Το πείραμα της κοινωνικής συμμόρφωσης- Η ανάγκη του ανήκειν

Έχουν  περάσει χρόνια 4 ή 5 που είχα δει για πρώτη φορά αυτό το βίντεο.
Πάντα αναρωτιόμουν  αν είμαστε ελεύθεροι  ως προς την έκφραση.Να διατυπώνουμε την άποψή μας και τουλάχιστον να ακουγόμαστε .Βάση αυτού του πειράματος εξακριβώνεται ότι σχεδόν πάντα είμαστε έρμαια της μάζας
Η ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια ομάδα,κοινότητα ή ιδεολογικό σχήμα προέρχεται και χαρακτηρίζεται από την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας στα βάθη των αιώνων.
Ποιοι είναι οι μηχανισμοί αυτοί που μας θέλουν ενταγμένους σε σύνολα;
Η επιβίωση;Η μοναξιά;
Η εγγενή επιθυμία του ανθρώπου να είναι στην οικογένεια,στο σχολείο,στην αρένα της εργασίας αρεστός καταδυναστεύει την προσωπικότητα του. Υποσυνείδητα καλύπτει κατά γενική ομολογία ελαττώματα η πάθη τα οποία θα μπορούν να δυσαρεστούν το "σύνολο" .
Υπαρξιακά  ερωτήματα μεταξύ του Εγώ και του Εμείς , αμφιταλαντευόμενες  πράξεις με απώτερο σκοπό του "ανήκειν".
Και ιδού το βίντεο 

Η ανάγκη του ανήκειν,  κατά το πείραμα μας ξεμπροστιάζει κατά κάποιο τρόπο, σε σχέση του λογικού με το παράλογο και την έλλειψη εμπιστοσύνης στην γνώμη μας ακόμη και σε κάτι τόσο οφθαλμοφανή.

5 περίεργες αλλαγές που μας φέρνει το φθινόπωρο

Μπορεί ο καιρός ως τώρα να θύμιζε καλοκαίρι, όμως όπως όλα δείχνουν από τις επόμενες ημέρες μπαίνουμε και επίσημα πλέον στο φθινόπωρο, έστω και με μια μεγάλη καθυστέρηση. Δείτε, ποια είναι τα 5 περίεργα πράγματα που φέρνει στη ζωή μας η εποχή αυτή.

1. Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει…
Όπως οι νύχτες του φθινοπώρου διαρκούν σιγά σιγά όλο και περισσότερο, το ίδιο θα συμβεί και με τις τηλεφωνικές σας κλήσεις, σύμφωνα με μια νέα έρευνα του PLOS One. Οι ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Newcastle μελέτησαν 1.300.000 χρήστες κινητών τηλεφώνων στην Πορτογαλία και διαπίστωσαν ότι σε άβολες καιρικές συνθήκες όπως το κρύο και η βροχή, οι κλήσεις διήρκησαν περισσότερο και οι λίστες επαφών συρρικνώθηκαν. Κατά τη διάρκεια κακού καιρού, πραγματοποιείτε τις περισσότερες κλήσεις σε κοντινούς σας φίλους και συγγενείς αντί να ασχολείστε με τη διεύρυνση των επαφών σας στο διαδίκτυο, επιβεβαιώνουν οι ερευνητές.

2. Ο καιρός χαλάει, η libido μας ανεβαίνει!
Μιλήστε για έρωτα. Από ότι φαίνεται, το φθινόπωρο είναι η εποχή του σεξ, ακόμη κι αν ο λόγος είναι λίγο παράξενος. Η έρευνα δείχνει, πως από τη στιγμή που αρχίζουν τα φύλλα να πέφτουν, το σώμα μας γνωρίζει ότι υπάρχει η πιθανότητα να πέσουμε σε κατάθλιψη, οπότε το μυαλό μας βοηθά στην έκκριση περισσότερης ντοπαμίνης (την ορμόνη της ευτυχίας δηλαδή) που προκαλεί ρομαντικές σκέψεις, πεταλούδες στο στομάχι και πολύ χουζούρι κάτω από τα σεντόνια σας.

3. Η καρδιά σας μπορεί να « εκραγεί».
Οι χαμηλότερες από τις συνηθισμένες θερμοκρασίες προκαλούν στένωση των αιμοφόρων αγγείων σε μια προσπάθεια διατήρησης της θερμότητας στο σώμα, γεγονός που κάνει την πίεση του αίματος να αυξάνεται ελαφρώς σύμφωνα με τον Jerome Cohen, ομότιμο καθηγητή παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Saint Louis. Αυτό, θα μπορούσε να είναι μεγάλο πρόβλημα, αν έχετε υπέρταση. Ερευνητές διαπίστωσαν, ότι η συχνότητα εμφάνισης καρδιακής προσβολής αυξάνεται μέχρι και 53% από το φθινόπωρο μέχρι τον χειμώνα (γι’ αυτό αν έχετε υψηλή πίεση θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί)…

4. Φθινοπωρινή δίψα
Όταν ο καιρός κρυώνει, το τελευταίο πράγμα στο μυαλό σας θα είναι να αρπάξετε και να πιείτε ένα μπουκάλι νερό. Κι όμως αυτό θα έπρεπε να κάνετε. Έχετε περισσότερες πιθανότητες να αφυδατωθείτε τους κρύους μήνες από τη στιγμή που καταναλώνετε διουρητικά υγρά, όπως ο καφές ή το τσάι. Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει σε ξηρά σκασμένα χείλη ή ακόμη και σε λήθαργο, γι’ αυτό φροντίστε να διατηρήσετε τη συνήθεια του να πίνετε αρκετό νερό τόσο το φθινόπωρο όσο και τον χειμώνα.

5. Κακός καιρός για καλή μνήμη
Η εγκεφαλική σας δραστηριότητα είναι στην πραγματικότητα πιο έντονη κατά τη διάρκεια κακοκαιρίας, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Psychology. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, διεξήγαγαν ένα πείραμα σε ένα παντοπωλείο, όπου οι αγοραστές είχαν εκτεθεί σε δέκα ασυνήθιστα-αλλά που θα αγόραζε κανείς από παρόρμηση-αντικείμενα. Η ομάδα με την ισχυρότερη ανάμνηση αυτών των στοιχείων ήταν αυτή που δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια συννεφιασμένων βροχερών ημερών και όχι εκείνοι που πειραματίστηκαν κατά τη διάρκεια ηλιόλουστων ημερών.


Πηγή:http://www.clickatlife.gr/story/euzoia/5-perierges-allages-pou-mas-fernei-to-fthinoporo?id=2245370

Οι παραξενιές του μυαλού

  Όλοι έχουμε μια εμπειρία από διάφορα συναίσθηματα και σκέψεις που βιώνουμε περιστασιακά. Μερικά πράγματα που λέμε ή κάνουμε, την ίδια στιγμή έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ξαναπεί ή ότι τα έχουμε ξανακάνει. Νιώθουμε ότι έχουμε ξαναζήσει τη στιγμή ή ότι γνωρίζουμε τι θα πει ο άλλος πριν το πει, και άλλα παρόμοια.

Ας δούμε τα 10 πιο παράξενα φαινόμενα που συμβαίνουν κάποιες στιγμές στο μυαλό μας! 

