητες κρασιού αυξάνουν την οστική πυκνότητα στη σπονδυλική στήλη και στα ισχία.

Μπίρα και βαρύ αλκοόλ δεν βοηθούν τα οστά

Τα οφέλη αυτά πάντως δεν φάνηκε να συνδέονται με άλλα αλκοολούχα ποτά όπως η μπίρα και τα βαριά οινοπνευματώδη, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Clinical Nutrition».

Τα ευρήματα προέκυψαν μετά από παρακολούθηση 1.000 ζευγών διδύμων μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών στη Βρετανία με μέσο όρο ηλικίας τα 55 έτη.
Οι επιστήμονες υπέβαλαν στις εθελόντριες ερωτήσεις σχετικά με τις διατροφικές συνήθειές τους και στη συνέχεια διεξήγαγαν απεικονιστικές εξετάσεις προκειμένου να μετρήσουν την πυκνότητα των οστών τους στην άρθρωση του ισχίου, στη σπονδυλική στήλη καθώς και στο επάνω μέρος του μηριαίου οστού.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι γυναίκες που κατανάλωναν μέτριες ποσότητες κρασιού εμφάνιζαν μεγαλύτερη οστική πυκνότητα στη σπονδυλική στήλη και στο ισχίο σε σύγκριση με όσες δεν έπιναν καθόλου κρασί ή προτιμούσαν άλλα είδη αλκοόλ.

Ευεργετικές πολυφαινόλες

Αν και δεν είναι γνωστό το πώς ακριβώς το κρασί ενισχύει τα οστά, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι πιθανώς η ευεργετική δράση του οφείλεται στις πολυφαινόλες που περιέχει. Πρόκειται για χημικά τα οποία ανευρίσκονται στη φλούδα των σταφυλιών και όχι στην αλκοόλη.

Μπορεί η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ να φαίνεται ότι είναι ευεργετική για τα οστά, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τη μεγάλη κατανάλωση η οποία είναι γνωστό ότι αποτελεί παράγοντα κινδύνου για οστεοπόρωση.

Σε κάθε περίπτωση τα νέα ευρήματα είναι σημαντικά εάν κάποιος αναλογιστεί ότι μια στις τρεις γυναίκες και ένας στους 12 άνδρες εμφανίζουν οστεοπόρωση κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι γυναίκες που κάνουν χρήση στεροειδών φαρμάκων, που καπνίζουν, πίνουν πολύ και έχουν οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας ανήκουν και στην ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση οστεοπόρωσης.

Πηγή Real.gr

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Χαρταετοί και Καθαρά Δευτέρα


"Είναι περίεργο ότι την Καθαρή Δευτέρα μας, που είναι τόσο αυστηρά (και πολύ εθελοντικά) νηστίσιμη, γίνεται, στο ελληνικό ύπαιθρο (*βγαίνουμε στο ύπαιθρο ακριβώς για να τονίσουμε την έννοια του καθαρμού...), η πιο εκδηλωτική γιορτή κοινωνικής επικοινωνίας και χαράς, με συσσωρευμένα (κούλουμα) κοινά αγαθά, ορεκτικότατους θαλασσινούς ή άλλους μεζέδες (που τους ζηλεύει η απαγορευμένη κρεωφαγία) και με κρασί σε άφθονη παροχή. Οι χοροί και τα τραγούδια επιδεικνύονται εορταστικά (βγαίνουν στο φως και οι παλιές ενδυμασίες) και μαζί τους (με τη βοήθεια του κρασιού και της ανοιξιάτικης ερεθιστικής ώρας) επιδεικνύεται και το σατιρικό παραδοσιακό πνεύμα του Έλληνα, που όταν εξασφαλίσει την ελευθερία του λόγου (η Αποκριά το επιτρέπει) γίνεται αριστοφάνεια δηκτικός. Πληθύνονται και τα ερωτοπόνηρα πειράγματα (κι ας είναι "καθαρή" Δευτέρα) και η αθυροστομία εκδηλώνεται αποκαλυπτική. Ο "χρόνος" και "τόπος" της ημέρας, μαζί με την ψυχολογία της αυριανής σαρακοστιανής απαγόρευσης, τα επιτρέπουν όλα. Οι βωμολοχίες και τα πορνόλογα ακούονται με ανεκτικότητα (και ευχαρίστηση) στην ώρα τους, πράγμα που θα ήταν αδιανόητο, για άλλες δημόσιες ώρες. Κι εδώ βρίσκεται η υπεροχή της συμπεριφοράς του λαού, απ'τις αυθαίρετες (και αταίριαστες περιστατικά και ξεκάρφωτες) αισχρολογίες των σύγχρονων θεατρικών παραστάσεων... ή και εκδόσεων.

