Ένα παιδί μιλάει για τ'άστρα

Αυτήν την φάτσα την ξέρετε;
Όσοι την ξέρετε δεν χρειάζεται να διαβάσετε τις επόμενες δύο σειρές.
Όσοι δεν την ξέρετε να σας πω ότι πρόκειται για έναν 6χρόνο που είναι πρωταθλητής στην σκανδαλιά.Αυτό από μόνο του δίνει ένα στοιχείο εξυπνάδας(όπως σε όλα τα σημερινά παιδιά).






Τις τελευταίες μέρες ξεκινήσαμε και εμείς τα μπάνια του "λαού".
Με τον ήλιο όμως έχουμε ένα θέμα.Δεν λέω καλός είναι,λαμπερός,υπεύθυνος για την συνέχιση της ζωής του πλανήτη,αλλά εμείς τον προτιμάμε τον χειμώνα.Έτσι τα μπάνια μας είναι βραδινά.φτάνουμε στην παραλία7-7.30 και φεύγουμε 11,12...
Χθες το βράδυ λοιπόν ο μπαμπάς ψάρευε ,η "φάτσα" τσαλαβουτούσε στα φωτισμένα με το μισό αυγουστιάτικο φεγγάρι ζεστά νερά και εγώ φυσικά απολάμβανα την ησυχία.