1) Deja vuΤο Déjà vu είναι η εμπειρία του να έχετε βιώσει ή δει μια νέα κατάσταση στο παρελθόν. Να νιώσετε σαν το γεγονός να έχει ήδη συμβεί ή να επαναλαμβάνεται. Η εμπειρία συνήθως συνοδεύεται από μια έντονη αίσθηση οικειότητας και μια αίσθηση παραδοξότητας ή παραξενιάς. Η “προηγούμενη” εμπειρία συνήθως αποδίδεται σε ένα όνειρο, αλλά μερικές φορές υπάρχει μια σταθερή αίσθηση ότι έχει πραγματικά συμβεί στο παρελθόν.

2) Deja Vecu

Το Déjà vécu είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δοκιμάζουν όταν νομίζουν ότι βιώνουν το deja vu. Déjà vu είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν έχει δει κάτι πριν, ενώ déjà vécu είναι η εμπειρία του να έχει δει ένα γεγονός στο παρελθόν, αλλά με μεγάλη λεπτομέρεια, όπως το να αναγνωρίσει μυρωδιές και ήχους. Αυτό, επίσης, συνήθως συνοδεύεται από μια πολύ ισχυρή αίσθηση γνώσης για το τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.

3) Deja Visite

Το Déjà visite είναι μια λιγότερο κοινή εμπειρία και περιλαμβάνει μια παράξενη γνώση ενός νέου τόπου. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζετε την τοποθεσία γύρω σας (μια νέα πόλη ή ένα τοπίο) παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν την έχετε επισκεφτεί. Γνωρίζετε, δηλαδή, ότι είναι αδύνατο για σας να έχετε αυτή τη γνώση και όμως την έχετε.

Crazy

4) Deja Senti

Το Déjà senti είναι το φαινόμενο του να έχεις ήδη νιώσει κάτι. Η φράση “αυτό το έχω ξανανιώσει” αποτυπώνει απόλυτα το Deja Senti. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο ένα ψυχικό φαινόμενο και σπάνια παραμένει στη μνήμη μας αργότερα. Αρκετοί επιληπτικοί ασθενείς βιώνουν συχνά το deja senti.

5) Jamais Vu

Το Jamais Vu περιγράφει μια γνώριμη κατάσταση την οποία δεν αναγνωρίζουμε. Συχνά θεωρείται ότι είναι το αντίθετο του déjà vu. Ο παρατηρητής δεν αναγνωρίζει την κατάσταση αν και είναι γνωστό ότι παρευρισκόταν σε αυτή. Όπως όταν ένα άτομο προς στιγμήν δεν αναγνωρίζει ένα πρόσωπο, μια λέξη, ή έναν τόπο παρά το γεγονός ότι στην ουσία τα γνωρίζει.

6) Presue Vu

Το Presque Vu είναι πολύ παρόμοιο με την αίσθηση στην “άκρη της γλώσσας”. Όταν κάποιος είναι έτοιμος να πει μια λέξη αλλά κολλάει το μυαλό του και δεν του βγαίνει.

7) L’esprit de l’escalier

L’esprit de l’escalier είναι όταν μας έρχεται μια ιδέα, μια έξυπνη σκέψη όταν είναι πολύ αργά. Είναι το γνωστό σε εμάς “κατόπιν εορτής”.

8 ) Capgras Delusion

Το Capgras Delusion είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο πιστεύει ότι ένας στενός φίλος ή ένα μέλος της οικογένειας του έχει αντικατασταθεί από ένα πανομοιότυπο και αναζητεί αυτόν που τον εξαπάτησε. Αυτή την αυταπάτη την συναντάμε σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια.

9) Fregoli Delusion

Το Fregoli Delusion είναι ένα σπάνιο φαινόμενο του εγκεφάλου στο οποίο ένα άτομο έχει την πεποίθηση ότι διαφορετικοί άνθρωποι είναι το ίδιο πρόσωπο σε ποικίλες μεταμφιέσεις. Συχνά συνδέεται με την παράνοια και την πεποίθηση ότι το άτομο που είναι μεταμφιεσμένο προσπαθεί να τους καταδιώξει.

10) Prosopagnosia

Η Prosopagnosia είναι ένα φαινόμενο στο οποίο ένα άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει πρόσωπα των ανθρώπων ή αντικειμένων που έπρέπει να γνωρίζει. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή είναι συνήθως σε θέση να χρησιμοποιούν άλλες αισθήσεις τους για να αναγνωρίσουν τα άτομα – όπως αρώματα ενός προσώπου, το σχήμα ή το στυλ των μαλλιών τους, τον ήχο της φωνής τους, ή ακόμα και το περπάτημα τους. Μια κλασική περίπτωση αυτής της διαταραχής παρουσιάστηκε σε ένα βιβλίο το 1998 που ονομάζεται “Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη σύζυγό του με ένα καπέλο».

 http://www.ygeianews.gr

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για την οικονομική κρίση

Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγο – παιδοψυχολόγο - συγγραφέα

Οι λέξεις κρίση, ύφεση, σπρέντ, τρόικα, περικοπές, ελαστική εργασία, ανεργία έχουν μπει στη καθημερινή μας ζωή εδώ και ενάμιση χρόνο με σημαντικές επιπτώσεις στον προγραμματισμό που κάθε νοικοκυριό είχε εδώ και χρόνια κάνει.

Οι αλλαγές είναι πολλές, οι κόποι και οι θυσίες των πολιτών για να αποκτήσουν με δάνειο ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, να σπουδάσουν τα παιδιά τους ή να τα στείλουν για μεταπτυχιακό έχουν ανατραπεί. Ξαφνικά ήλθε μια καταιγίδα, ένας σεισμός πολύ δυνατός και παρέσυρε τη σταθερότητα που είχε κάθε άνθρωπος με κόπο κατακτήσει. Τα περισσότερα νοικοκυριά είναι βυθισμένα στην αγωνία, την απελπισία, την ανασφάλεια και την απόγνωση. Ο θυμός, η αγωνία, η θλίψη είναι τα πρώτα συναισθήματα που κάθε άνθρωπος βιώνει από αυτή τη κατάσταση. Τα ερωτηματικά πολλά: Τι άλλο θα γίνει; Πώς θα είναι από δω και πέρα η ζωή μας; Τι θα γίνει με τα παιδιά μας; Με τα χρέη μας;