Η αισχρολογία και πορνολογία της Αποκριάς είχαν και την αποστολή (στην ταιριαστή ώρα τους) κάποιας μύησης των νεότερων γενεών στα μυστικά της ερωτικής επαφής (για το καλό της τεκνογονίας), παράλληλα προς τις μαγικές επιδιώξεις τους για την ελπιδοφόρα γονιμοποίηση της γης.

Μέσα στο πνεύμα αυτό κυριαρχούν, την Καθαρή Δευτέρα παντού, και οι κωμικές αναπαραστάσεις του γάμου, όπου τον γαμπρό και τη νύφη υποδύονται πενιχρά και σατιρίσιμα πρόσωπα και τα σοβαρά σύμβολα του γάμου δίνονται με αστειότερον τρόπο. Ο σκοπός της γενικής "γονιμοποίησης" (για ανθρώπους, φυτέματα και κοπάδια) υπολανθάνει σοβαρώς' αλλά ακριβώς ο φόβος των βλαπτικών πνευμάτων (απ'τη φύση και τους ανθρώπους) στις κρίσιμες αυτές ώρες, κάνει την αναπαράσταση ένα "δρώμενο" ευτελές, για να μην υπάρξει ούτε "φθόνος", ούτε "βλάβη" κατά την αληθινή τέλεσή του.

Ακόμη και οι σοβαρές αναπαραστάσεις, όπως εκείνες του "βλάχικου γάμου" της Θήβας, δεν παραλείπουν να παρεμβάλουν το κωμικό στοιχείο, ακριβώς για να αποφύγουν το πιθανό "κακό μάτι" της πραγματικότητας. Τα διάφορα βλαπτικά πνεύματα - όπως και οι άνθρωποι- ξεγελιούνται εύκολα με τη σάτιρα, ή και με το μασκάρεμα (της Αποκριάς)."

Η ελληνική Καθαρή Δευτέρα είναι το αποκορύφωμα της απασχόλησης αυτής μικρών και μεγάλων με τους χαρταετούς, μια μέρα που η κοινή έξοδος των ανθρώπων στα "Κούλουμα" έκαμε τους μικρούς να παίρνουν όλοι μαζί τους το χαρτικό αυτό σύνεργο του υπαίθριου παιχνιδιού, να το χαίρονται ανταγωνιστικά και να το έχουν κάμει έθιμο πυκνό της Καθαρής Δευτέρας, εκεί που ήταν πρωτύτερα συνήθεια ελεύθερη, στο χρόνο της Άνοιξης και του Καλοκαιριού.

Όλες οι παλιές μαρτυρίες, όσο κι οι δικές μας προσωπικές θύμησες, μας λένε πως το παιχνίδι του χαρταετού ήταν παλιότερα μια παιδική διασκέδαση του υπαίθρου και της εξοχής, άσχετη από γιορτές, που η ψυχή των παιδιών λαχτάριζε να τη χαρεί με τις πρώτες λιακάδες της άνοιξης, ή και τις ξένοιαστες εκδρομές του καλοκαιριού, στις ώρες του κάμπου και τ'αλωνιού, όταν ο ουρανός παραστεκόταν από πάνω, χρυσός με το φως του και χαϊδευτικός με τ'αγέρι του.

Έτσι θυμούνται οι Σμυρνιοί τα "τσερκένια" τους, οι Κωνσταντινουπολίτες τους "ουτσουρμάδες" τους, οι Πόντιοι τα "πουλιά", οι Θρακιώτες τα "πετάκια", οι Ελλαδικοί τον "αετό" τους, τους "μύλους", την "ψαλίδα", τα "άστρα", το "φωτοστέφανο", κι οι Επτανήσιοι τον μεγάλο "φυσούνα". Τους αμολούσαν όταν ήθελαν απ'τα χωράφια και τις πλαγιές (χαρά και των γονιών τους, που κάπου εκεί θέριζαν ή αλώνιζαν), τους αμολούσαν και μέσα στην πόλη από τις πλατείες και τα οικόπεδα. Και τύχαινε κάποτε τις Κυριακές, (περισσότερο όταν πέφτανε στο Καρναβάλι), να βρίσκονται πάνω απ'τα κεφάλια των ανθρώπων πολλοί αετοί και να γίνονται μικρομάχες ανοιξιάτικες με τους σπάγγους, τις ουρές και τα χρωματιστά πολύγωνα στον ουρανό.

Είναι ένας πρόγονος των σημερινών πυραύλων, μικρογραφία της μεγάλης προσοχής του ανθρώπου προς τον πέρα απ'την επιφάνεια της γης χώρο, όπου εζήτησε να στείλει κάτι δικό του, έναν χάρτινο έστω εκπρόσωπο, αφού δε μπορούσε να πάει ο ίδιος. Κλασική είναι η θεωρία, πως οι χαρταετοί είναι επινόηση των Ανατολικών λαών κι είναι αλήθεια πως εκείνοι τους συστηματοποίησαν σε ποικιλίες και τους έδωσαν ζώσες μορφές (ψάρια, πουλιά, δράκοντες, δαίμονες, μάσκες, τοτέμ), τους χρησιμοποίησαν σε μαγικές ώρες, σε εξορκιστικές ενέργειες και σε θρησκευτικές εκδηλώσεις. Άλλοι έδεναν σ'αυτούς (πάνω σε μικρότερο χαρτί δεμένες) τις αρρώστιες και τις συμφορές, και τις άφηναν να φύγουν μακριά, άλλοι έστελναν προς τα επάνω τις ευχές και τις επιθυμίες τους, κι άλλοι προσάρμοζαν μικρές φλογέρες στο κεφάλι του αετού για να σφυρίζουν και να διώχνουν τα κακά πνεύματα.

Αλλά το περίεργο είναι ότι κι η ελληνική αρχαιότητα, δεν έλειψε απ'την πρωτοβουλία της αεροτεχνικής αυτής του χαρταετού. Παραδίδεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος (Δ' αι.π.Χ.) χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, έχουμε δε επίσης, σε ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής, παράσταση κόρης, που κρατεί στα χέρια της μικρή λευκή σαϊτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει. (Museo Nationale di Napoli).

Βέβαια, χρειαζόταν χαρτί , πολύ και λεπτό χαρτί, για να φτάσουμε στη σημερινή τελειότητα κι ευκολία του "αετού". Αλλά το χαρτί δεν το διέθεταν οι χώρες μας (όπως αργότερα η Άπω Ανατολή), αφού με δυσκολία το έβρισκαν (παπύρους κ.τ.λ.) για να γράψουν. Γι' αυτό και πιθανά πειράματα ή παιγνίδια των αρχαίων ως τον μεσαίωνα, θα πρέπει να γίνονταν με πανί, όπως το ήξεραν απ'τα πλοία κι όπως το χρησιμοποιούν ακόμη για έρευνες με "αετούς", επιστημονικές.

Τα πλουσιόπαιδα της Ευρώπης που διέθεταν χαρτί (είδος μεγάλης πολυτέλειας), άρχισαν πρώτα τη χρήση του παιχνιδιού "αετού" όπως το βλέπουμε κι από παλιότερες χαλκογραφίες. Γαλλική παράσταση μας δείχνει παιδί με χαρταετό ήδη το 1657 και άλλη το 1807. Από εκεί ήρθε το παιχνίδι και στην Ελλάδα, πιάνοντας πρώτες τις επαρχίες της επιμειξίας με την Ευρώπη, τα λιμάνια της Ανατολής (Σμύρνη, Χίο, Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, έπειτα της Σύρας και των Πατρών και σιγά-σιγά όλες τις πολιτείες και τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε να αγοραστεί σπάγγος και χρωματιστό χαρτί. Το χωριό είδε το αστόπαιδο στις εκδρομές του και το μιμήθηκε, με πρόχειρα μέσα ' ένα κομμάτι χαρτί του μπακάλη (που όμως ήταν βαρύ), ένα φύλλο από τετράδιο του σχολείου, ένα κομμάτι απ'την τοπική εφημερίδα, και νήμα από κουβάρι ή την ξυλωμένη κάλτσα της γιαγιάς. Παράλληλα έφτιαχναν και πρόχειρες "σαϊτες" και "καρδιές", που μπορεί και να μην είχαν λείψει από παλαιότατη τοπική παράδοση.Όποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό, δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά.

