Εύα Κροκίδη : μια αληθινή νουβέλα

Δύο και χρόνια inter-φιλίας.
Αξιαγάπητη και "χαλαρή" όπως στην Σαλονίκη.
Ο αέρας έρχεται από το Ιόνιο και την Κέρκυρα που λατρεύει.
Συγγραφέας,σχολική σύμβουλος Οικιακής οικονομίας,MCS στις σπουδές φύλου,υποψήφια διδάκτωρ στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.Όλοι αυτοί οι τίτλοι είναι επιτεύγματα γιατί έχω παρακολουθήσει τα μαθήματα της,έχω διαβάσει τα "γραπτά "της ,έχω ακούσει και εγώ τα μουσικά ταξίδια της (που είναι  κοινά ).
Όταν ζήτησα από την Εύα να γίνει ένα από τα  Πρόσωπα  στις Αμπλοκάριστες δέχτηκε με χαρά.Έτσι της ζήτησα ένα ας πούμε βιογραφικό.Μέρες τώρα προσπαθώ να το στήσω σαν συνέντευξη μα δεν μου βγαίνει.Αποφάσισα λοιπόν να δημοσιεύσω την επιστολή της ολόκληρη και αψεγάδιαστη από δικές μου παρεμβάσεις.Το μόνο που κάνω είναι να γράψω ένα πρόλογο και να βάλω 1-2 φωτογραφίες έτσι για να εμπλουτίσω λίγο τα λόγια με εικόνες.


Κυρίες και Κύριοι μια αληθινή νουβέλα...
                                                           
                                                                   Η Εύα Κροκίδη

Γεννήθηκα στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο, αφού εκεί ήταν χωροφύλακας ο πατέρας μου,(στην Ηγουμενίτσα συγκεκριμένα), κάτι που φέρω βαρέως αφού πάντα ήθελα να μην υπάρχει αυτό που με διαχωρίζει από την λατρεία μου για την Κέρκυρα!!!!!!!Και ο τόπος γέννησης μου είναι στην ταυτότητα, και δεν γίνεται ν αλλάξει. Από την άλλη σκέφτομαι πια ότι ίσως και αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να έχει γίνει έτσι ακριβώς. 

Μεγάλωσα στην Πάργα , μαθήτρια του δημοτικού σχολείου, απίστευτα παιδικά χρόνια παίζοντας όσο δεν φαντάζεσαι στα στενά της μικρής αυτής αγαπημένης πόλης. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφα παιδικά χρόνια....μέχρι την φοβερή και τρομερή μου εφηβεία αφού είχαμε μετακομίσει μόνιμα στην Κέρκυρα. Το όνειρο της οικογένειας είχε πραγματοποιηθεί επιτέλους!

Φυσικά τα καλοκαίρια ανήκαν πάντα στο Σιδάρι, στο παραθαλάσιο τουριστικό χωριό μας, και το σπίτι μας που το νοικιάζαμε σε τουρίστες ήταν πάντα γεμάτο με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου. Τα αγγλικά μου τα έμαθα στο δρόμο, ψαρεύοντας τουρίστες από το λεωφορείο που τους έφερνε στο χωριο...do you want a room on the beach?

Καταπληκτικές φιλίες, απίστευτοι επηρεασμοί, συζητήσεις, μουσική, κινηματογράφος, συναισθηματικά ξυπνήματα, έρωτες πλατωνικοί και ανεκπλήρωτοι, άφθονη θάλασσα, σκασιαρχεία το βράδυ για την πρώτη ντίσκο στου Σιδαριού, ποδήλατοοοοοοο, πανηγύρια, χορός!

 Μια εφηβεία γεμάτη συναίσθημα και ανακαλύψεις για τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς στα πέρατα της γής.!!!ότι καλύτερο!!!

Και μετά το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο! Ή καλύτερα η Χαροκόπειος Σχολή Οικιακής Οικονομίας!

Υπέροχα τρία φοιτητικά χρόνια, γνώσεις χρήσιμες, ο πρώτος έρωτας που έγινε γάμος αμέσως μετά το τέλος των σπουδών, στα 20 χρόνια μου.

Η ζωή στην Πάτρα στη συνέχεια, και μετά από ένα χρόνο απίστευτης τεμπελιάς και βαριεστημάρας σε μια αφιλόξενη πόλη βρέθηκα με την πρωτη μου δουλειά στο Κέντρο Εργαζόμενης Νεότητας της Εργατικής Εστίας στην Πάτρα. Και παράλληλα με την πρώτη χρονιά δουλειάς γεννιέται ο Κωνσταντίνος μου, το πρώτο αγόρι μου απο τα δυο. Ο δεύτερoς ο Σπύρος μου , γεννήθηκε τρία χρόνια μετά.

Η ζωή συνεχίστηκε με την κλασσική ιστορία της Μαίρης Παναγιωταρά.!! Δουλειά σπίτι, παιδιά, μαγειρικές άφθονες, ραψίματα, πλεξίματα, χειροτεχνίες, διακοπές στην Κέρκυρα, μουσική πάντα, (ακόμη όχι Γκαραβέλας!) αγώνας για τα αυτονόητα, της συναισθηματικής κάλυψης και της αγάπης που δεν έδειχνε ποτέ το πρόσωπό της με τον τρόπο που την ήθελα εγώ!!!!Που δεν είχα βρεί ακόμη τον εαυτό μου!

