Πάσχα ,η γιορτή της αγάπης

Εδώ και αρκετά χρόνια βλέπω γύρω μου τέτοιες μέρες τους στολισμούς στις πόλεις, τα χωριά,τα σπίτια.
Παλιά άσπριζαν τους τοίχους, τα πεζούλια είχαν περιποιημένους κήπους και αυλές και οι άνθρωποι ζούσαν πνευματικά μέσα στην εκκλησία το Θείο Δράμα και την Ανάσταση.
Καλές όλες αυτές οι διακοσμήσεις δεν λέω και φέρνουν χαρά και σε μεγάλους αλλά ιδιαίτερα στα παιδιά αλλά ξεχνάμε την ΕΝΝΟΙΑ της γιορτής αυτής.

Την Σαρακοστή ,την Εβδομάδα των Παθών και την Ανάσταση που κάθε χρόνο με υλιστική ευλάβεια βιώνουμε.Φροντίζουμε για τον οβελία,τα αυγά ,τα κουλουράκια και τα τσουρέκια μας.Για την ψυχή μας φροντίζουμε;
Οι θρησκόληπτες αντιλήψεις δεν με αγγίζουν.Αν είναι να αρτηθώ  θα το κάνω και χωρίς τύψεις γιατί δεν έχει καμία σημασία να νηστεύω χωρίς να νηστεύω και την ψυχή μου από κάθε άσχημη πράξη η σκέψη απέναντι στον συνάνθρωπο μου.
Νομίζω ότι πρωταρχικό μας καθήκον είναι να βρούμε το νόημα.
Πως μπορούμε να γιορτάζουμε το Πάσχα μέσα σ’ ένα κόσμο που σπαράσσεται από μίση, μικρότητες και πάθη; Ποιό νόημα έχει να ψάλλουμε «θανάτω θάνατον πατήσας», όταν ο θάνατος εξακολουθεί να παραμένει μια στερεότυπη πραγματικότητα;
Δεν μπορεί όλη αυτή η χαρά της γιορτής να είναι μια ουτοπία, μια χίμαιρα που αποβλέπει στη διάλυση του νέφους  που δημιουργούν μέσα μας οι ταλαιπωρίες της καθημερινότητας και οι αβεβαιότητες της ανασφάλειας μας.
Είναι κάτι με ανώτερο σκοπό!
Στηνπνευματική ακαταστασία του εαυτού μας και των γύρω μας, καλούμαστε από την Εκκλησία   να χαρούμε για τη μεγάλη μέρα του Πάσχα «ήν εποίησεν ο Κύριος».
Για όσους όμως βιώνουν το Πάσχα ως το τέρμα μιάς πορείας μετάνοιας, προσευχής και νηστείας,
γιά όσους θέλουν, πάρ᾽ όλη τη δυσκολία, να γευτούν από την ίδια την ζωή,το Πάσχα γίνεται «η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων». Γίνεται η χαρά πού πηγάζει αυθόρμητα από την καρδιά και διαχέεται «εις πάσαν την κτίσιν». Γίνεται η ελπίδα και η προσδοκία ενός κόσμου όπου καταργείται η φθορά και ο θάνατος για την ψυχή μας.
Στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία που συνήθως κανείς δεν παρακολουθεί υπάρχει το μήνυμα της αγάπης.Αυτής που μιλάει για τον συνάνθρωπο.
Η ταπεινότητα,η υπομονή,η σιωπή ,η κατανόηση,η αυτοκριτική   δείχνουν στον άνθρωπο το αληθινό νόημα του Πάσχα.
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής του Πάσχα λέει:
Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.


Την ερμηνεία την αφήνω σε εσάς.Εγώ μόνο έχω να ευχηθώ .

Στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε σαν Έλληνες οφείλουμε να αγωνιζόμαστε έχοντας σαν σκοπό μας τον άνθρωπο.Αυτόν που είναι στο πλάι μας ,απέναντι μας και  όλους  όσους έχουν πραγματική ανάγκη από ένα καλό λόγο ή και τον δεύτερο χιτώνα μας.

Καλή Ανάσταση,Καλό Πάσχα!!!