Πόλεμος επί του καναπέ.. ως

Χρόνια και ζαμάνια......
Έχω να γράψω από το 2011 και για την ακρίβεια κάτι μήνες.Όχι πως απολογούμαι ,ενημέρωση κάνω.
Τι τα θες τι τα γυρεύεις;Ψάχνω... ψάχνω...ψάχνω.
Ψάχνω ένα θέμα που να μπορεί να αναρτηθεί σε αυτό το blog.Ένα θέμα που να μην ξεφεύγει από τις ισορροπίες αυτών που θέλουν να προβάλουν οι Αμπλοκάριστες.
Έχουμε πετάξει από την θεματολογία μας κάποια θέματα από επιλογή.
Όμως εγώ σαν άτομο που κάνω τις ανατροπές θα καταθέσω τα εσώψυχα που με τυραννούν "εξ απαλών ονύχων".  




Ναι θα μιλήσω περί Ελληνικής οικονομικής καταστάσεως,περί μνημονίου (δεν το διάβασα),περί κοροϊδίας των πολιτικών.
Η δεινή θέση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα της "δικής" μου αδιαφορίας και βολεύματος.
Προσωπικά   δεν έχω ευοδωθεί κάτι άλλα θα χρησιμοποιήσω πρώτο πρόσωπο προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή οικονομική ζώνη και παίρναμε τις επιδοτήσεις και τα Leaders κανείς μα κανείς δεν μας είπε δημιουργήστε ανάπτυξη,γιατί μετά από τόσα χρόνια θα χρειαστεί να είμαστε αυτοδύναμοι και μη εξαρτώμενοι.
Όλα μα όλα τα περιμέναμε έτοιμα. Ξεχάσαμε να δουλεύουμε να αναπτυσσόμαστε και να μαθαίνουμε στα παιδιά ότι "τα αγαθά κόποις κτώνται"
Έτσι καταλήξαμε να είμαστε και αφερέγγυοι και κακοπληρωμένοι υπάλληλοι μπροστά στους "εταίρους"μας "αποικιοκράτες" .
Η επανάσταση εδώ και χρόνια γίνεται επί του καναπέως...με το τηλεκοντρόλ και την εναλλαγή τηλεοπτικών σταθμών.
Άλλοι λεν μας ψεκάζουν να μην αντιδράμε..όχι εμείς έχουμε μεταλλαχθεί.
Άλλοι λεν τι να κάνουμε δεν υπάρχει επιστροφή..όχι υπάρχει γιατί οι εκλογές έρχονται .
Κοντά σιμά..είναι τα Γιάννενα φίλοι μου.Πρέπει να δράσουμε,μέσα από τα όνειρα μας,μέσα από το δικαίωμα μας   το μοναδικό που λέγεται "ψήφος"
Ο μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας Χρήστος Πασαλάρης  κάποτε είπε: Στο παραβάν είσαι πάντα μόνος.Κάνεις δεν μπορεί να σου πει τι θα κάνεις.
Πάμε παρακάτω ο λογισμός μου ανάκατος δεν έχω αριθμήσει,δεν έχω ταξινομήσει  τίποτα.Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτήν την εποχή.Και αφού βρισκόμαστε στην blog-σφαίρα αναρωτιέμαι αν ξέρουμε πόσοι blogger είναι "εκτός".Τι εννοώ;Υπάρχουν bloggers που δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να γράψουν.Ο λόγος;Έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου.Αν κάποιος παίρνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα μισθό μέσα στο σπίτι πως να καλύψει και τα έξοδα για την σύνδεση στο διαδίκτυο.
Σκέφτομαι πολλές φορές που είναι τα δικαιώματα μας.
Τα απλά τα καθημερινά.Ο οικονομικός προϋπολογισμός της οικογένειας έχει πιάσει πλέον πάτο.
Τι να κόψει η κάθε νοικοκυρά;Από το φαγητό;Την καθαριότητα;Τα όποια έξοδα για την μόρφωση των παιδιών;Άσε που παρακαλάς τον Θεό  μην σου φύγει σφράγισμα.
Ιδού κάτω από αυτές τις καθόλου τραβηγμένες σκέψεις γεννιέται η λέξη "ανέχεια".

