Σελιδες

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Κική Δημουλά: Μια μεγάλη ποιήτρια


Η Κική Δημουλά γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα όπου και ζει. Παντρεύτηκε τον μαθηματικό και ποιητή Άθω Δημουλά, απέκτησε δύο παιδιά, και εργάστηκε ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2002. Τα θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματα της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Κάτι που χαρακτηρίζει την ποίηση της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, και η ασυνήθιστη χρήση των κοινών λέξεων.

Το 1972 τιμήθηκε με το Β΄Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, το 1989 με το Α΄Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Χαίρε ποτέ, και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την συλλογή Η εφηβεία της λήθης. Ακόμη τον Μάρτιο του 2010, με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, στα πλαίσια της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας.

Τα ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά ,ισπανικά , ιταλικά, πολωνικά, βουλγαρικά, γερμανικά και στα σουηδικά.

Η Κική Δημουλά θεωρείται εξαιρετική ποιήτρια. Στις ομιλίες της συρρέουν οι ακροατές όπως πρόσφατα στο Μέγαρο Μουσικής για να την ακούσουν, ακόμα και οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις σημειώνουν νούμερα ακροαματικότητας. Θεωρείται ότι μετά το θάνατο του Ελύτη κανείς άλλος έλληνας ποιητής δεν συνέγειρε τόσους πολλούς όσο εκείνη.

Στην Κική Δημουλά το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της:

Το υπουργείο Πολιτισμού με τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010, την τίμησε , δίνοντας της το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, για το σύνολο του έργου της. Συγκινημένη η ποιήτρια δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων για την βράβευση της: «Θα πω το αυτονόητο. Με τιμά βαθύτατα το μέγεθος αυτού του βραβείου, που μου έχει απονεμηθεί, και ως έννοια, αλλά και σαν απόδειξη της εκτίμησης των μελών της επιτροπής, που ψήφισαν υπέρ αυτού. Τους ευχαριστώ θερμά, έκπληκτη και συγκινημένη»

Η προσφορά της στην ελληνική λογοτεχνία είναι τεράστια και η ίδια έχει αποκτήσει φανατικούς αναγνώστες αλλά και δεκάδες ελληνικές και διεθνείς διακρίσεις.

Συλλογές και κείμενα:

Ποιήματα 1952, ‘Ερεβος 1956, Ερήμην Δίφρος 1958, Επι τα ίχνη 1963, Το λίγο του κόσμου1971, Το τελευταίο σώμα μου 1981, Χαίρε Ποτέ 1988, Η εφηβεία της λήθης 1994, Ενός λεπτού μαζί 1998, Ποιήματα (Συγκεντρωτική έκδοση) 1998, Ήχος Απομακρύνσεων το 2001, Ο Φιλοπαίγμων μύθος 2004 (Ομιλία κατά την τελετή αναγόρευσης της ως μέλους της Ακαδημίας Αθηνών), Εκτός σχεδίου 2005 (πεζά κείμενα), Χλόη θερμοκηπίου 2005, Συνάντηση Γιάννης Ψυχοπαίδης, Κική Δημουλά 2007 ( Ανθολογία με ζωγραφικά σχόλια του Γ. Ψυχοπαίδη), Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως 2007.