Μάρτυρες αυτών είναι τα παιδιά μας που μήνες τώρα από τους τηλεοπτικούς δέκτες βομβαρδίζονται με πληροφορίες για την τραγικότητα στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία μας και έχουν μάθει πρόωρα για την κρίση, για τις περικοπές και την ελαστική εργασία. Παράλληλα, ακούνε τους γονείς να συζητούν μεταξύ τους και όλο να κάνουν υπολογισμούς. Μετά τις 10 με 15 κάθε μήνα οι γονείς τους δείχνουν πολύ στενοχωρημένοι και προβληματισμένοι για το πώς θα τα βγάλουν πέρα μέχρι να καταβληθεί ο επόμενος μισθός τους. Όσο και αν προσπαθούν με δυσκολία συγκρατούν τον εκνευρισμό τους όταν τα παιδιά συνέχεια ζητάνε. Όλα αυτά φαίνονται απειλητικά στα παιδικά μάτια, τους δημιουργείται αγωνία και κατακλύζονται από ανασφάλεια. Τα παιδιά σκέφτονται: «Αυτή η κρίση έχει κάνει πολύ κακό στον μπαμπά και στη μαμά, μου λένε ότι δεν θα πάρω νέο παιχνίδι παρά μόνο τα Χριστούγεννα ή στη γιορτή μου, ή μου λένε συνέχεια να προσέχω τα ρούχα μου γιατί δεν μπορούν να μου πάρουν άλλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί μου τα λένε αυτά, μήπως δεν είμαι καλό παιδί και για αυτό με τιμωρούν;» Αυτές είναι ένα μικρό μέρος από τις σκέψεις ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας. Τα πιο μεγάλα παιδιά αντιλαμβάνονται περισσότερα, βλέπουν την αγωνία του πατέρα ή της μητέρας τους μήπως χάσουν την δουλειά τους, καταλαβαίνουν ότι δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά παρότι οι γονείς τους το κρύβουν επιμελώς. Τους λένε με διακριτικό τρόπο: Δεν θα γραφτείς σε αυτή τη δραστηριότητα που θέλεις, άστο για αργότερα ή δεν θα πάμε διακοπές φέτος όπως άλλες χρονιές κλπ.

Τα δε παιδιά της εφηβείας είναι ενήμερα για την κατάσταση της οικογένειάς τους ακόμη και αν οι γονείς τους προσπαθούν να το κρύψουν. Αν μάλιστα κάποιος από τους γονείς είναι άνεργος η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Η ανησυχία και η αγωνία πλανώνται συνέχεια στην ατμόσφαιρα.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς όμως; Πώς να το αντιμετωπίσουν; Να ενημερώσουν τα παιδιά τους γι’ αυτό που συμβαίνει ή πρέπει να το κρατήσουν μυστικό;

Η απάντηση; Είναι αδύνατο να κρατήσετε μακριά από τα παιδιά κάθε ηλικίας, μια τόσο σοβαρή κατάσταση. Μην ξεχνάτε ότι ακόμη και τα μικρά παιδιά διαβάζουν στα μάτια σας, στο πρόσωπό σας, στις εκφράσεις σας, αυτά που αισθάνεστε. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν διάφορα σενάρια ή υποθέσεις επιστρατεύοντας τη γόνιμη φαντασία τους. Διακατέχονται από μεγάλη αγωνία και νιώθουν υπεύθυνα που οι γονείς τους δεν είναι χαρούμενοι. Το ίδιο νιώθουν και τα μεγαλύτερα παιδιά που ίσως έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην πληροφόρηση και δεν γνωρίζουν πώς να την ερμηνεύσουν και τι ακριβώς σημαίνει για την οικογένειά τους.

Τι να κάνετε:

Είναι καλύτερα να ενημερώσετε τα παιδιά σας για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς σας εσείς οι ίδιοι με απλά λόγια, προσαρμοσμένα στην ηλικία τους .

Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας ή και των πρώτων σχολικών τάξεων δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Ο τρόπος της ενημέρωσής σας θα είναι καθησυχαστικός .

Στα μεγαλύτερα παιδιά εξηγείστε εκτενέστερα για την κρίση και τις επιπτώσεις στην ζωή της οικογένειάς σας. Πέστε τους ότι αυτό συμβαίνει και στις οικογένειες των φίλων τους, γιατί αυτό θα τα ηρεμήσει. Συζητείστε μαζί τους για τις αναγκαίες περικοπές που κάνετε και ζητείστε τους να συνδράμουν και τα ίδια.

Είναι σημαντικό να μιλήσετε με καθησυχαστικό τρόπο και ηρεμία στα παιδιά και βάλτε με τα μεγαλύτερα μαζί κάποιους στόχους στον οικονομικό προϋπολογισμό του μήνα ώστε να νιώσουν συμμέτοχα και ισότιμα. Αυτό λειτουργεί καθοριστικά στον ψυχισμό τους, αισθάνονται ότι οι γονείς είναι δυνατοί και τους δίνετε και στόχο ώστε να προσπαθήσουν να βοηθήσουν.

Αν βέβαια στην οικογένεια υπάρχει κάποιος γονιός που είναι άνεργος και μάλιστα ο πατέρας η κατάσταση είναι πιο δύσκολη γιατί η αγωνία και η ανησυχία πλανώνται στην ατμόσφαιρα. Αν μάλιστα ο γονιός αισθάνεται ότι κλείνουν οι πόρτες τότε η απελπισία, η απόγνωση και ίσως η απομόνωση εγκαθίστανται. Δύσκολο να κρυφτούν αυτά τα συναισθήματα από τα παιδιά. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να τους μιλήσετε αλλά δίνοντάς τους την ελπίδα ότι κάνετε τα πάντα και πιστεύετε ότι σύντομα θα βρείτε δουλειά. Αυτό το αισιόδοξο μήνυμα όμως πρέπει να επαληθεύεται στην καθημερινότητά σας.

Γενικά προτείνω:

Να ενημερώνετε τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους για αυτό που συμβαίνει.

Να τα καθησυχάζετε και να τους εμπνέετε εμπιστοσύνη.

Να τα διαβεβαιώνετε ότι είστε δίπλα τους.

Να ζητάτε τη συμμετοχή τους σε κάποιο τομέα του μηνιαίου προϋπολογισμού της οικογένειάς σας.

Να ασχολείστε με αυτά (αυτό είναι πιο πολύτιμο από τα υλικά αγαθά και τους το έχουμε στερήσει)

Διαβεβαιώστε τα ότι η οικογένειά σας είναι ενωμένη σαν μια γροθιά και μπορεί να διαχειριστεί κάθε δυσκολία.

Να είστε πρόθυμοι να συζητάτε τα συναισθήματά τους και να απαλύνετε την ανησυχία και τους φόβους τους.

Να μην ξεχνάτε ότι έχουν τα μάτια στραμμένα στον τρόπο λειτουργίας και συμπεριφοράς σας.

Αν διαπιστώσετε ότι υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά τους (π.χ. Δυσκολίες στον ύπνο, εφιάλτες, φοβίες, ανεξήγητα κλάματα, κακή διάθεση, επιθετικότητα, πτώση στη σχολική επίδοση κλπ.) προσπαθήσετε να διερευνήσετε τους λόγους και τότε ζητείστε βοήθεια.

Το τραγούδι του Σαββόπουλου είναι ιδιαίτερα επίκαιρο… «Πώς να κρυφτείς από τα παιδιά; Έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα.»

Πηγή http://www.akappatou.gr/

Μουσικοθεραπεία: Οι νότες που κάνουν την διαφορά

«Δηλαδή τι κάνουμε; Πάμε κάπου και μας βάζουν μουσική για να χαλαρώσουμε;» Η εύλογη αυτή ερώτηση που θα έκαναν πολλοί –ούτε του γράφοντος εξαιρουμένου- στο άκουσμα της έννοιας «μουσικοθεραπεία» οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην άγνοια περί της θεραπευτικής προσέγγισης που είναι σχετικά «νεαρής ηλικίας» στην χώρα μας.
Φυσικά, οι θεραπευτικές και παιδαγωγικές ιδιότητες της μουσικής ήταν ήδη γνωστές από τους πρωτόγονους και τους αρχαίους ακόμα πολιτισμούς –η κλασική αθηναϊκή παιδεία έδινε ιδιαίτερο βάρος στην συγκεκριμένη τέχνη, αλλά ως σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση, η μουσικοθεραπεία μετρά μόλις λίγα χρόνια ζωής στην συνείδηση της οργανωμένης ελληνικής ιατρικής κοινότητας.