Όποιος δεν ένιωσε την αντίσταση του μεγάλου σπάγγου, δεν κατάλαβε τη δύναμη του αέρα. Κι όποιος δεν εφώναξε με την ευθύνη και την πρωτοβουλία του παιδιού που βλέπει να κινδυνεύει στο ψηλό μετεώρισμά του ο αετός, δεν ένιωσε τη χαρά του να τα βγάζεις πέρα μόνος σου με τη Φύση.

Πηγή:

Από το βιβλίο «Πασχαλινά και της Άνοιξης» του Δ. Λουκάτου

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Πόλεμος επί του καναπέ.. ως

Χρόνια και ζαμάνια......
Έχω να γράψω από το 2011 και για την ακρίβεια κάτι μήνες.Όχι πως απολογούμαι ,ενημέρωση κάνω.
Τι τα θες τι τα γυρεύεις;Ψάχνω... ψάχνω...ψάχνω.
Ψάχνω ένα θέμα που να μπορεί να αναρτηθεί σε αυτό το blog.Ένα θέμα που να μην ξεφεύγει από τις ισορροπίες αυτών που θέλουν να προβάλουν οι Αμπλοκάριστες.
Έχουμε πετάξει από την θεματολογία μας κάποια θέματα από επιλογή.
Όμως εγώ σαν άτομο που κάνω τις ανατροπές θα καταθέσω τα εσώψυχα που με τυραννούν "εξ απαλών ονύχων".  




Ναι θα μιλήσω περί Ελληνικής οικονομικής καταστάσεως,περί μνημονίου (δεν το διάβασα),περί κοροϊδίας των πολιτικών.
Η δεινή θέση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα της "δικής" μου αδιαφορίας και βολεύματος.
Προσωπικά   δεν έχω ευοδωθεί κάτι άλλα θα χρησιμοποιήσω πρώτο πρόσωπο προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή οικονομική ζώνη και παίρναμε τις επιδοτήσεις και τα Leaders κανείς μα κανείς δεν μας είπε δημιουργήστε ανάπτυξη,γιατί μετά από τόσα χρόνια θα χρειαστεί να είμαστε αυτοδύναμοι και μη εξαρτώμενοι.
Όλα μα όλα τα περιμέναμε έτοιμα. Ξεχάσαμε να δουλεύουμε να αναπτυσσόμαστε και να μαθαίνουμε στα παιδιά ότι "τα αγαθά κόποις κτώνται"
Έτσι καταλήξαμε να είμαστε και αφερέγγυοι και κακοπληρωμένοι υπάλληλοι μπροστά στους "εταίρους"μας "αποικιοκράτες" .
Η επανάσταση εδώ και χρόνια γίνεται επί του καναπέως...με το τηλεκοντρόλ και την εναλλαγή τηλεοπτικών σταθμών.
Άλλοι λεν μας ψεκάζουν να μην αντιδράμε..όχι εμείς έχουμε μεταλλαχθεί.
Άλλοι λεν τι να κάνουμε δεν υπάρχει επιστροφή..όχι υπάρχει γιατί οι εκλογές έρχονται .
Κοντά σιμά..είναι τα Γιάννενα φίλοι μου.Πρέπει να δράσουμε,μέσα από τα όνειρα μας,μέσα από το δικαίωμα μας   το μοναδικό που λέγεται "ψήφος"
Ο μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας Χρήστος Πασαλάρης  κάποτε είπε: Στο παραβάν είσαι πάντα μόνος.Κάνεις δεν μπορεί να σου πει τι θα κάνεις.
Πάμε παρακάτω ο λογισμός μου ανάκατος δεν έχω αριθμήσει,δεν έχω ταξινομήσει  τίποτα.Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτήν την εποχή.Και αφού βρισκόμαστε στην blog-σφαίρα αναρωτιέμαι αν ξέρουμε πόσοι blogger είναι "εκτός".Τι εννοώ;Υπάρχουν bloggers που δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να γράψουν.Ο λόγος;Έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου.Αν κάποιος παίρνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα μισθό μέσα στο σπίτι πως να καλύψει και τα έξοδα για την σύνδεση στο διαδίκτυο.
Σκέφτομαι πολλές φορές που είναι τα δικαιώματα μας.
Τα απλά τα καθημερινά.Ο οικονομικός προϋπολογισμός της οικογένειας έχει πιάσει πλέον πάτο.
Τι να κόψει η κάθε νοικοκυρά;Από το φαγητό;Την καθαριότητα;Τα όποια έξοδα για την μόρφωση των παιδιών;Άσε που παρακαλάς τον Θεό  μην σου φύγει σφράγισμα.
Ιδού κάτω από αυτές τις καθόλου τραβηγμένες σκέψεις γεννιέται η λέξη "ανέχεια".




