Η Ζίνα Μαρνέζη απαντά στις Αμπλοκάριστες...

Σήμερα σε ετούτη εδώ την ανάρτηση έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε την Ζηνοβία Μαρνέζη.

Μια παρουσίαση της ίδιας της συγγραφέως αλλά και του μυθιστορήματος της 

 Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι.

Ξεκινάμε ανάποδα την συνέντευξη αυτή.

Η συγγραφέας μας παρουσιάζει το βιβλίο της μέσα από τις ερωτήσεις.

Α:  Γιατί  Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι

Ζ.Μ: Ας τα πάρω τα πράγματα απ την αρχή για να μπούνε σε μια τάξη Στην αρχή υπήρχε το χάος !!
Σκεφτόμουν τα χρόνια που πέρασαν , την παλιά νοοτροπία , τις αλλαγές που συντελέστηκαν με απίστευτη ταχύτητα . Πως ξεκινήσαμε και που μας πήγε η ζωή Τι θα μπορούσα να πω , κάτι που δεν έχει ειπωθεί πλέον ; Όλα έχουν γίνει πια . Παρθενογένεση δεν υπάρχει σήμερα . Και σπάσε εσύ το κεφάλι σου να βρεις κάτι πρωτότυπο . Ήδη ο σπόρος είχε πέσει , αλλά το χώμα ήταν ακόμη άγονο .

Μέχρι που έρχεται ο θειος Σαββόπουλος και υποδέχεται την νέα χιλιετία μένα του καινούργιο τραγούδι . 
Σημαιοφόρισσα στην λησμονιά να μην τους δώσεις
να τους καλέσεις αύριο πλάι σου και λίγο να τους εμψυχώσεις 
είχε πολύ καημό , πολύ λαχταρά η εποχή τους 
είχε πολλούς αναίσθητους μα και πολλούς ονειροπόλους ....
Με συγκίνησε ... είμαι και συναισθηματική υπέρ του δέοντος , με άγγιξαν αυτοί οι στίχοι .... αλλά ακόμη υπήρχε το χάος .
Σκεφτόμουν , ξανασκεφτόμουν , εκεί που καθάριζα κρεμμύδια και φρέσκα φασολάκια ....( θάνατος είναι οι γυναίκες που αγαπιούνται καθώς να καθαρίσουμε κρεμμύδια ) Καρυωτάκης .....
άσχετο !!!!
Θέλω να τονίσω την καθημερινότητα μου ... όχι ότι το ζόρισα πολύ ... σχεδόν καθόλου όταν εγένετο φως !!!!!!!!!

Α: Πότε ξεκινήσατε το βιβλίο ;

Ζ.Μ: Την εποχή εκείνη ήμουν 43 ετών , πολύ νέα ακόμη για να σκέφτομαι περασμένες εποχές και αναμνήσεις της νιότης μου . Είχα δύναμη και ενέργεια και όλη τη ζωή μπροστά μου . Μεγάλωνα μαζί με τα παιδιά μου σαν παιδί κι εγώ ή μάλλον σαν μεγαλύτερη αδελφή τους .Έτσι ένιωθα .
Την πρωτοχρονιά του 2000 την περάσαμε οικογενειακά , πολύ όμορφα και ανέμελα . ( δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες ακόμη ) Τα συναισθήματα που είχα εκείνη την εποχή ήταν τόσο έντονα και δυνατά , σαν ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί και να διαλύσει τα πάντα . όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια μαζεύτηκε μέσα μου και ένα χρόνο αργότερα (2001 ) ήρθε και έσκασε με την έμπνευση αυτού του βιβλίου . . Επηρεασμένη από τους στίχους του Σαββόπουλου έφτιαξα ένα κόσμο , μια κοινωνία από πρόσωπα και χαρακτήρες που έζησαν και μεγάλωσαν τα τελευταία 50 χρόνια μαζί με τις ιστορικές και πολιτισμικές εξελίξεις στην χωρά μας . Ο μονός τίτλος που θα μπορούσα να δώσω στο βιβλίο ήταν αυτός αναίσθητοι και ονειροπόλοι .Δεν καπηλεύτηκα τους στίχους του ποιητή . Έδωσα την δική μου ερμηνεία και την δική μου ψυχή στους ήρωες μου . Αναίσθητοι για μένα είναι αυτοί που δεν υπολογίζουν τα συναισθήματα των άλλων και ονειροπόλοι αυτοί που έχουν όνειρα και ιδανικά για ένα καλύτερο κόσμο .