Κάπως έτσι ξεκινά η συζήτησή μας με την μουσικοθεραπεύτρια και ιδρυτική πρόεδρο του Ελληνικού Συλλόγου Πτυχιούχων Επαγγελματιών Μουσικοθεραπευτών κ. Ευαγγελία Παπανικολάου, που αναλαμβάνει να μας διαφωτίσει σχετικά με το εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενό της. Τι πρέπει να γνωρίζουμε λοιπόν για την μουσικοθεραπεία;

Τι είναι η μουσικοθεραπεία και ποιους αφορά;

«Κατά βάση, πρόκειται για συμπληρωματική θεραπευτική αγωγή», μας ενημερώνει η κ. Παπανικολάου. Πρόκειται στην ουσία, όπως μας λέει για μια μορφή δημιουργικής ψυχοθεραπείας με εργαλείο τη μουσική. Αφορά από την μία πλευρά ανθρώπους με ψυχολογικά ή ψυχοσωματικά προβλήματα, γυναίκες που διανύουν περίοδο εγκυμοσύνης ή επιλόχειας κατάθλιψης, ή ακόμα και εκείνους που ενδιαφέρονται για την προσωπική τους ανάπτυξη μέσα απο μια καλλιτεχνική διάσταση και εναλλακτική διέξοδο έκφρασης, έως και ασθενείς με καρκίνο και άλλες χρόνιες ή ανίατες ασθένειες. Επίσης, πέρα απο τον αμιγώς ψυχοθεραπευτικό ρόλο της, η μουσικοθεραπεία προσφέρει σε κινητικό, εκφραστικό ή διανοητικό επίπεδο, σε άτομα με ψυχιατρικές διαταραχές (κατάθλιψη, ψύχωση, διαταραχές της όρεξης, εξαρτήσεις), με νευρολογικά προβλήματα (όπως για παράδειγμα εγκεφαλικό, νόσος του Πάρκινσον), άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές, ή με προβλήματα έκφρασης και λόγου (όπως ο τραυλισμός).

Όπως μας ενημερώνει η ειδικός, αυτό που σημαίνει ο όρος «συμπληρωματικός» είναι πως σε καμία περίπτωση για παράδειγμα ο ογκολογικός ασθενής δεν σταματά την φαρμακευτική αγωγή του ή κάποιος με τραυλισμό δεν σταματά την λογοθεραπεία του και εστιάζει μόνο στην μουσικοθεραπεία -εκτός αν αυτό κρίνεται απαραίτητο για τον ασθενή απο την διεπιστημονική ομάδα των ειδικών που σχεδιάζουν τη θεραπευτική αγωγή και δράση. Έτσι, η μουσικοθεραπεία μπορεί να συμβάλλει είτε επικουρικά είτε πρωταρχικά ενισχύοντας στο μέγιστο το θεραπευτικό αποτέλεσμα, όπως επιδιώκεται και προσδοκάται προς όφελος του ασθενή.

Τι περιλαμβάνουν οι συνεδρίες μουσικοθεραπείας;

«Η μουσικοθεραπεία είναι μια προσέγγιση με μακροπρόθεσμο και καθαρά εξατομικευμένο χαρακτήρα», μας λέει η κ. Παπανικολάου. Ανάλογα με την κάθε περίπτωση και τις ανάγκες του ενδιαφερόμενου, οργανώνονται και οι συνεδρίες. Αυτό που συμβαίνει σε μία συνεδρία, η οποία διαρκεί περίπου όσο και η ψυχοθεραπεία, δηλαδή 45 με 50 λεπτά κάθε φορά, είναι ένα δημιουργικό και εκφραστικό δρώμενο μεταξύ θεραπευτή και ενδιαφερόμενου.

Εδώ εντοπίζεται και η μεγαλύτερη παρανόηση σε σχέση με την μουσικοθεραπεία: «Κατά το μεγαλύτερο μέρος της, περιλαμβάνει δημιουργικό παίξιμο μουσικής και όχι ακρόαση», μας λέει η κ.Παπανικολάου, συμπληρώνοντας: «Ο θεραπευτής χτίζει μια διαπροσωπική σχέση επικοινωνίας με τον ασθενή, ο οποίος αυτοσχεδιάζει μαζί με τον θεραπευτή με τα μουσικά όργανα που του διατίθενται –χωρίς φυσικά να χρειάζονται γνώσεις μουσικής- και έτσι διαδραματίζεται μια διαλογική μορφή επικοινωνίας μέσω των ήχων και της μουσικής, χωρίς να αποκλείει και την λεκτική επικοινωνία, εφόσον το άτομο έχει αναπτυγμένο λόγο». Με άλλα λόγια, σε μία συνεδρία, εκτός από την ακρόαση μουσικής, που είναι ένα πιθανό μέρος της διαδικασίας, η προσοχή εστιάζεται στο δημιουργικό/διαδραστικό κομμάτι και την ανάλυση της ψυχοσύνθεσης μέσα από αυτό.

του Γιώργου Κόκουβα

Πηγή: in2life.gr

Το παιδί "Αϊνστάιν";

Η εξαιρετική συγγραφέας και εικονογράφος Λένα Δενεζάκη μας θυμίζει πόσο αναγκαίο είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά ακούγοντας παραμύθια…

Γράφει λοιπόν σε ένα άρθρο της:

Mια φορά κι έναν καιρό...θα έγραφα αν ήθελα να διηγηθώ ένα παραμύθι. Όμως αυτό που θα σας πω δεν είναι παραμύθι, είναι κάτι που συνέβη στ' αλήθεια πριν από πολλά πολλά χρόνια.

Μια μητέρα πλησίασε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τον ρώτησε τι να διαβάζει στο παιδί της -το οποίο είχε μεγάλο ταλέντο στις επιστήμες- για να γίνει κάποτε ένας λαμπρός επιστήμονας σαν κι εκείνον.

«Παραμύθια», της απάντησε απλά ο Αϊνστάιν, και για να βεβαιωθεί ότι εκείνη τον κατάλαβε επανέλαβε: «Παραμύθια!»

«Εντάξει, παραμύθια...» σάστισε η κυρία και ξαναρώτησε: «Κι ύστερα; Όταν μεγαλώσει κι άλλο;» Ήταν σίγουρη πως θα της παρέθετε μια σειρά από βαρύγδουπους τίτλους επιστημονικών βιβλίων προσαρμοσμένων για παιδιά, κι ανυπομονούσε να τους ακούσει.

«Περισσότερα παραμύθια!»