Η ανέχεια που προέρχεται από την φτώχεια,την οικονομική.Και μετά η ντροπή.Να ντρέπεσαι να πεις δεν μου φτάνουν ,δεν έχω....Και όχι στο έμμεσο αλλά στο άμεσο περιβάλλον σου.Στα παιδιά σου,στην γυναίκα σου,στον άντρα σου ,στον γονιό σου.Η φτώχεια δεν είναι ντροπή...ντροπή είναι αυτό που βιώνουμε σαν έθνος.Οι έντονες αντιπαραθέσεις μου με τον άντρα μου σε καθημερινή βάση έχουν να κάνουν με τους εθνοσωτήρες -δημοσιογράφους-παπαγαλάκια.
Τι λένε ,τι αναπαράγουν  και φυσικά τι δεν λένε χρόνια τώρα.Και πίσω από όλα αυτά οι άλλοι εθνοσωτήρες, οι πολιτικοί.
Έχουν κάνει κοινώς μπάχαλο τους νόμους,το σύνταγμα,τα δικαιώματα  του Έλληνα πολίτη.Αυτού που πάντα πλήρωνε,που ήταν συνεπής.
Δεν ξέρω πια από που να δέχομαι ο πολίτης.
Τελικά πως φτάσαμε εδώ;
Γιατί η κακοδιαχείρηση και οι  λαμογιές των πολιτικών και του σιναφιού τους να καταδυναστεύει για τα επόμενα 2-5-10-40 χρόνια τους Έλληνες που χαρακτηρίζονται από του Ευρω-πέους εταίρους μας ως τεμπέληδες.
Αίσχος....αηδία ..αυτά αισθάνομαι.
Και εμείς επί του καναπέ-ως απλά να βρίζουμε.
Κάποιοι πολιτικοί πλέον κορδώνονται ...και έχουν μπει ήδη σε προεκλογική εκστρατεία..