Το γράψιμο ήταν μέρος της ζωής μου πάντα , από τα γενέθλια μου στα 12 όταν μια φίλη μου χάρισε το πρώτο μου ημερολόγιο. Ένα μικρό κίτρινο ροζ βιβλιαράκι με κλειδαριά στην άκρη!

Άρχισα να γράφω εκεί, και μετά σε σημειωματάρια, και τετράδια με κοριτσάκια απ΄εξω, και σε μπλοκ, και χαρτοπετσέτες, και όπου έβρισκα όταν η ανάγκη γινόταν τεράστια. Συνέχισα να γράφω πάντα, μέχρι που τα χειρόγραφα έγιναν το πρώτο λάπτοπ, ο Αριστείδης ο δίκαιος!!!!

Μετά τα 11 χρόνια δουλειάς, απίστευτα όμορφης και χαρούμενης δουλειάς στο σχολείο της Εργατικής Εστίας, ήρθε το σχολείο και το Υπουργείο Παιδείας.

Άλλος τρόπος δουλειάς, νέες σκέψεις, ανοίγματα προσωπικά πια, εξέλιξη σε άλλα επίπεδα, προγράμματα Αγωγής Υγείας, ευρωπαικά, τα πρώτα ταξίδια στα σχολεία της Ευρώπης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ήρθε και η εξοιμοίωση για το πτυχίο στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, το καλοκαίρι του 1999 ότι πιο δύσκολο έχω περάσει στην ζωή μου, το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής μου, η εποχή που γνώρισα τον Γκαραβέλα που με συντρόφευε στα ατελείωτα βράδια της κατάθλιψης μου που ένα δυο χρόνια αργότερα έγινε ακόμη χειρότερη, για να με οδηγήσει, με αντίσταση για το ροζ χαπάκι, στο καναπέ της αγαπημένης μαμάς Αμαλίας, της καλύτερης ψυχοθεραπεύτριας του κόσμου.

Και ύστερα ήρθε η θέση της Σχολικής Συμβούλου δυο μήνες μετά το απελευθερωτικό διαζύγιο μου.

Και μαζί και η άνοιξη στην ζωή μου, ένας νέος αγαπημένος σύντροφος, νέα διάσταση στην σχέση με τα παιδιά μου, μια δουλειά που άρχισα να λατρεύω μαζί με την μεγάλη ακόμη μεγαλύτερη αγάπη στην Οικιακή Οικονομία και την ανάγκη να βοηθήσω την επιστήμη αυτή να βρεί τον δρόμο της στα ανούσια ελληνικά εκπαιδευτικά πλαίσια.

Όσο πιο πολύ καταλάβαινα και καταλαβαίνω τι μπορεί να προσφέρει στους έλληνες μαθητές-τριες και στις οικογένειες τους τόσο περισσότερο πείσμωνα και πεισμώνω και το παλεύω με όλους τους τρόπους που μπορώ και που δεν μπορώ κάποτε.

Τα ταξίδια συνεχόμενα, 16 νομοί ευθύνης, ταξίδια σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γνωριμία με την Διεθνή Ομοσπονδία Οικιακής Οικονομίας, ανάληψη της ευθύνης να εκπροσωπώ την Ελλάδα εκεί! Μεγάλη τιμή και χαρά αφού στα 100 σχεδόν χρόνια λειτουργίας και ύπαρξης της ήμουν η πρώτη ελληνίδα που συμμετείχε σε συνάντηση της.

Η πρώτη τετραετία ως σχολικής συμβούλου πέρασε διστακτικά, και στα πλαίσια γνωριμίας και εμπιστοσύνης από τους συναδέλφους. 

Η δεύτερη πέρασε με την παρουσία μου στην τάξη, με διδασκαλίες, τίποτε πια θεωρητικό, μόνο πρακτικές διδακτικές προτάσεις. Και μου είχε λείψει τόσο πάρα πολύ να βρίσκομαι σε μια τάξη με παιδικά μάτια, με φατσούλες απίστευτες να τους δίνω και να μου δίνουν, αγάπη και συναίσθημα πρώτα απ΄ολα...και μετά το μάθημα , να γίνεται λατρεία, και να μην θέλω να περάσει η ώρα, να τελειώσει.....και όποιος-α ήθελε μπορούσε να καταλάβει τι σημαίνει διδάσκω οικιακή οικονομία με τον δικό μου τρόπο.