Ο Αϊνστάιν δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να επισημαίνει πως το δώρο της φαντασίας έπαιξε πολύ σπουδαιότερο ρόλο στην εξέλιξή του από την ίδια τη γνώση και τη θετικιστική σκέψη. Του άρεσε να μιλά για την ευεργετική επίδραση που είχαν πάνω του τα παραμύθια που του διάβαζε η μητέρα του όταν ήταν μικρός και δεν παρέλειπε να συμπληρώνει ότι της ήταν ευγνώμων για αυτό. Συχνά τόνιζε την ακλόνητη πεποίθησή του πως χωρίς φαντασία, και μάλιστα αχαλίνωτη, οι άνθρωποι δε θα είχαν ανακαλύψει ποτέ τίποτα. Θα έκαναν διαρκώς τα ίδια πράγματα και δε θα σημειωνόταν πουθενά καμία πρόοδος, μια και θα αδυνατούσαν να φανταστούν έναν κόσμο διαφορετικό.

Ο κορυφαίος αυτός επιστήμονας είχε απόλυτο δίκιο, γιατί τα παιδιά διαθέτουν ένα χάρισμα μοναδικό: τη φαντασία τους! Μπορούν να ονειρεύονται και να ζουν τη μαγεία των παραμυθιών: οι νεράιδες που κοιμούνται μέσα στα λουλούδια και οι δράκοι με την ανθρώπινη λαλιά είναι λίγα μόνο από τα πλάσματα που τα προσκαλούν σε αλλόκοτα ταξίδια.

Δυστυχώς, καθώς τα χρόνια περνούν, το κοινωνικό περιβάλλον και η επίσημη εκπαίδευση καλλιεργούν έντονα στα παιδιά την πεποίθηση πως οι γνώσεις είναι σημαντικότερες από τη φαντασία. Κάτι τα μαθήματα που όσο ανεβαίνουν οι τάξεις γίνονται και περισσότερα, κάτι οι απαιτήσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν τα παιδιά γιατί "έτσι είναι η ζωή", τα παραμύθια δίνουν τη θέση τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα μαζί με αυτά να χάνεται και η δυνατότητα να γίνουμε πιο... έξυπνοι.

Τολμήστε να βουτήξετε στην παραδοξότητα των θρύλων και των παραμυθιών. Βλέπετε, τα παραμύθια δεν είναι μόνο για παιδιά. Θα ωφελήσουν κι εσάς: Αν έχετε ξεχάσει πώς να ονειρεύεστε, θα σας το θυμίσουν, κι αν, για καλή σας τύχη, είστε από αυτούς που δεν ξέχασαν ποτέ τον τρόπο των ονείρων, σας δίνουν την καλύτερη ευκαιρία να τον μάθετε και στα παιδιά σας. Παροτρύνετέ τα να διαβάζουν μυθοπλασίες και φανταστικές ιστορίες. Δημιουργήστε τις προϋποθέσεις ώστε η ανάγνωση ιστοριών να τους γίνει μια ευχάριστη συνήθεια, που θα τα ξεκουράζει από τις πιέσεις της καθημερινότητας, και να είστε βέβαιοι πως θα έχετε μόνο θετικά αποτελέσματα.

Πηγή: www.lovebaby.gr

Ζευγάρια σε απόγνωση; Χρειάζονται μόλις 3 χρόνια!

Παρότι οι περισσότεροι θεωρούν ως κομβικό σημείο για τη διάλυση μιας σχέσης την 7ετία, εξού και το 7 Χρόνια Φαγούρα, η έρευνα αποδεικνύει πως αυτό δεν ισχύει.

Χρειάζονται λέει μόνο 3 χρόνια συμβίωσης για να αρχίσει το "ξενέρωμα". Ο λόγος λένε οι ερευνητές είναι οι σύγχρονες συνθήκες ζωής. Οσοι είναι σε σχέση ήδη 3 χρόνια τσακώνονται περίπου 3 ώρες την εβδομάδα, ενώ οι νέοι στο άθλημα της σχέσης μόλις μια ώρα.

Ενα άλλο ζήτημα είναι το sex. Tο οποίο ναι αραιώνει απελπιστικά εκεί κοντά στα 3 χρόνια. Μόνο το 16% αυτών που έχουν περάσει το όριο της 3ετίας δηλώνει ότι κάνει 3 φορές την εβδομάδα sex. Το αντίστοιχο ποσοστό στους έχοντες μικρότερο χρόνο "σε σχέση" είναι 52%.

Επίσης το 67% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι μετά από 3 χρόνια σχέσης, υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που τους τη "σπάνε" σχετικά με τον/την σύντροφο. Πράγματα τα οποία πριν από λίγο καιρό δεν τους δημιουργούσαν θέματα. Δε χρειάζετε να το ψάξετε πολύ. Είναι τα γνωστά κλασικά, το ροχαλητό, οι γονείς/πεθερικά, το μπάνιο, η απάθεια σχετικά με την εμφάνιση κ.ο.κ.

Οι περισσότεροι ερωτώμενοι δηλώνουν πως μετά από 3 χρόνια σχέσης, επανεκτιμούν την έννοια του προσωπικού χώρου και επιθυμούν να το σκάνε όσο το δυνατόν πιο συχνά χωρίς το έτερον ήμισυ.

Σοφία Βεργοπούλου
Πηγή OTENET Portal

Foodology: Εφαρμόστε την και στο πρώτο ραντεβού!

Foodology: Στην Αμερική την έχουν βαφτίσει επιστήμη. Βασίζεται στην ιδέα πως η συμπεριφορά μας σε ότι αφορά την τροφή (από τον τρόπο με τον οποίο παραγγέλνουμε μέχρι το τι καταναλώνουμε) δείχνει ουσιαστικά το πως είναι δομημένος ο χαρακτήρας μας Η Juliet A. Boghossian είναι behavioral food expert -ότι κι αν σημαίνει αυτό- και φυσικά βρήκε έναν τέλειο τρόπο για να βγάλει χρήματα "πουλώντας" εφαρμοσμένη επιστήμη για τα πρώτα ραντεβού.

Προσέξτε λέει τα πάντα στο πρώτο γεύμα μαζί του και θα καταλάβετε το χαρακτήρα του. Οι οδηγίες που δίνει, αποτελούν ψυχολογία αρχαρίων σε συσκευασία εύκολων στερεοτυπικών παρατηρήσεων. Λέει π.χ. πως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το μενού είναι ενδεικτικός του χαρακτήρα.

Αν κάποιος ρωτήσει το σερβιτόρο ποια είναι τα specials της ημέρας ή εκφράσει την επιθυμία του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξαναφάει, τότε είναι βέβαιο ότι θα προκαλεί τη σύντροφό του να εξερευνήσουν τις δυνατότητές τους. Αν πάλι παραγγέλνει πάνω κάτω τα ίδια κάθε φορά, αυτό σημαίνει πως βολεύεται στη ρουτίνα. Εκεί όμως που πραγματικά πρέπει να ανησυχήσετε είναι αν αρχίσει να αλλάζει το πιάτο, ζητώντας άλλη γαρνιτούρα, λιγότερη σάλτσα, περισσότερη σαλάτα κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει ότι θέλει όλα να γίνονται με το δικό του τρόπο.

Η επιστήμων πάντως, προειδοποιεί να μην απωλέσετε τον κοινό νου κατά τη διάρκεια του γεύματος και να ψάξετε για άλλα σημάδια που σε συνδυασμό με τα παραπάνω θα σας αποκαλύψουν το χαρακτήρα του άλλου.
Βεβαίως υπάρχει και η εναλλακτική να ευχαριστηθείτε το γεύμα σας και την παρέα σας, χωρίς να μετράτε τις μπουκιές και τα λόγια του άλλου!

