Susanna Tamaro " 'Οπου σε πάει η καρδιά "

'' Καθένας αντλεί την έμπνευση από τον κόσμο που γνωρίζει καλύτερα ''

'' Τα δάκρυα που δεν αναβλύζουν σωρεύονται πάνω στην καρδιά και με τα χρόνια τη σκουριάζουν και την παραλύουν...''
'' Η παραίτηση από τον εαυτό σου οδηγεί στην περιφρόνηση. Και από την περιφρόνηση στην οργή, το βήμα είναι μικρό ''

'' Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, αλλά σκοποβολή: δε μετράει η οικονομία χρόνου, αλλά η ικανότητα να βρεις ένα κέντρο...''

'' Η καρδιά του ανθρώπου είναι σαν τη γη, η μισή φωτισμένη από τον ήλιο, η μισή στη σκιά...''

'' Να κάνουμε λάθη είναι φυσικό, να φεύγουμε όμως δίχως να τα έχουμε καταλάβει είναι σαν ν’ ανατρέπεται το νόημα μιας ζωής ''

'' Η ευτυχία έχει πάντα ένα αντικείμενο, είμαστε ευτυχισμένοι για κάτι, είναι ένα συναίσθημα που η ύπαρξή του εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες. Αντίθετα, η χαρά δεν έχει αντικείμενο. Σε κυριεύει κυρίως για φαινομενική αιτία, στην υπόστασή της μοιάζει με τον ήλιο, καίει χάρη στην καύση του ίδιου της του πυρήνα...''

Η γιαγιά συμβουλεύει την εγγονή της:

"...Κάθε φορά που θα νιώθεις χαμένη, μπερδεμένη, να σκέφτεσαι τα δέντρα, να θυμάσαι τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν. Να θυμάσαι ότι ένα δέντρο με πλούσια φυλλώματα και λίγες ρίζες ξεριζώνεται με το πρώτο φύσημα του αέρα, και σ' ένα δέντρο με πολλές ρίζες και ισχνά φυλλώματα η λέμφος κυλάει με δυσκολία. Ρίζα και φυλλώματα πρέπει ν' αναπτύσσονται με το ίδιο μέτρο, πρέπει να μένεις μέσα στα πράγματα και πάνω από αυτά, μόνο έτσι  θα μπορέσεις να προσφέρεις σκιά και καταφύγιο, μόνο έτσι θα μπορέσεις να γεμίσεις με λουλούδια και καρπούς τη κατάλληλη εποχή.
  Κι όταν θ' ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις ένα στη τύχη, αλλά κάθισε και περίμενε. Πάρε βαθιές, γεμάτες εμπιστοσύνη ανάσες, όπως τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, χωρίς ν' αφήσεις τίποτα ν' αποσπάσει την προσοχή σου. Περίμενε, περίμενε κι άλλο. Μείνε ασάλευτη, σιωπηλή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη..." 

                                         '' Όπου σε πάει η καρδιά ''  της Susanna Tamaro

Βιβλιογραφία

Η Σουζάννα Ταμάρο γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1957. Ζει στη Ρώμη. Έκανε το ντεμπούτο της το 1989 με το μυθιστόρημα "Το κεφάλι στα σύννεφα". Ανάμεσα στους φιναλίστ για το βραβείο Ραπάλλο και νικήτρια του βραβείου Έλσα Μοράντε, δημοσίευσε το 1991 το βιβλίο της " Για μια μόνο φωνή " (κυκλοφορεί από την «Ωκεανίδα»), που κέρδισε το βραβείο Πεν Κλαμπ. Το 1992 έγραψε ένα παραμύθι για παιδιά με τίτλο " Καρδιά από σάρκα"  και το 1994 δημοσίευσε το βιβλίο, επίσης για παιδιά, Παπυροφοβία, καθώς και το μυθιστόρημα " Όπου σε πάει η καρδιά"  (κυκλοφορεί επίσης από την «Ωκεανίδα»), που τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Ντόννα Τσιττά ντι Ρόμα. Το 1997 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο-συνέντευξη με τίτλο  "Η ήρεμη αναπνοή"  και το μυθιστόρημα "Η ψυχή του κόσμου", που εξασφάλισε κι αυτό μεγάλη επιτυχία.

 Σπούδασε σκηνοθεσία στο "Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου" και εργάστηκε για δέκα χρόνια στην τηλεόραση σε ντοκιμαντέρ επιστημονικού περιεχομένου. Tα βιβλία της κυκλοφορούν σε περισσότερες από 40 χώρες και συναρπάζουν αναγνώστες όλων των ηλικιών χάρη στην τόλμη, τη φαντασία και τη διαχρονικότητα των θεμάτων τους.