Μόνο ο παφλασμός του κύματος  ακουγόταν ώσπου ξάφνου ακούω μια φωνή να λέει:
-Μαμάαααααααααα πεινάω.
-Έλα έξω να σκουπιστείς και να σου δώσω να φας.
-Όχι εδώ θέλω.
-Ξεχασέ το και μείνει πεινασμένος.
Βγήκε από την αγκαλιά της θάλασσας.Βλέπετε λειτούργησε το ένστικτο του άδειου στομαχιού.
Κάθεται στην ειδική για την σωματική του διάπλαση σεζλόνγκ  και μασουλάει.
Αρχίζουν οι ερωτήσεις.
-Μαμά πόσο χρονών είσαι;
Σκέφτομαι και απαντώ .
-Ο μπαμπάς;
Ξαναπαντώ
-Είδες είναι πιο μεγάλος να τον ακούς τι λέει;
Κρατήθηκα,να μην γελάσω
-Μαμά ποια χώρα είναι αυτή με τα φωτάκια;
Απαντώ
-Αυτή;
Βλέπετε απέναντι είχε 2-3 κωμοπόλεις.Απαντώ.
Σιγή 10 δευτερολέπτων
-Μαμά  γιατί τα αστέρια είναι μικρά;
Βρίσκονται μακριά από την γη.Έτσι δεν φαίνονται πολύ καλά.Χρειάζεται ένας ειδικός φακός που φαίνονται καλύτερα.
-αααααααα η φίλη σου έχει μια τέτοια "φωτογραφική μηχανή" και τα βλέπει.Θα πάρουμε και εμείς.
Με πήραν τα γέλια,αλλά κυρία εγώ απάντησα.
Είναι ακριβή η μηχανή αυτή.Δεν είναι εύκολο την  να αγοράσουμε χρειάζονται αρκετά λεφτά.
-Έχω εγώ στον κουμπαρά μου.Να πας να τον ανοίξεις και να πεις στην κυρία (στο ταχυδρομείο ) να σου δώσει πολλά.
Αυτό δεν γίνεται,λέω,εξαρτάται τι έχεις μαζέψει εσύ.Μάλλον δεν φτάνουν.Χρειάζομαστε πολλά.
-Θα πάω να δουλέψω.
Είσαι μικρός, αποκρίνομαι.
Θα πουλήσω το ρολόι του ben-ten.
Και πάλι δεν φτάνουν ,χρυσό μου. Σταμάτα τώρα και τρώγε.
-Μαμά θέλεις να μετρήσουμε τα αστέρια;
Εντάξει,μόλις φας όμως.
-Όχι τώρα,έλα ,μέτρα και αρχίζει,1,2,3,4,.....17,18,19...πω πω  πολλά είναι.Γιατί είναι πολλά;
Ωχ τι λένε τώρα;Αναρωτήθηκα. Και απαντώ.Ο Θεούλης όταν έφτιαξε την γη στον ουρανό έβαλε το αστέρια και το φεγγάρι να τα βλέπουν  οι άνθρωποι το βράδυ.
Κοιτάζει και δεν μιλάει.
Και πως τα λένε τα αστέρια;Έχουν όνομα;
Έχουν αλλά δεν τα ξέρω όλα.
-Αν είχαμε τώρα αυτήν την ακριβή φωτογραφική μηχανή θα μπορούσα να τα πιάσω;
Όχι απλά θα τα έβλεπες καλύτερα.
-Βρήκα τι θα κάνω.Αύριο θα πάρω τα κιάλια μου και τα κιάλια του μπαμπά και θα τα δω.Θα έρθουν πιο κοντά μου .
Ίσως να έρθουν πιο κοντά.
-Μαμά;Έχεις πάει στα αστέρια;
Όχι δεν έχω πάει
-Ο μπαμπάς;
Ούτε ο μπαμπάς.
-Θέλω να πάμε.
Είναι πολύ δύσκολο να πας εκεί.Θέλει μεγάλα αεροπλάνα που λέγονται διαστημόπλοια.Αυτά τα διαστημόπλοια πρέπει να είσαι ειδικός για να τα οδηγήσεις και εμείς δεν ξέρουμε.
-Εγώ όταν μεγαλώσω θα μάθω να οδηγώ και εσείς που θα είστε γέροι δεν θα μπορείτε.Θα σας βάλω μέσα στο διαστημόπλοιο θα σας πάω στα αστέρια και θα τα χαϊδέψουμε
Δεν ήθελα να του χαλάσω το όνειρο εκείνης της στιγμής,και λέω: Ωραία Θα περιμένω να μεγαλώσεις για να πάμε μια βόλτα στα αστέρια.
Σηκώνεται με μιας και τρέχει προς τον ψαρά.
-Μπαμπάααα όταν μεγαλώσω θα μάθω να οδηγώ διαστημόπλοιο και θα σας πάω στα αστέρια βόλτα.
Μην λες βλακείες παιδάκι μου αποκρίνεται ο ψαράς.
-Η μαμά μου είπε ότι θα έρθει,εσύ κάτσε σπίτι είπε θυμωμένος και γύρισε στο αναπαυτικό του κάθισμα.
Σιγή και τα μάτια του στραμμένα στο ουρανό.
Αυτό κράτησε λίγο φυσικά.
-Μαμά αύριο θέλω λεφτά.
Τι θα τα κάνεις παιδί μου;
-Θα τα μαζέψω γιατί θα αργήσω να μεγαλώσω.Θέλω να πάρω την φωτογραφική μηχανή να βλέπω τα αστέρια.
Εντάξει θα σου δίνω κάθε μέρα.
-Ωραία,είπε και συνέχισε με την εξής ατάκα.
-Τι άλλο έχει να φάω;
Ανοίξαμε την πραμάτια μας και ανασύραμε τα φαγώσιμα.
Μετά από λίγη ώρα γυρίσαμε σπίτι.Πλυθήκαμε μαζευτήκαμε και ετοιμαστήκαμε για ύπνο.
Βλέπω την φάτσα να έχει αγκαλιά τον Βούδα(τον σκύλο) και να του λέει
-Βρε χαζέ θα σε πάρω και σένα μαζί.Μόνο τον μπαμπά δεν θα πάρω γιατί λέει βλακείες.
Βάζω  τα γέλια....Και του θυμίζω ότι έπρεπε να είναι ξαπλωμένος.

Κάπου ίσως το βράδυ στα αγνά και παιδικά όνειρα του να είδε ότι πήγε στα αστέρια.

Να τα μετρήσει πάντως δεν τα κατάφερε.