Σελιδες

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Οι Έλληνες οδηγοί

Πάνε πέντε χρόνια που έφυγα από το κέντρο της Αθήνας εγκαταστάθηκα με την οικογένεια σ’ ένα προάστιο της Αττικής σαράντα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο «Όνειρο ζωής».
Είχα την ψευδαίσθηση ως ένα βαθμό ότι είχα γλυτώσει από την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τα πράγματα θα ήταν πιο ομαλά, αφού υπήρχε και η Αττική Οδός που θα μου εξασφάλιζε με τέσσερεις λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση ασφάλεια και ταχεία εξυπηρέτηση.
Καλά … φαίνεται ή σε ύπνο βαθύ ήμουν ή είχα ξεχάσει τους Έλληνες οδηγούς!
Τελικά πως είμαστε ως οδηγοί; Αισθανόμαστε άραγε ως άρχοντες του δρόμου;
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί και κατέταξα μια μερίδα οδηγών σε κατηγορίες.

Ο νευρικός: ασυγκράτητος οδηγός ζητάει όλοι να εξαφανισθούν από μπροστά του κορνάροντας και τρεμοπαίζοντας τους προβολεις δίνοντας σινιάλο του «εεεεε.. είσαι πολύ αργός φίλε φύγε από την μέση με ενοχλείς βιάζομαι» κι ας πας εσύ με την ταχύτητα που ορίζει η πινακίδα της τροχαίας.

Ο απαθής: Δεν τρέχει τίποτα. Πιάνει το αριστερό μέρος της λωρίδας – ταχείας κυκλοφορίας – πάει με το πάσο του γύρω στα πενήντα χιλιόμετρα την ώρα, μιλάει στο κινητό του αδιαφορεί σαν να σου λέει: «Εγώ παραμένω εδώ, αν θέλετε περάστε από πάνω»

Ο μουσικονταλκαδιάρης: κατηγορία οδηγού που θέλει να έχει στη διαπασών το στερεοφωνικό –γιατί πώς να το κάνουμε έχει και υψηλές προδιαγραφές το τιμημένο- σε τρομάζει πάει η ψυχή σου στα τάρταρα, τρίζουν τα τζάμια του αυτοκινήτου σου, ενώ τον βλέπεις να σε προσπερνά με χαμόγελο επιτυχίας και δεξιοτεχνίας.

Ο επικίνδυνος ή κοντράκιας: Άγιο πρέπει να ’χεις μην σου βρεθεί στο δρόμο σου. Αυτός έχει όλο το μερίδιο ευθύνης για τυχόν δυστυχήματα που προκύπτουν με τις κόντρες που κάνει με άλλο όχημα για λόγους εντυπωσιασμού. Επιδίδεται σε αυτοσχέδιους αγώνες ταχύτητος σε μεγάλους δημόσιους δρόμους και…όποιον πάρει ο χάρος.
Ας μην μιλήσω για τις διασταυρώσεις, τη σειρά προτεραιότητας ή για κόκκινα φανάρια. Πολλές φορές ένιωσα ανασφαλής στην παραλιακή Αθηνών- Σουνίου αντιμετωπίζοντας συμπεριφορές επιθετικής οδήγησης.

Τελικά η οδήγηση είναι θέμα παιδείας;
Σίγουρα πέρα από την εκμάθηση της οδήγησης, τα προβλήματα που συναντούμε στους δρόμους δείχνουν ότι οι Έλληνες σε γενικότερη βάση στερούνται οδικής παιδείας και συμπεριφοράς.

Οφείλουμε να σεβόμαστε τη ζωή και την περιουσία των συνανθρώπων μας χωρίς να τους βάζουμε σε κίνδυνο.

Οφείλουμε να μάθουμε να δίνουμε προτεραιότητα στον πεζό, να μην κλείνουμε τις διαβάσεις αναπήρων να έχουμε καλούς τρόπους, ευγένεια, υπομονή, να τηρούμε τους κώδικες και γενικότερα προσαρμογή στις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας.

4 σχόλια:

  1. Πιστεύω πως σίγουρα είναι θέμα παιδείας ο τρόπος που οδηγούμε.
    Αλήθεια...για πείτε μου, έχετε δει πολλούς να νοιάζονται για τον πεζό, τον ανάπηρο, τα παιδιά που βγαίνουν από το σχολείο, τον ηλικιωμένο που διασχίζει το δρόμο; Τρέχω εγώ γιατί έτσι θέλω κι όποιον πάρει ο χάρος!!
    Γέλασα όμως πολύ Ιωάννα μου με τον μουσικονταλκαδιάρη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις απόλυτο δίκηο Ιωάννα, δυστυχώς ο έλληνας δεν έχει παιδεία στο θέμα οδήγησης.
    Ξέχασες όμως και έναν άλλο τύπο οδηγού, που τον βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους...τον γελοίο κάγκουρα με τα πειραγμένα Saxo και Punto της προηγούμενης δεκαετίας, και την εξάτμιση μπουρί που σέρνεται στην άσφαλτο!! Και ποιός δεν το έχει δεί να μαρσάρει άσκοπα κυρίως στις ώρες κοινής ησυχίας, και το μπουρί της εξάτμισης να βγάζει στη μούρη του πίσω οδηγού σύννεφα απο καυσαέριο;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιωάννα σε βρίσκω πολύ ...SUPER! Πολύ καλή περιγραφή και κατηγοριοποίηση... με τους "μουσικονταλκαδιάρηδες" να τα ...ΣΠΑΝΕ! :-)

    Συμφωνώ απόλυτα με τα της οδικής παιδείας και συμπεριφοράς! Στο τέλος γράφεις, "Οφείλουμε να μάθουμε... κ.λ.π.". Για να μάθουμε όμως πρέπει να διδακτούμε (σωστά!) και με ελάχιστες εξαιρέσεις και προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, δεν νομίζω ότι μας διδάσκουν σωστά... ούτε την οδική και οδηγική παιδεία, ούτε την οδική συμπεριφορά! Οι περισσότεροι (αν όχι ΟΛΟΙ) είμαστε σχεδόν "αυτοδίδακτοι" και εδώ κολλάει το "με όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ’ ευχαριστώ caeser για το σχόλιο σου. Συμφωνώ μαζί σου ότι η παιδεία είναι ελλιπής και μόνοι μας οι περισσότεροι γίναμε αυτοδίδακτοι. Η παιδεία όμως αρχίζει μέσα από το σπίτι μας κι από τον ρόλο των γονιών στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Αν ως γονείς προωθούμε σωστά παραδείγματα στα παιδιά μας όπως: ζώνη ασφαλείας, οδική και προσεχτική συμπεριφορά, όχι αλκοόλ κατά την οδήγηση και πολλά άλλα, τότε τα παιδιά ως μιμητές αποκτούν νοοτροπία υπεύθυνης οδήγησης. Αυτό νομίζω είναι ευθύνη δική μας.
    Καλή σου μέρα φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή