Καμία φορά αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου, πως θα ήμουν εγώ σαν άνθρωπος αν και για μένα κάποια πράγματα θεωρούνταν δεδομένα…θα ήμουν αδιάφορος για το τι γίνεται γύρω μου επειδή δε θα με επηρέαζε άμεσα ή μήπως θα ήμουν -όσο κλισέ και αν ακούγεται- συνειδητοποιημένος άνθρωπος ; Τι κάνει κάποιον να παλεύει για κάτι; Γιατί αυτό που για τους περισσότερους ήταν δεδομένο για μένα πολλές φορές δεν ήταν. Από σχετικά μικρός κατάλαβα πως αν θέλω να πετύχω κάτι πρέπει να το κυνηγήσω μόνος μου. Ακόμα καλύτερα βέβαια αν αυτό το κάτι το κυνηγάνε και άλλοι μαζί μου, τότε οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται κατακόρυφα. Το κράτος ναι, υπάρχει αλλά έχει τους δικούς του κανόνες οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται πάντα τις ανάγκες σου.. και τι κάνεις τότε; Η κάθεσαι σπιτάκι σου μπροστά στην τηλεόραση ελπίζοντας να αλλάξουν τα πράγματα ή προσπαθείς να τα αλλάξεις μόνος σου.
Προφανώς και δεν έχω αυταπάτες πως θα αλλάξω τον κόσμο αλλά τουλάχιστον ξέρω πως μπορώ να αλλάξω τη δική μου ζωή προς το καλύτερο. Αν δεν ενδιαφερθώ εγώ πρώτος για μένα τότε ποιος θα το κάνει; Τίποτα δεν έχει χαριστεί ποτέ σε κανένα, όλα τα δικαιώματα αποκτήθηκαν μετά από συλλογικούς αγώνες, το δικαίωμα της ψήφου, η ισότητα των φύλων και τόσα άλλα ακόμα. Απλά τώρα είναι η δική μας σειρά να παλέψουμε για τα δικά μας δικαιώματα, για το δικαίωμα να είμαστε ισότιμοι πολίτες στη χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.
Είναι επιλογή μου να συμμετέχω στην κοινωνία των πολιτών, είναι επιλογή μου να κυνηγήσω τα όνειρα μου, είναι επιλογή μου να μην κάτσω σπίτι μου.
Γιατί τα πράγματα για τα οποία επιλέγουμε να παλεύουμε είναι στην τελική τα πιο σημαντικά…και αν υπάρχουν και άλλοι να παλέψουν μαζί μου τότε ακόμα καλύτερα…
Tου Νίκου Ουντουμπιτάν (είναι διευθυντής του Asante magazine)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου