Την Τετάρτη λοιπόν η Ελλάδα ζούσε μία ακόμη απεργία.Μέχρι και οι δημοσιογράφοι απεργούσαν.Τώρα που δένει η απεργία με αυτά που θέλω να πω-γράψω; Στο ζάπινγκ που κάνει ο άντρας μου.Κοίτα,λέει δεν έχει τίποτα.Όπως λοιπόν έψαχνε πέφτουμε πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ σε κρατικό κανάλι για την Σιέρα Λεόνε. Αποσβολωμένοι και δύο βλέπαμε τις διηγήσεις των ανθρώπων.Ο εμφύλιος που τους κατασπάραξε.Η δυστυχία τόσων ανθρώπων.
Τρίτη βράδυ δύο εβδομάδες μετά και ψάχνω ακόμη τον χαμένο μου "οίστρο".Στην βόλτα μου μέσα στο διαδίκτυο συναντώ ακόμη μια φορά κάτι που μου δίνει την αφορμή να συνεχίσω αυτό που άρχισα.
το φιλικό blog ASSOS έγραψε:
Το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας.
Πόσα τραπέζια όμως ήταν άδεια;................
Και καταλήγει:
Εσείς θα στερηθείτε ένα πακέτο τσιγάρα η οικογένεια όμως που θα τα δωρίσετε θα μπορέσει να έχει φαγητό για 3-4 μέρες.
Πόσο μα πόσο δίκιο έχει....Και εκνευρίζομαι και ξεθάβω από το μυαλό μου όλα αυτά που με τόσο ενθουσιασμό είχα ξεκινήσει πριν 2 χρόνια να κάνω.Τυχαία λοιπόν γνώρισα κάποιους ανθρώπους που
"πρεσβεύουν " τα ανθρώπινα δικαιώματα, που υποτίθεται νοιάζονται για τους μετανάστες,που κάνουν εγκώμια για το περιβάλλον,που προάγουν τον πολιτισμό και όλα αυτά τα υπέροχα και ιδεώδη.Λέω στο εαυτό μου.Τέλεια το τερπόν μετά του ωφελίμου.Δουλεία και πάθος.
Οι προϋποθέσεις όμως ήταν φέρε για να έχεις. Άρχισα και εγώ να φτιάχνω προγράμματα να κάνω κάποιες μετακινήσεις να γνωρίσω ανθρώπους και φορείς που θα μας βοηθούσαν να κάνουμε εκδηλώσεις για την τάδε παγκόσμια ημέρα η την τάδε κατάσταση.Επιστράτευσα όλες μου τις γνωριμίες υποχρέωσα φίλους να υποχρεωθούν σε κάποιους άλλους για να γίνουν οι εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα αφού είμαι υπερασπιστής του"Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα".Και φυσικά όλα τα έξοδα δικά μου μετακινήσεις και τηλέφωνα.
Οι προτάσεις μου και το πλάνο αρκετά καλό και φιλόδοξο αφού είχα σκοπό να γνωρίσει όλη η Ελλάδα την Μη Κυβερνητική Οργάνωση αυτή.Γνωστή δεν λέω αλλά τώρα με πράξεις ουσίας.Ζήτησα από μια φίλη στην Πάτρα να με φέρει σε επαφή με κόσμο και το έκανε....
Το θέμα;Μια μεγάλη συναυλία όπου τα έσοδα και πήγαιναν όλα μα όλα (εκτός μικρού ποσοστού για λειτουργικά έξοδα) στους μετανάστες-πρόσφυγες.Να φάνε ,να ντυθούν,να πάρουν φάρμακα και να καλύψουν έστω για λίγο καιρό,έστω για μία μέρα τα βασικά τα δικά μας αυτονόητα.Που πάς κυρά μου; Με τι μυαλό;Σε ποιόν αιώνα ζείς.Του Σαίξπηρ; Που το ρομάντζο πάει και έρχεται;
Πριν καταλήξω να σας πω ότι είχα σχεδιάσει μια εκδήλωση για κάθε μήνα βασισμένη στις παγκόσμιες ημέρες που περιχαρείς κάποιοι λένε χρόνια πολλά Γνώρισα μια κυρία σε μια στέγη για κακοποιημένες γυναίκες που όλη της την σύνταξη την έδινε εκεί και έτρεχε με το δικό της αυτοκίνητο να βρίσκει τρόφιμα να σιτίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά τους.Γνώρισα μια κυρία(επιχειρηματία) που πρόσφερε τρόφιμα και υπήρχαν κάποιοι που δεν δεχόντουσαν την βοήθεια γιατί ήταν τρόφιμα και όχι χρήματα.
