Τα παιχνίδια του Χθες και του Σήμερα

Ένα άλμπουμ παιδικών αναμνήσεων είναι πάντα ένα θέμα πολύ αγαπημένο.
Στιγμές όμορφες σε γειτονιές που μεγαλώσαμε, εκεί που παίξαμε τα πρώτα μας παιχνίδια, εκεί που γνωρίσαμε τα πρώτα φιλαράκια μας και κάναμε τα πιο απίθανα και τρελά μας όνειρα, απεικονίζονται σε ένα τέτοιο φωτογραφικό υλικό του παρελθόντος.

Έτσι βρέθηκα πρόσφατα να κρατώ με συγκίνηση το άλμπουμ των παιδικών αναμνήσεων στα χέρια μου γυρίζοντας δεκαετίες πίσω, αναπολώντας πώς ήταν τότε τα παιχνίδια της εποχής μας, χωρίς τη σημερινή εμπορευματοποίηση. Παιχνίδια όπως το κρυφτό το κυνηγητό, οι βώλοι, τα ξύλινα σπαθιά, αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών, παίζοντας και φωνάζοντας στις πλατείες και στις αλάνες, το κουτσό το λάστιχο το σχοινάκι, τα μήλα και τόσα άλλα, που μέσα στην απλότητά τους μας γέμιζαν με ενθουσιασμό, δράση φαντασία και μαγεία
"Τα παιχνίδια είναι μέσο φυσικής και ηθικής ανάπτυξης" λέει ο Karl Groos.
Πολλά τα οφέλη μέσα από το ομαδικό παιχνίδι : μαθαίνουν τα παιδιά μας να κοινωνικοποιούνται, να αγωνίζονται, να συναγωνίζονται, να πειθαρχούν στους κανόνες του παιχνιδιού, να υιοθετούν κοινωνικούς ρόλους, να ασκούν το πνεύμα τους, να συνεργάζονται και να διατηρούν τη φυσική τους κατάσταση.

Σήμερα τα παιδιά μας απολαμβάνουν το παιχνίδι; Χαίρονται και ψυχαγωγούνται όσο τους χρειάζεται;

Σήμερα, δυστυχώς, οι αλάνες της γειτονιάς μας πέθαναν. Αυτές είτε αξιοποιήθηκαν ή βρίσκονται, όσες ακόμα υπάρχουν, σε πρόγραμμα μελλοντικής αξιοποίησης. Αιχμάλωτα πια στις ηλεκτρονικές αλάνες τα παιδιά πιστεύουν ότι ο υπολογιστής τους προσφέρει γνώση και ψυχαγωγία.
Το φορτωμένο πρόγραμμα τους από τα σχολικά μαθήματα και από άλλες επιμορφωτικές δραστηριότητες που τους έχουμε ως γονείς προσθέσει ( μουσική κολυμβητήριο, ξένες γλώσσες, χορό και άλλα ) τα έχουν κάνει να στερούνται και να απολαμβάνουν λιγότερο παιχνίδι. Ο χρόνος τους δεν είναι επαρκής, είναι αναγκαίο, όμως, να ψυχαγωγηθούν αλλά πως;

Η τηλεόραση έχει λάβει ρόλο με παιδικά προγράμματα, κινούμενα σχέδια, βιντεοπαιχνίδια, DVD που συρρικνώνουν την κρίση τους και ακρωτηριάζουν τη φαντασία τους. Βομβαρδισμένα από τις διαφημίσεις της, κολλημένα στο σπίτι με παιχνίδια περιττά τις περισσότερες φορές απομονώνονται, αποξενώνονται, γίνονται παχύσαρκα και υπερκαταναλωτικά.
Οι ουσιαστικές ανάγκες των παιδιών δεν καλύπτονται μέσα από τα πολλά παιχνίδια που μπορεί να τους αγοράζουμε αλλά από το πώς και πόσο ασχολούνται μ’ αυτά.

Μια πρόσφατη παγκόσμια μελέτη σε ερωτήματα που έθεσαν σε παιδιά και γονείς έδειξε ότι το 73% των παιδιών θα προτιμούσαν να παίζουν με τους γονείς τους, το 45% των γονέων πιστεύουν ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, το 46% των γονιών νιώθει αισθήματα ενοχής, επειδή δεν ξοδεύουν αρκετό χρόνο μαζί τους.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς γι’ αυτά;
Συμπαράσταση, παρακίνηση, προώθηση της αυτενέργειας και της πρωτοβουλίας του παιδιού περισσότερη διαλεκτική και συναισθηματική επικοινωνία μαζί τους είναι παράγοντες που θα βοηθήσουν τα παιδιά να βγουν από το αδιέξοδο.
Επιτραπέζια παιχνίδια με τη συμμετοχή των γονιών ή κάθε είδους ομαδικό παιχνίδι θα τους δώσει ευχαρίστηση, υπευθυνότητα, και τόνωση της αυτοπεποίθησης.

Ας τα καλέσουμε να παίξουμε μαζί!