Σοφία Βεργοπούλου
Πηγή OTENET Portal

Οι πολλοί καφέδες βοηθούν την απόδοση των γυναικών εργαζομένων.

Τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα για να ξεπεράσει τους άνδρες συναδέλφους της; Να πίνει πολλούς καφέδες και να κερνάει κι εκείνους. Οι γυναίκες εργαζόμενες που πίνουν πολλούς και δυνατούς καφέδες στη δουλειά τους, για να τα βγάλουν πέρα με τις διάφορες καταστάσεις που τους προκαλούν άγχος, βελτιώνουν την απόδοσή τους, όμως το ίδιο δεν συμβαίνει με τους άνδρες συναδέλφους τους, στους οποίους οι πολλοί καφέδες φαίνεται να επιδρούν αρνητικά, σύμφωνα με μια νέα έρευνα Βρετανών επιστημόνων.

Οι ψυχολόγοι του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό εφαρμοσμένης κοινωνικής ψυχολογίας "Journal of Applied Social Psychology", σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», διαπίστωσαν ότι οι άνδρες που πίνουν πολλούς και δυνατούς καφέδες αποκτούν τελικά μειωμένη αυτοπεποίθηση και χρειάζονται περισσότερο χρόνο να ολοκληρώσουν μια δουλειά, αντίθετα με τις γυναίκες, που γίνονται πιο σίγουρες για τον εαυτό τους και πιο γρήγορες στα εργασιακά καθήκοντά τους.

Κατά καιρούς, διάφορες έρευνες έχουν διαπιστώσει διάφορα δυνητικά οφέλη του καφέ, όπως προστασία κατά του διαβήτη και του Αλτσχάιμερ, χάρη στη διεγερτική ουσία καφεΐνη, που επιδρά στον εγκέφαλο.

Οι Βρετανοί ερευνητές μελέτησαν τη δράση της καφεΐνης στον οργανισμό, όταν αυτός βρίσκεται σε συνθήκες στρες, όπως συχνά συμβαίνει στο εργασιακό περιβάλλον. Έκαναν πειράματα με 64 εθελοντές, άνδρες και γυναίκες, που τους χώρισαν σε ζευγάρια ίδιου φύλου. Κάθε ζευγάρι έπρεπε να ολοκληρώσει μια σειρά από καθήκοντα, όπως να κάνει διαπραγματεύσεις, να συμπληρώσει παζλ και να κάνει τεστ μνήμης, ενώ έπρεπε να κάνουν και μια δημόσια παρουσίαση ενώπιον κοινού.

Οι ψυχολόγοι έδωσαν στους εθελοντές καφέ με καφεΐνη ή ντεκαφεϊνέ και διαπίστωσαν ότι οι ικανότητες των ανδρών συστηματικά μειώνονταν μετά την κατανάλωση αρκετού καφέ με καφεΐνη. Για παράδειγμα, χρειάζονταν κατά μέσο όρο 20 δευτερόλεπτα περισσότερα για να λύσουν ένα παζλ, απ ό,τι όταν δεν είχαν πιει καφεΐνη. Αντίθετα, οι επιδόσεις των γυναικών που είχαν πιει άφθονο καφέ με καφεΐνη βελτιώνονταν σημαντικά (έλυναν π.χ. το παζλ κατά 100 δευτερόλεπτα πιο γρήγορα).

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτή η διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα οφείλεται κυρίως στο διαφορετικό τρόπο που αντιδρούν στο στρες. Οι άνδρες συνήθως έχουν την τυπική αντίδραση «μάχης ή φυγής», ενώ οι γυναίκες τείνουν να συνεργάζονται για να λύσουν το πρόβλημα.

Γι αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν είναι καλή ιδέα όσοι άνδρες συμμετέχουν σε υψηλού επιπέδου συσκέψεις και σε ομάδες εργασίας, να πίνουν πολύ καφέ, γιατί κινδυνεύουν, χωρίς να το καταλάβουν, να «σαμποτάρουν» και τον εαυτό τους και τις συνεργασίες τους. Μάλιστα, σε ειδικές περιπτώσεις, όπως σε κρίσιμες στρατιωτικές συσκέψεις, που συνήθως ανδροκρατούνται, όπως είπαν οι ερευνητές, οι συνέπειες από την υπερβολική κατανάλωση καφέ θα μπορούσαν να αποβούν επικίνδυνες

Πηγή otenet.gr

Ευτυχισμένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά.

 

Αγάπη και αρμονία στην οικογένεια είναι οι λέξεις-κλειδί για ένα συναισθηματικά ασφαλές παιδί. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα τσακωθείτε μπροστά του, ξανασκεφτείτε το.

Της Τούσας Ζάππα

Με τη συνεργασία της Σοφίας Χατζηδημητρίου, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια

Ας είμαστε ρεαλιστές.

Όλα τα ζευγάρια τσακώνονται. Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, να διαφωνήσει, να νευριάσει. Το θέμα είναι από εκεί και πέρα τι γίνεται. Πώς λύνουμε τα προβλήματα, πώς ξεπερνάμε την κρίση, πώς απαλύνουμε την ένταση. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για την αρμονική σχέση με το σύντροφό μας, αλλά κυρίως για τον ψυχισμό του παιδιού, το οποίο μπορεί να είναι παρόν στον καβγά. Η καλή σχέση του ζευγαριού, όπως λένε οι ειδικοί, δημιουργεί ευτυχισμένα και ασφαλή παιδιά. Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται να προσέχετε κάθε φορά που ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Επειδή πάντα εκεί, δίπλα στον κόμπο, υπάρχει μια παιδική ψυχή.

Αρμονική σχέση

Οι ειδικοί το τονίζουν συνέχεια: δεν υπάρχει η τέλεια οικογένεια. Κάθε οικογένεια έχει τα δυνατά της σημεία, αλλά και τις αδυναμίες της, τα προβλήματα και τις προκλήσεις της. Δεν υπάρχει τέλειο ζευγάρι. Κάθε ζευγάρι μοιράζεται την αγάπη του, αλλά και τις εντάσεις του, τις καλές στιγμές, αλλά και τις δυσκολίες του. Γι’ αυτό, ακόμη και τα άτομα που αγαπιούνται πολύ μαλώνουν. Όταν δυο άνθρωποι ζουν και περνούν πολλές ώρες μαζί κάθε μέρα (για χρόνια) είναι φυσικό να έχουν κάποιες στιγμές διαφωνίες. Τσακωμοί υπάρχουν μεταξύ όλων των ανθρώπων κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το θέμα είναι αν αυτοί κυβερνούν τη σχέση του ζευγαριού και τη φθείρουν ή όχι. Μια αρμονική σχέση μπορεί να έχει καβγάδες, μόνο που συνήθως λύνονται γρήγορα. Ο καθένας καταλαβαίνει το ρόλο που έχει παίξει στη διαφωνία, ελέγχει τον εαυτό του και δεν αφήνει την κατάσταση να φτάσει στα άκρα. Αν ένα ζευγάρι δεν μαλώνει ποτέ, δεν διαφωνεί και είναι πάντα σε ροζ σύννεφα, τότε ή δεν ζει στην πραγματικότητα ή κι οι δύο προσποιούνται, οπότε τα προβλήματα θα εμφανιστούν αργότερα. Οι σχέσεις όμως των γονιών επηρεάζουν το παιδί. Οι αρμονικές με θετικούς τρόπους και οι δυσλειτουργικές με αρνητικούς. Τι σημαίνει όμως αρμονική σχέση; Σημαίνει αλληλοϋποστήριξη σε κάθε δυσκολία, σεβασμός στη διαφορετική άποψη του άλλου και υποχώρηση σε κάθε υποψία έντασης. Αρμονικό ζευγάρι είναι αυτό στο οποίο ο ένας στηρίζει τον άλλο στο μεγάλωμα του παιδιού και ο ένας συμπληρώνει το κενό του άλλου. Και βέβαια, μη νομίζουμε ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν όταν βρίσκονται σε πολύ μικρή ηλικία. Αντιλαμβάνονται την ατμόσφαιρα γύρω τους από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής τους. Ρουφάνε εντυπώσεις και εμπειρίες, οι οποίες αποτυπώνονται στον ψυχισμό τους ακόμα κι αν δεν μπορούν αργότερα να μπουν σε λέξεις ή να τις ανακαλέσουν ως εικόνες και αναμνήσεις.