Θα ήθελα πολύ να δω την αντίδραση του κάθε υποψήφιου βουλευτή ακούγοντας την αγανάκτηση  αυτού του ανθρώπου .
Ένας σεβάσμιος ηλικιακά άνθρωπος με αξιοπρεπή περιβολή,απόθεμα του παρελθόντος να ψάχνει στα σκουπίδια.Που έχει δουλέψει 30-40 χρόνια και τώρα ξεφτιλίζει την αξιοπρέπεια του για να επιβιώσει.
Πόσο ακόμη θα καθόμαστε στο ρημαδοκαναπέ;
 Στρογγυλοκαθόμαστε στον καναπέ και να μην κάνουμε ρούπι,ακόμα κι αν καίγεται ο κόσμος γύρω.
Να φωνάζουμε ,να επαναστατούμε και να βρίζουμε μέχρι τελικής εκτόνωσης,λές και μας ακούει κανείς.
Να ψηφίζουμε στα ριάλιτυ και να νομίζουμε πως συμμετέχουμε πως αποφασίζουμε.
Να πολτοποιούμε και να εξισώνουμε σπουδαίες προσωπικότητες με γελοίους και ανθρωπάκια, επειδή πιάνουν τον ίδιο χώρο στην οθόνη.
Να έχουμε γνώμη για όλα και να την φωνάζουμε με θράσος στο γυαλί,ακόμα κι αν δεν έχουμε ξοδέψει ούτε 5 λεπτά για να την "κερδίσουμε".
Να "βάζουμε στο σπίτι μας" και σιγά σιγά να δεχόμαστε άτομα, που πριν λίγο ούτε για φτύσιμο δεν τους είχαμε.
Να λατρεύουμε την ομοιομορφία και να αποδοκιμάζουμε τη διαφορετικότητα!
Να νομίζουμε πως είδηση είναι ότι δείχνουν τα δελτία.
Να νομίζουμε ότι οι πληροφορίες είναι μόρφωση και κουλτούρα.
Να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να νομίζουμε πως επικοινωνούμε, ενώ έχουμε καιρό να πούμε μια καλημέρα στο γείτονα.
Να αρπαζόμαστε με το παραμικρό όπως στα παράθυρα οι καρεκλοκένταυροι και οι κρετίνοι που μας διοικούν.
Να τρώμε τα παραμύθια επειδή μας τα λένε ωραία.
Να θαμπωνόμαστε από ότι λάμπει  και ας ξέρουμε ότι δεν είναι χρυσός.
Να δεχόμαστε όλο το πρότυπο του καταναλωτισμού και να ζούμε με πιστωτικές λες και  οι τραπεζίτες είναι φίλοι μας και χαρίζουν λεφτά 
 Ονομάζουμε την βλακεία αισιοδοξία και θετική σκέψη, μόλις φθάνουμε σε αδιέξοδο!
 Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με ότι βλέπουμε, που στο τέλος  γινόμαστε ΑΤΙΑ

Τελειώνοντας θα ήθελα να δείτε το παρακάτω βίντεο που δυστυχώς  είναι στα αγγλικά.
Αν το βρω με υπότιτλους θα το αλλάξω...







Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Το έθιμο της Τσικνοπέμπτης


Η Τσικνοπέμπτη, είναι ένα έθιμο στην Ελλάδα την περίοδο του καρνάβαλου το οποίο έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στους αιώνες.

Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.

Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα. Στις μέρες μας η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς.

Κατά την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος όλη την εβδομάδα, ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή.

Οι διάφοροι τρόποι ετοιμασίας των πιάτων με κρέας είναι τόσο ποικίλοι όσο και οι τοπικές παραδόσεις. Μαζί με αυτά, υπάρχει και η παράδοση του μασκαρέματος. Αυτή προέρχεται από την ειδωλολατρική παράδοση του μασκαρέματος για να διώξουν τα κακά πνεύματα του χειμώνα και να εξασφαλίσουν μια επιτυχημένη ανοιξιάτικη σοδειά από την σπορά του φθινοπώρου.

Η Τσικνοπέμπτη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας

Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα για τον εορτασμό της Τσικνοπέμπτης. Αναφέρουμε κάποια από αυτά:

- Στην Αρκαδία η Τσικνοπέμπτη είναι μέρα κρεατοφαγίας , οικογενειακής συγκέντρωσης και διασκέδασης.

- Στην Κοζάνη το περίφημο «τσίκνισμα» πραγματοποιούνταν μέσα από την τσίκνα που αναδύονταν από το αρτυμένο φαΐ, συνήθως κρέας (το οποίο σημειωτέων αποκαλείται «φαΐ» στο τοπικό ιδίωμα π.χ. «Κυριακή σήμερα έχουμε φαΐ μι πατάτσις στου φούρνου». Το να κάψει μια νοικοκυρά το φαγητό εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια.

- Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ, αναλαμβάνει τα «προξενιά» ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

- Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, τελούνται τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια».

Η πετεγολέτσα , το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ της τελευταίας Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία Κουκουνάρα, της πόλης της Κέρκυρας.