Και τώρα αισίως, πάμε για την τρίτη τετραετία, αφού ήδη το συγγραφικό έργο στο επίπεδο της συμβούλου, το μεταπτυχιακό που αποκτήθηκε με κόπο, αλλά και ότι ο παλιός είναι πια αλλιώς, έδωσαν αρκετά μόρια, μετρήσιμα σύμφωνα με τις εντολές του υπουργείου παιδείας, που καλά θα έκανε να έβλεπε τι βρίσκεται κάτω από τη μύτη του σε όλα τα επίπεδα, όταν υποχωρεί στις απαιτήσεις των πολυπληθών κλάδων των φιλολόγων και των άλλων “κύριων” ειδικοτήτων που με τα μουχλιασμένα στην πλειονότητα μυαλά τους γεμίζουν αράχνες τις ψυχές των μαθητών των ελληνικών σχολείων.

Μέσα σε όλα αυτά, κάποια στιγμή, ένα δύσκολο επίσης αλλά πανέμορφο και αγαπησιάρικο γεμάτο φίλους καλοκαίρι, εκείνο του 2001 γράφτηκε το πρώτο βιβλίο μέσα σε ένα μήνα. 

                                                               

                                                                Στο κανάλι της αγάπης. 

Η εξεύρεση εκδότη μεγάλη περιπέτεια, αφού η απόρριψη και η μαγική κουβέντα ενός φίλου που μου είπε πως τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορεί να γίνω συγγραφέας με οδήγησαν και σε αυτή την πορεία. Και τελικά βρέθηκε, το βιβλίο εκδόθηκε, χωρίς όμως την πορεία που θα έπρεπε να έχει πάρει στην κατάλληλη διανομή του. Δεν πειράζει, είναι εκεί, άλλο ένα μωρό αγαπημένο, γεμάτο από την ψυχή μου και τα άπειρα βιογραφικά του στοιχεία.

Και έτσι, αφού οι ιστορίες συνέχισαν να γράφονται , αλλά ο χρόνος πια δεν επέτρεπε την αναζήτηση νέου εκδότη και νέας τρελής περιπέτειας, η τεχνολογία και το διαδίκτυο έδωσαν τη λύση αφού το είχαν κάνει ήδη και στο επαγγελματικό επίπεδο με την επίσημη ιστοσελίδα και το blog της οικιακής οικονομίας, χρήσιμα και σημαντικά εργαλεία δουλειάς.
Οικιακή Οικονομία blog
Οικιακή Οικονομία στη Β/θμια Εκπαίδευση

Άλλο ένα blog άρχισε να δίνει σε συνέχειες τα επόμενα δύο βιβλία που περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους να δείξουν τα προσόντα (?? !!) τους στο κοινό που τα αγκάλιασε.
Eva's novels

Το προσωρινό διάλειμμα με μικρά κειμενάκια ύμνους στην γκαραβελική παρέα και όχι μόνο θα δώσουν σύντομα τη θέση τους στο επόμενο βιβλίο που περιμένει και αυτό εκεί κάπου  με τον τίτλο “άγουρες νότες ευτυχίας”.

Και είμαστε στο σήμερα!!!!Νιώθω λες και κάνω ένα απολογισμό σαν εκείνο της πρωτοχρονιάς, όλη μου η ζωή σε δύο σελίδες το έργο!!!!Και είναι λίγα και πολλά μαζί, αλλά με ένα στοιχείο.

 Το συναίσθημα, την αγάπη, την Κέρκυρα, την καρδιά μου που δεν σταματάει να χτυπάει τρελά πάντα!Και την ανάγκη να κάνω πολλά πολλά πράγματα, τόσα που ίσως δεν θα μου φτάσει αυτή η ζωή να τα κάνω. Μάλλον θα χρειαστώ και την επόμενη, και ίσως και μια ακόμη, γιατί σίγουρα θα είμαι και εκεί, θα στείλω την ενέργεια μου και την ψυχή μου, να προλάβει να ζήσει κι άλλο, να αγαπήσει κι άλλο, να πονέσει και να ζήσει, να μάθει και να δημιουργήσει, να δώσει να πάρει, να γεμίζει και να αδειάσει για να ξαναγεμίσει και πάλι.

Με μια προυπόθεση όμως. Να έχω μαζί μου, ίσως ακόμη πιο έντονα, τους αγγέλους που με στηρίζουν τα τελευταία χρόνια που τους νιώθω κοντά μου, τον μεγάλο Πατέρα και αδελφό και φίλο  και προστάτη και σύμμαχο τον Άγιο Σπυρίδωνα! (αυτά τα τελευταία αν θες κράτα τα μόνο για σένα, αν πάλι πιστεύεις ότι θα σωθούμε από τον χαρακτηρισμό της σοβαρής τρέλας χρησιμοποίησε τα, για μένα είναι το ίδιο. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι υπάρχουν στην ζωή μου και μου δίνουν όλα όσα χρειάζομαι κάθε στιγμή και κάθε λεπτό!!!!).

Σ ευχαριστω!!!!!!!

με αγάπη Εύα, ή Ευαγγελία, ή Βαγγελίτσα (όπως με φώναζαν παλιά) ! Και όλα αυτά έχουν γίνει ένα όνομα πιά, ένα πρόσωπο. Και διαλέγω το πρώτο!!!!!!!!!

Και εμείς σε ευχαριστούμε Εύα μου...και ιδιαιτέρως εγώ.

Αυτή Κυρίες και Κύριοι είναι η Εύα Κροκίδη!!!