Θετική επίλυση

Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς χειρίζονται τις τυχόν διαφορές τους έχει μεγάλη επίδραση στη συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού, αλλά και στην προσαρμογή του στην κοινωνία. Αν λύσουμε την ένταση με τρόπο διαλεκτικό, με θετική διάθεση για αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, τα παιδιά θα νιώσουν ασφάλεια. Πέρα απ’ αυτό, θα πάρουν κι ένα σημαντικό μάθημα ζωής, αφού θα δουν ότι το όποιο πρόβλημα λύνεται όταν το συζητάμε και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, αντί να πετάμε κατηγορίες δεξιά κι αριστερά. Όταν η σχέση μεταξύ των γονιών λειτουργεί καλά, το παιδί κερδίζει συναισθηματική ασφάλεια, που είναι απαραίτητη για να μπορέσει να ανοιχτεί σε άλλους ανθρώπους και να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις. Ο τρόπος που σχετίζονται οι γονείς μεταξύ τους –και για τα δύσκολα και για τα εύκολα– λειτουργεί ως παράδειγμα που εντυπώνεται στην ψυχή του παιδιού και αναπαράγεται στην ενήλικη ζωή του. Ένα παιδί του οποίου οι γονείς τα πάνε καλά θα διαλέξει μετά ως ενήλικος διαφορετικές σχέσεις απ’ ό,τι ένα παιδί που μεγάλωσε με καβγάδες και εντάσεις. Ως ενήλικοι πληρώνουμε την ανεπάρκεια και τα προβλήματα των γονιών μας. Είναι κανόνας. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα όποια προβλήματα παραμένουν σε φυσιολογικά όρια, εξίσου φυσιολογική θα είναι και η ενήλικη ζωή του παιδιού.

Προβληματικοί καβγάδες

Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ακόμα κι όταν οι διαμάχες των γονιών ήταν σε μικρή κλίμακα, προκαλούσαν στα παιδιά αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή τους ζωή, συναισθηματική ανασφάλεια και προβλήματα συμπεριφοράς. Οι καβγάδες και οι εντάσεις μεταξύ των γονιών επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των παιδιών, που μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα ύπνου (κοιμούνται λιγότερο κι έχουν ανήσυχο ύπνο), προβλήματα προσαρμογής και διάθεσης (νευρικότητα, επιθετικότητα, άγχος), αλλά και προβλήματα στις σχολικές τους επιδόσεις. Βρέθηκε ότι σε οικογένειες με μέτριες έως σοβαρής κλίμακας συγκρούσεις τα παιδιά χάνουν τουλάχιστον τριάντα λεπτά του ύπνου τους κάθε βράδυ. Όταν οι γονείς καβγαδίζουν, κλονίζεται η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού, το οποίο χάνει την αυτοπεποίθησή του, αλλά και την εμπιστοσύνη του στους άλλους. Διστάζει σε κάθε βήμα της ζωής του, αφού δυσκολεύεται να στηριχτεί στον εαυτό του ή στους γύρω του. Μπορεί ακόμη να γίνει πιο κλειστό, πιο επιφυλακτικό, πιο επιθετικό. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον γκρίνιας και επιθετικότητας θα εξελιχθεί σε έναν ενήλικο χωρίς κέφι, που δεν θα απολαμβάνει τη χαρά της ζωής και δεν θα βλέπει τις σχέσεις και τη ζωή του αισιόδοξα. Είναι πολύ πιθανό επίσης να αντιγράψει αυτό το μοντέλο συμβίωσης και να δημιουργήσει ένα γάμο με εντάσεις και καβγάδες. Αν η σχέση των γονιών είναι συγκρουσιακή, το παιδί, με κάποιον τρόπο, όταν ενηλικιωθεί θα κάνει σχέσεις στις οποίες θα επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Κι αν αναρωτιέται τι γίνεται κάθε φορά και βρίσκει ένα σύντροφο με τον οποίο μαλώνει συνέχεια, η απάντηση είναι ότι έχει μάθει πως με αυτό τον τρόπο συνδέονται οι άνθρωποι. Αυτό έβλεπε γύρω του, αυτό είχε ως βίωμα, έτσι νομίζει πως σχετίζονται οι άνθρωποι. Η σχέση των γονιών του έχει άμεση επίδραση στη συναισθηματική του ωριμότητα.

Αρχές και πρακτικές για μια αρμονική σχέση και για διαφωνίες που δεν καταλήγουν σε καβγάδες

-Εκτίμηση, σεβασμός, αναγνώριση της προσφοράς του συντρόφου σας, μοίρασμα οικογενειακών υποχρεώσεων, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη είναι έννοιες κλειδιά για να τα βγάλετε πέρα στις δύσκολες στιγμές.

-Την επόμενη φορά που θα θυμώσετε και θα είστε έτοιμοι να μαλώσετε, να φωνάξετε, να καβγαδίσετε, σκεφτείτε την επίδραση που θα έχει η συμπεριφορά σας στη συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού.

-Μην ανακατεύετε το παιδί στις δικές σας διαμάχες, κρατήστε το μακριά από οποιαδήποτε σύγκρουση.

-Αν μια διαμάχη σας γίνεται αντιληπτή από τα παιδιά κι εσείς καταφέρετε να τη λύσετε με κατανόηση, αμοιβαίες υποχωρήσεις και καλή θέληση, κάντε το μπροστά τους. Θα είναι ένα μάθημα ζωής, αλλά και ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας που πρέπει να νιώθουν.

-Σιωπηλή εχθρότητα με την ελπίδα ότι τα παιδιά δεν θα την αντιληφθούν δεν υφίσταται. Μπορούν να αφουγκράζονται τους ήχους της σιωπής.

-Μην καταμετράτε τα αρνητικά σημεία στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά του συντρόφου σας. Δώστε έμφαση σε ό,τι θετικό κάνει και σκέφτεται.

-Μάθετε την έννοια της συγγνώμης. Συγχωρήστε κάποια άκαιρη λέξη ή πράξη και, ακόμα καλύτερα, ξεχάστε την και μην την ανακαλείτε κάθε φορά που έχετε νεύρα.

