"Ενα πεινασμένο στόμα"

Το τελευταίο βιβλίο της Λένας Διβάνη «Ένα πεινασμένο στόμα» είναι ένα αψεγάδιαστο ψυχολογικό και κοινωνικό θρίλερ, γραμμένο με κέφι και νεύρο, με δυνατές κλιμακώσεις και πολύ σωστά δουλεμένες μεταπτώσεις στην ψυχολογία των ηρώων.

O Γιάννης Γεωργιάδης είναι ένας φιλόδοξος φοιτητής της Νομικής. Έχει τα νιάτα του, την ομορφιά του, μια επικίνδυνη εξυπνάδα, αλλά και τίποτ’ άλλο. Ορφανός από μικρός, σπούδασε δουλεύοντας ως εκπαιδευτής σκύλων. Ο Χρίστος Κρεμόπουλος, αντίθετα, ένας από τους γνωστότερους καθηγητές του, έχει κύρος, τραπεζικούς λογαριασμούς και βέβαια υψηλές διασυνδέσεις. Συναντιούνται ένα βράδυ τυχαία στον Λυκαβηττό, βγάζοντας βόλτα τα σκυλιά τους, και η... μάχη αρχίζει. Τι θέλει το πεινασμένο στόμα του νεαρού φοιτητή με τόσο πάθος από τον καθηγητή του; Τα λεφτά του; Τη γυναίκα του; Το γιο του; Τη δουλειά του; Τη ζωή του; Ό,τι κι αν θέλει, το σίγουρο είναι πως έχει αποφασίσει να το πάρει. Θα εισβάλει σαν άγγελος εξολοθρευτής στον κόσμο του ανυποψίαστου καθηγητή και θα τον αλώσει ως γητευτής με τη μέθοδο που εκπαίδευε τα σκυλιά. Το όπλο του, άλλωστε, είναι μια κυνική γνώση γραμμένη στο πετσί του: Δημοκρατία δεν υπάρχει, ούτε στην κοινωνία των σκύλων ούτε στην κοινωνία των ανθρώπων. Μόνο αφεντικά και δούλοι.

Μια ιστορία ζήλιας, πόθου και πάθους, για έναν άνθρωπο που έφτασε μέχρι τα άκρα – και τα ξεπέρασε.

Η ίδια η συγγραφέας μιλώντας σε μια συνέντευξή της, στην Παυλίνα Εξαδακτύλου είπε τα εξής με αφορμή το βιβλίο της:

«Πρόκειται για την ιστορία ενός νεαρού φοιτητή, ο οποίος διαθέτει όλα τα προσόντα, για να σκίσει στο μέλλον, όμως δυστυχώς δεν έχει μέλλον. Γεννήθηκε χωρίς μέλλον. Είναι ένα πεινασμένο στόμα εκ γενετής. Αυτός, λοιπόν, τα βάζει με τον καθηγητή του στη Νομική, ο οποίος έχει ένα χορτασμένο στόμα, τόσο χορτασμένο, που θέλει να κάνει εμετό. Τα έχει όλα. Διασυνδέσεις, γνωριμίες, χρήματα, κύρος. Ο πόλεμος, λοιπόν, αυτός μεταξύ τους θα είναι μια μάχη μέχρις εσχάτων».

«Ήλπιζα ότι το βιβλίο θα έβρισκε ανταπόκριση. Πάντα ελπίζει σε αυτό ένας συγγραφέας. Εδώ που τα λέμε, για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ήλπιζα απλώς· ήμουν σίγουρη. Αφενός οι αναγνώστες με τιμούν κάθε φορά – καλή τους ώρα – και αφετέρου αυτό ειδικά το μυθιστόρημα είναι ό,τι πιο επίκαιρο έχω γράψει ποτέ. Απαντάει σε ερωτήματα που όλοι έχουμε στο μυαλό μας».

«Το πιο διασκεδαστικό και γοητευτικό κομμάτι του βιβλίου, όταν το έγραφα, ήταν το σημείο, όπου η σκυλίσια αγέλη παρομοιάζεται με την ανθρώπινη. Ο φοιτητής - πρωταγωνιστής του βιβλίου εργάζεται ως εκπαιδευτής σκύλων και γνωρίζει τα πάντα γι' αυτούς. Ο συγκεκριμένος, λοιπόν, χαρακτήρας μεταχειρίζεται τους ανθρώπους σαν να είναι σκύλοι. Τους εκπαιδεύει, λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο, χωρίς, βέβαια, εκείνοι να το καταλαβαίνουν».

«Κάθε φορά που βγάζω ένα καινούργιο βιβλίο, ακούω διάφορα τρελά από τους αναγνώστες. Ο καθένας προβάλλει ό,τι έχει μέσα του. Για το συγκεκριμένο βιβλίο άκουσα από κάποιους ότι είναι ρατσιστικό, ότι η επιλογή, δηλαδή, του πρωταγωνιστή έχει μια ρατσιστική χροιά. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να μου πουν».

«Όταν άνοιξα την προσωπική μου σελίδα στο facebook, δεν έκανα αποδεκτά αιτήματα φιλίας από αναγνώστες. Πίστευα ότι ήταν ένα εργαλείο, για να επικοινωνώ μόνο με τους πραγματικούς φίλους μου. Λίγο καιρό μετά, κατάλαβα ότι αφενός αυτό ήταν πολύ εγωιστικό από την πλευρά μου κι αφετέρου πως μου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσω με τους αναγνώστες και να ανταλλάξουμε απόψεις».

Το βιβλίο « Ένα πεινασμένο στόμα» κυκλοφορεί από τις εκδ. Καστανιώτη.

Πηγή της συνέντευξης: agelioforos.gr