Η ανέχεια που προέρχεται από την φτώχεια,την οικονομική.Και μετά η ντροπή.Να ντρέπεσαι να πεις δεν μου φτάνουν ,δεν έχω....Και όχι στο έμμεσο αλλά στο άμεσο περιβάλλον σου.Στα παιδιά σου,στην γυναίκα σου,στον άντρα σου ,στον γονιό σου.Η φτώχεια δεν είναι ντροπή...ντροπή είναι αυτό που βιώνουμε σαν έθνος.Οι έντονες αντιπαραθέσεις μου με τον άντρα μου σε καθημερινή βάση έχουν να κάνουν με τους εθνοσωτήρες -δημοσιογράφους-παπαγαλάκια.
Τι λένε ,τι αναπαράγουν  και φυσικά τι δεν λένε χρόνια τώρα.Και πίσω από όλα αυτά οι άλλοι εθνοσωτήρες, οι πολιτικοί.
Έχουν κάνει κοινώς μπάχαλο τους νόμους,το σύνταγμα,τα δικαιώματα  του Έλληνα πολίτη.Αυτού που πάντα πλήρωνε,που ήταν συνεπής.
Δεν ξέρω πια από που να δέχομαι ο πολίτης.
Τελικά πως φτάσαμε εδώ;
Γιατί η κακοδιαχείρηση και οι  λαμογιές των πολιτικών και του σιναφιού τους να καταδυναστεύει για τα επόμενα 2-5-10-40 χρόνια τους Έλληνες που χαρακτηρίζονται από του Ευρω-πέους εταίρους μας ως τεμπέληδες.
Αίσχος....αηδία ..αυτά αισθάνομαι.
Και εμείς επί του καναπέ-ως απλά να βρίζουμε.
Κάποιοι πολιτικοί πλέον κορδώνονται ...και έχουν μπει ήδη σε προεκλογική εκστρατεία..

Θα ήθελα πολύ να δω την αντίδραση του κάθε υποψήφιου βουλευτή ακούγοντας την αγανάκτηση  αυτού του ανθρώπου .
Ένας σεβάσμιος ηλικιακά άνθρωπος με αξιοπρεπή περιβολή,απόθεμα του παρελθόντος να ψάχνει στα σκουπίδια.Που έχει δουλέψει 30-40 χρόνια και τώρα ξεφτιλίζει την αξιοπρέπεια του για να επιβιώσει.
Πόσο ακόμη θα καθόμαστε στο ρημαδοκαναπέ;
 Στρογγυλοκαθόμαστε στον καναπέ και να μην κάνουμε ρούπι,ακόμα κι αν καίγεται ο κόσμος γύρω.
Να φωνάζουμε ,να επαναστατούμε και να βρίζουμε μέχρι τελικής εκτόνωσης,λές και μας ακούει κανείς.
Να ψηφίζουμε στα ριάλιτυ και να νομίζουμε πως συμμετέχουμε πως αποφασίζουμε.
Να πολτοποιούμε και να εξισώνουμε σπουδαίες προσωπικότητες με γελοίους και ανθρωπάκια, επειδή πιάνουν τον ίδιο χώρο στην οθόνη.
Να έχουμε γνώμη για όλα και να την φωνάζουμε με θράσος στο γυαλί,ακόμα κι αν δεν έχουμε ξοδέψει ούτε 5 λεπτά για να την "κερδίσουμε".
Να "βάζουμε στο σπίτι μας" και σιγά σιγά να δεχόμαστε άτομα, που πριν λίγο ούτε για φτύσιμο δεν τους είχαμε.
Να λατρεύουμε την ομοιομορφία και να αποδοκιμάζουμε τη διαφορετικότητα!
Να νομίζουμε πως είδηση είναι ότι δείχνουν τα δελτία.
Να νομίζουμε ότι οι πληροφορίες είναι μόρφωση και κουλτούρα.
Να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να νομίζουμε πως επικοινωνούμε, ενώ έχουμε καιρό να πούμε μια καλημέρα στο γείτονα.
Να αρπαζόμαστε με το παραμικρό όπως στα παράθυρα οι καρεκλοκένταυροι και οι κρετίνοι που μας διοικούν.
Να τρώμε τα παραμύθια επειδή μας τα λένε ωραία.
Να θαμπωνόμαστε από ότι λάμπει  και ας ξέρουμε ότι δεν είναι χρυσός.
Να δεχόμαστε όλο το πρότυπο του καταναλωτισμού και να ζούμε με πιστωτικές λες και  οι τραπεζίτες είναι φίλοι μας και χαρίζουν λεφτά 
 Ονομάζουμε την βλακεία αισιοδοξία και θετική σκέψη, μόλις φθάνουμε σε αδιέξοδο!
 Ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με ότι βλέπουμε, που στο τέλος  γινόμαστε ΑΤΙΑ
Τελειώνοντας θα ήθελα να δείτε το παρακάτω βίντεο που δυστυχώς  είναι στα αγγλικά.
Αν το βρω με υπότιτλους θα το αλλάξω...