- Εδώ στήνεται ολόκληρη παράσταση και συμμετέχουν διάφορες νοικοκυρές από τα κοντινά σπίτια της παλιάς πόλης, στην πιάτσα. Στήνεται ένα πραγματικό, πετεγουλιό, κουτσομπολιό, στα παράθυρα των σπιτιών από τις νοικοκυρές και με ξεκαρδιστικές ιστορίες βγαίνουν όλα τα άπλυτα εις την φόρα των υποτιθεμένων πού έπεσαν σε διάφορα αμαρτήματα. Παντρεμένες με ερωμένους, ανύπαντρες με νόθους ,παντρεμένοι με σχέση με παντρεμένες όλα τα εν οίκω εν δήμω.

Σε όλη την περιφέρεια της Πελοπονήσου την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορες λιχουδιές. Πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό είναι μερικά από αυτά.

- Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσων είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Για αυτό ντύνεται νύφη και με την συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι.

Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματα της.

- Στην Αμαλιάδα Η «Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια.

Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά. Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστίμιζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια).

Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα και τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό».

Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα) και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο.

Μ’ αυτό φίλευαν και τους ξένους.

- -Στην Ίο το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν με κέφι τη Χώρα, επισκεπτόμενοι σπίτια και καταστήματα. Χάρη στις προσπάθειες του Δήμου Ιητών και του Πολιτιστικού Συλλόγου Ίου «Η Φοινίκη», έχει αναβιώσει στην Ίο και το παραδοσιακό της Καρναβάλι, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, με ποικίλες εκδηλώσεις.

-Στον Πόρο την Τσικνοπέμπτη «τσίκνιζαν» το ψητό κρέας για να μυρίσει στη γειτονιά γιορτάζοντας την «κρεατινή» Αποκριά, και μετά την «Τυρινή», οι νέοι έκλεβαν ένα μακαρόνι και το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι τους για να ονειρευτούν ποια θα πάρουν. Εκείνες τις μέρες οι νέοι έφτιαχναν και αερόστατα. Ένα ελαφρύ στεφάνι μια κόλα λεπτό χρωματιστό χαρτί κι ένα στουπί ποτισμένο με πετρέλαιο μέσα σε ένα τενεκεδάκι και ήταν έτοιμα. Τα άφηναν να πάνε ψηλά, και συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο και ποιο θα πάει ψηλότερα.

-Στη Σκόπελο στο χωριό Κλήμα της Σκοπέλου, οι κάτοικοι, αφού φάνε και τραγουδήσουν στα σπίτια τους, ξεχύνονται στις γειτονιές και χορεύοντας συγκεντρώνονται όλοι στο Πεύκο όπου και συνεχίζουν το γλέντι μέχρι το πρωί.

Η Τσικνοπέμπτη είναι ντυμένη στα κόκκινα.

Θέλει κόκκινο κρέας και το κόκκινο κρέας φυσικά κόκκινο κρασί.

Τετάρτη ίσον νηστεία σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και Παρασκευή ομοίως. Στο μέσο, ωστόσο, της Κρεάτινης εβδομάδας βρίσκεται η «μεγάλη» Πέμπτη: Σουβλάκια, μπριζόλες, λουκάνικα, παϊδάκια.

Αν νομίζετε ότι είμαστε μόνο εμείς κάνετε λάθος. "Schmutziger Donnerstag" γερμανιστί, "Mardi Gras" γαλλιστί αλλά και "Mardi Gras" αγγλιστί στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά στη Νέα Ορλεάνη.

Κρέας λοιπόν, ψητό ως επί το πλείστο, απαραίτητα τσικνιστό.

Να ρέει το λίπος στα κάρβουνα και να αρπάζει.

Επειδή όμως όλο και κάτι από το λίπος θα μείνει στο κρέας χρειάζεται και ο κατάλληλος οίνος. Η Τσικνοπέμπτη επιτάσσει οίνο στυφό και ξηρό για να πάρει τη λίγδα από το στόμα.

Γι’ αυτό τσικν-Οίστε και εσείς με Ξινόμαυρο.

Πηγή: InOut.gr