Α:    Τι συναισθήματα πραγματεύεται το μυθιστόρημα;

Ζ.Μ: Σχεδόν όλα τα συναισθήματα που διαφεντεύουν την ψυχή και το μυαλό μας. Έρωτας , αγάπη , φιλία και φιλότιμο , αξιοπρέπεια , περηφάνια , εγωισμός , αλαζονεία , αναισθησία και ευαισθησία , πίστη και απιστία , πείσμα , μίσος , ζήλεια , φθόνος και εκδίκηση .

Α: Πολλά και δυνατά συναισθήματα οι ήρωες που τα εκφράζουν ποιοι είναι; Και πως μπήκαν μέσα στο μυθιστόρημα;

Z.M: Αν πιστεύετε στα θαύματα αυτό το βιβλίο προέρχεται από ένα θαύμα που φανερώθηκε μέσα στο μυαλό μου , στην αρχή σαν σκόρπια πρόσωπα που δένονταν αρμονικά μεταξύ τους , μέχρι που έδωσαν ψυχή και ουσία , ολοκληρώθηκαν και έγιναν σημαντικές και αληθινές οντότητες . Ήσαν σαν να υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι και μιλούσαν μες το κεφάλι μου... να τους φανερώσω , να τους αναδείξω , να μην ξεχαστούν. 
Έζησα έξι χρόνια με τους ήρωες μου , να κυριαρχούν σ'ολή μου την καθημερινότητα . Δούλευα και σκεφτόμουν , έκανα οτιδήποτε άλλο και σκεφτόμουν ... πως θα μιλήσουν , πως θα ενεργήσουν , πως θα αντιδράσουν , τι επιπτώσεις θα έχουν οι επιλογές τους , ποιο θα είναι το τέλος τους . 
Εύκολο είναι να σκέπτεσαι , το δύσκολο είναι πως θα τα γράψεις .Σήμερα αποστασιοποιημένη απ' όλη αυτή τη διαδικασία συνηδειτοποιώ πολλά πράγματα . Εικόνες και γεγονότα που είχαν κρυφτεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ούτε καν τα θυμόμουν , έβγαιναν και τυπώνονταν στο χαρτί , χωρίς να τα κατανοώ εκείνη τη στιγμή . 
Πολλές φορές έφτασα σε αδιέξοδο , κουράστηκα από άλλες προσωπικές μου δυσκολίες , πολλές φορές είπα να τα παρατήσω , γιατί ίσως δεν άξιζε το κόπο , ίσως να ήταν παιδιάστικη βλακεία . Αλλά οι ίδιοι μου οι ήρωες δεν με άφηναν να τους εγκαταλείψω Μου φώναζαν , με εκλιπαρούσαν να μην τους ξεχάσω . 
Τότε καθόμουν να συνεχίσω την ιστορία τους , άδεια σχεδόν από έμπνευση και εκείνοι έρχονταν και μου υπαγόρευαν την θέληση τους , ίσως το θεωρείται παρανοϊκό , αλλά είναι η αλήθεια . 
Γι αυτό και είπα πως αυτό το βιβλίο είναι ένα θαύμα που συντελέστηκε μες το μυαλό μου . Οι φανταστικοί ήρωες που εγώ είχα δημιουργήσει , απόκτησαν σάρκα και ψυχή , ξέφυγαν από τα χέρια μου και την δική μου εξουσία και απόκτησαν δική τους βούληση και αυτονομία . 
Έγιναν παιδιά μου , τους αγάπησα όλους , και στο τέλος τους αθώωσα όλους ... ακόμα κι αυτούς που είχα για κακούς . 
( γιατί κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της έχει τους καλούς και τους κακούς ) .

Μερικά ονόματα που χρησιμοποίησα δεν ήταν τυχαία , ήθελα απλά συνηθισμένα ονόματα και όχι βαρύγδουπα και δήθεν . 
Η Θεοδώρα και ο Τιμόθεος κρύβουν μέσα τους όλη τη ψυχική μου διάθεση . Θείο Δώρο που δέχεται κάποιος που τιμάει το Θεό . 
Αυτή έμπνευση ήταν το θειο δώρο μου και εγώ το τίμησα . Κάποτε το έλεγα δώρον άδωρον , όμως πηρά την ανταμοιβή μου και σήμερα λέω πως θα είμαι ευγνώμων νυν και αεί ( δεν εννοώ υλική ) 

Α:    Υπάρχει ανατροπή για την ηρωίδα ;

Ζ.Μ: Βεβαίως και υπάρχει , η ζωή της είναι γεμάτη από ανατροπές . Η ιδία είναι πλάσμα ατίθασο και ασυμβίβαστο . Θα περάσει πολλά αλλά με πείσμα και δύναμη ,θα ξεπεράσει τις παγίδες . Το τέλος είναι ανατρεπτικό , δεν γυρίζει στην οικογενειακή συνάντηση στο πατρικό της, νιώθει πάλι μονή και προδομένη , αλλά η τύχη της επιφυλάσσει ένα έρωτα που θα της αλλάξει τη ζωή . Ήταν η ανταμοιβή που ήθελα να της προσφέρω .

Α:     Τι ακολουθεί μετά . 

Ζ.Μ:   Μια ολοκαίνουργια ιστορία , με νέα πρόσωπα και καταστάσεις . Στον παρόντα χρόνο αυτή τη φορά. Μέσα στο περιβάλλον αυτό θα δούμε και παλιά πρόσωπα , όπως τη Δώρα και τον Αλκή , το νέο της αγαπημένο . αλλά σε δευτερεύοντες ρόλους . Θα δούμε πως είναι η ζωή δέκα χρόνια μετά , και των άλλων πρόσωπων.

Α: Ας κάνουμε και μια «ενδοσκόπηση» στην Ζίνα την Μαρνέζη. :  

 Ποια στιγμή ζωής αυτού του βιβλίου σε απογοήτευσε .

Ζ.Μ:   Καμιά .

Α:  Όταν ολοκληρώθηκε τι σκέφτηκες . 


Ζ.Μ: Σκέφτηκα επιτέλους τέλειωσα αλλά από την άλλη ένιωσα ένα απέραντο κενό . Μου έλειψαω οι ήρωες μου , και άργησα πολύ να τους ξεπεράσω .

Α:       Ποιο η ποια είναι τα λογοτεχνικά έργα που θα ήθελες να γράψεις εσύ;

Ζ.Μ: Πολλά είναι αυτά . Τα ματωμένα χώματα , τη Λωξάντρα , το σπίτι των πνευμάτων της Αλιέντε .... πάρα πολλά .

Α:   Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις να έχεις να βλέπεις και να ακούς;

Ζ.Μ: Δεν αντέχω να βλέπω μικρά παιδιά να ζητιανεύουν στους δρόμους και να πουλάνε διάφορα , από σκέτη εκμετάλλευση . Δεν αντέχω να βλέπω αδέσποτα ζωάκια στο δρόμο , που τα έχουν εγκαταλείψει τα αφεντικά τους . Δεν αντέχω να έχω γκρίνια και μιζέρια στη ζωή μου . Να ακούω τις μεγαλύτερες ανοησίες που τις πασάρουν σαν σοφίες .

Α: Τα δήθεν δηλαδή. Και κάτι τελευταίο έτσι για να κλείσουμε αυτήν την συζήτηση με θετική ενέργεια.

Κοιτώντας τα άστρα και βλέποντας ένα αστέρι να πέφτει κάνεις ευχή; Αν ναι  ποια είναι;

Ζ.Μ: Πάντα με γοήτευε ο έναστρος ουρανός , κάθομαι τις νύχτες και τον κοιτάζω , αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω ευχή όταν βλέπω να πέφτει ένα αστέρι . Εκεινο που θα ήθελα να ευχηθώ είναι να μην αλλάξει η γη προς το χειρότερο εννοώ , λόγω οικολογικής καταστροφής , για να μπορούμε να χαιρόμαστε την φύση και όλο της το μεγαλείο .


Α:  Ευχαριστούμε πολύ για την κατάθεση ψυχής.


Ζ.Μ: Και εγώ ευχαριστώ.


Αυτή είναι φίλοι μου η Ζίνα Μαρνέζη  και το μυθιστόρημα Αναίσθητοι και Ονειροπόλοι όπως μας το παρουσίασε η ίδια η συγγραφέας.