Γνώρισα έναν κύριο που έχει παιδιά με σοβαρά προβλήματα και είναι πρόεδρος σε σύλλογο και έψαχνε να βρεί επιχειρηματίες που θα στήριζαν την προσπάθεια του να ολοκληρώσει μια στέγη για αυτά τα παιδιά(όλα ήταν έτοιμα και έλειπαν τα έπιπλα). Ήρθαμε σε επαφή με ανθρώπους που στέλνουν χρήματα στην Σιέρα Λεόνε για αποκατάσταση με μέλη όσων έχουν ακρωτηριαστεί.
Τελικά όλες αυτές οι προτάσεις μου πήγαιναν στον βρόντο με όλες τους τις λεπτομέρειες. Ίσως να αναρωτιέστε το γιατί .Θα σας δώσω την απάντηση
Όταν είμασταν μία ανάσα πριν την πρώτη εκδήλωση για τους μετανάστες-πρόσφυγες ακούστηκε το εξής: Δεν είναι δυνατόν να δώσουμε όλα τα έσοδα της συναυλίας για τους μετανάστες .2000-3000 ευρώ νομίζω ότι είναι αρκετά.Πάγωσα.Από τις δικές μου προσδοκίες για την συμμετοχή του κόσμου θα έμεναν για τον σκοπό περίπου 50000. Η αηδία πλημμύρισε το μυαλό και το κορμί μου.Χωρίς δεύτερη σκέψη γύρισα την πλάτη σε όλους αυτούς τους δήθεν σωτήρες.Προτίμησα να είμαι καλή Σαμαρείτης μόνη μου.Να είμαι υπεύθυνη και υπόλογη των δικών μου πράξεων ,σκέψεων και λεγομένων. Δεν λέω κάποιοι σύλλογοι και οργανώσεις παράγουν έργο και πολλές φορές με δικά τους χρήματα γιατί έχουν όραμα.Προσοχή όμως ...γύρω μας υπάρχουν πολλοί καλοθελητές που στο όνομα του "πόνου"θέλουν να γεμίσουν την δική τους τσέπη
Καταλήγοντας θα πω ότι η πρόταση του φίλου bloger Assos με βρίσκει όχι απλά σύμφωνη αλλά και δραστήρια σε αυτήν την κατεύθυνση.
Κάντε το πράξη και εσείς!
Follow the money
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μόνος λόγος ύπαρξης για μια "Μη Κυβερνητική Οργάνωση" είναι το χρήμα.
Το χρήμα που παίρνουν από τις εξουσίες και (λυπάμαι που στο λέω) από τα θύματα.
Μπίζνα το κοινώς λεγόμενο...
Ακόμα και αυτές που ξεκινούν με αγνούς σκοπούς (δεν έχω κάποια πρόχειρη) δεν αργούν να διαφθαρούν.
Το εύκολο χρήμα διαφθείρει τα πάντα. Συνδικαλισμός, φιλανθρωπικές οργανώσεις διαφθείρονται από την εξουσία με το εύκολο χρήμα.
Δυστυχώς είναι ελάχιστες «καθαρές» Μ.Κ.Ο., ότι μπορείς να το προσφέρεις μόνος και ξέρεις και που θα πιασει τόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς..δυστυχώς πόσες φορές θα το πω ακόμη δεν ξέρω και σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε,μάλλον καθημερινά.Η σαπίλα στις ψυχές κάποιων ανθρώπων είναι πλέον μόνιμη κατάσταση και τα φρου-φρου και τα αρώματα ανίκανα να την καλύψουν.Και όπως πολύ ευστοχα λες antitheto...Το εύκολο χρήμα διαφθείρει τα πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μόνη λύση είναι :ότι μπορείς να το προσφέρεις μόνος και ξέρεις και που θα πιασει τόπο. Ετσι είναι φίλε Αsso.
....κρατώ μία φράση σου:η αηδία πλημμύρισε το μυαλό και το κορμί μου....
ΑπάντησηΔιαγραφή