-Υποχωρήστε. Τις στιγμές που έχετε αντίθετη άποψη για κάποιο θέμα, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις με καλή θέληση αποτρέπουν τον καβγά.

-Σεβαστείτε την παρουσία ενός νέου τρίτου ανθρώπου. Η όποια διαφωνία να επιλύεται ιδιωτικά και με όσο το δυνατό λιγότερη ένταση.

-Δείχνοντας πώς διευθετούμε τις δικές μας διαφωνίες, δείχνουμε και στο παιδί το δρόμο να κάνει το ίδιο και στις δικές του. Το παιδί αντιγράφει όλες τις συμπεριφορές. Πώς να αγαπάει, πώς να διαφωνεί, πώς να στηρίζει, πώς να λύνει μια διαφορά.

kids.in.gr

Η «αγοραμανία» δεν είναι «shopping therapy»

«Πρέπει να ψωνίσω... Πρέπει να αποκτήσω αυτό ή εκείνο... Το χρειάζομαι...». Πόσοι άραγε από εμάς δεν κάναμε αυτή τη σκέψη μπροστά σε μια ελκυστική βιτρίνα ή βλέποντας μια διαφήμιση στην τηλεόραση ή στα περιοδικά για κάποιο προϊόν; Μας αρέσει να δικαιολογούμε αυτή την καταναλωτική μας τάση λέγοντας ότι χρειαζόμαστε κάπου-κάπου να ξοδεύουμε χρήματα για πράγματα που δεν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη…το γνωστό μας δηλαδή αθώο shopping therapy!!

Είναι όμως πάντα έτσι; Μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε κάποιος έχει αυτό το καταναλωτικό σύνδρομο ή έχει περάσει στην φάση της αγοραμανίας που είναι πλέον μια πάθηση; Σε μένα έχει κάνει πολύ εντύπωση ένα άρθρο της κ. Ελεάνας Ελευθερίου, που είχα διαβάσει πριν λίγους μήνες στο Νέα και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας! Λέει λοιπόν η κ. Ελευθερίου:

«Συχνά υποτιμούμε τη σοβαρότητα αυτής της πάθησης που λέγεται «ωνιομανία» (αγοραμανία) χρησιμοποιώντας τον όρο αγοραθεραπεία (shopping therapy), o οποίος αναφέρεται στην ήπια και ίσως θα μπορούσαμε να πούμε φυσιολογική έκφραση του καταναλωτικού συνδρόμου.

Στην ωνιομανία που ως όρος έχει τη ρίζα του στο αρχαιοελληνικό ωνέομαι- ωνούμαι (=αγοράζω), η επιθυμία κατανάλωσης και απόκτησης υλικών αγαθών παύει να αποτελεί πηγή ευχαρίστησης, αλλά μετατρέπεται σε μια ακατανίκητη και αστείρευτη ανάγκη, η οποία πρέπει πάση θυσία να ικανοποιηθεί, μια εμμονή που καθηλώνει το άτομο, το οποίο υπόκειται σε βασανισμό εάν δεν μπορεί να ικανοποιήσει το πάθος του.

Ο εθισμός στις αγορές δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους εθισμούς, αφού το άτομο νιώθει εγκλωβισμένο στην ανάγκη του, υποχρεούται να την ικανοποιήσει, ενώ αυτή η ανάγκη ικανοποίησης αναγεννάται, είναι μόνιμη και συνήθως μεγεθύνεται αντί να είναι σταθερή ή να εξαλείφεται. Μια ανάγκη δηλαδή που γεννάται από μια βαθύτερη ανεκπλήρωτη επιθυμία και καταδικάζει το άτομο σε μάταιη επανάληψη.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως ο αγοραμανής είναι η σύγχρονη παραλλαγμένη μορφή του Τάνταλου και του Σίσυφου, οι οποίοι έχουν τιμωρηθεί να νιώθουν το ανεκπλήρωτο και το βαθύτερο κενό ολοένα και εντονότερο παρά τη συνεχή και αδιάκοπη πλήρωση των επιφανειακών επιθυμιών τους.

Η αγοραμανία αποτελεί σοβαρό σύμπτωμα εκδήλωσης υπαρξιακού προβλήματος και αντικατοπτρισμός της ευρύτερης κοινωνικής παθολογίας στο άτομο, το οποίο καταφεύγει σε αυτήν για να εξομαλύνει δύσκολα προσωπικά ή μη προβλήματα και να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων.

Αποτελεί δηλαδή έναν ανορθόδοξο και αναποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης, κάλυψης ή και υπέρβασης βαθύτερων αισθημάτων μοναξιάς, θυμού, δυσφορίας, θλίψης, κατωτερότητας και ανεπάρκειας, η ύπαρξη των οποίων δημιουργεί και τροφοδοτεί την ακατάπαυστη καταναλωτική τάση, ενώ η ικανοποίησή της γεννά με τη σειρά της προσωρινά και βραχυπρόθεσμα συναισθήματα πλήρωσης, ικανοποίησης και ασφάλειας αφού τα υλικά αγαθά δεν πληγώνουν, ούτε προδίδουν.» Η κ. Ελεάνα Ελευθερίου είναι ειδικός ψυχικής υγείας Μ.Α., μέλος ΑΡΑ, ΙSSΜ, ΕSSΜ

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

To χρώμα μας συγκινεί και μας εκφράζει. Αναμφίβολα, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Έχει αποδειχτεί ότι οι προτιμήσεις μας είναι έμφυτες. Μπορούμε να πούμε ότι το χρώμα είναι ταυτόχρονα μια θετική και μια αρνητική δύναμη. Το χρώμα είναι κραδασμός, κραδασμός είναι κίνηση, κίνηση είναι δραστηριότητα μιας θετικής ή αρνητικής δύναμης. Ο δημιουργικός κραδασμός και ο καταστρεπτικός κραδασμός προέρχονται από την ίδια πηγή. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε αυτήν την ενέργεια.

Ας δούμε τις επιδράσεις 5 βασικών χρωμάτων στην ψυχολογία του ανθρώπου

ΓΑΛΑΖΙΟ: Είναι το χρώμα του πνεύματος. Το σύμβολό του στοχασμού, της προσευχής και του ουρανού. Σχεδόν κάθε είδος γαλάζιου είναι καλό αλλά οι βαθύτερες αποχρώσεις του είναι καλύτερες. Το ανοιχτό γαλάζιο δείχνει μικρό βάθος και έναν αγώνα προς την ωριμότητα. Εκείνοι με την βαθιά απόχρωση γαλάζιου έχουν βρει το έργο τους κι έχουν συμμετοχή σ' αυτό. Είναι κυρίως πνευματικά προσανατολισμένοι. "Το γαλάζιο είναι το χρώμα της συμπαντικής έλξης" σύμφωνα με τον Μπίρρεν. Είναι, ακόμα, το χρώμα της απελευθέρωσης, του συντηρητισμού και της αποδοχής των υποχρεώσεων.

ΠΡΑΣΙΝΟ: Είναι ο κραδασμός της ζωής στην ανάπτυξη. Το καθαρό σμαραγδένιο πράσινο, ιδιαίτερα αν έχει μια χροιά γαλάζιου, είναι το χρώμα της θεραπείας. Είναι χρήσιμο, δυνατό και φιλικό. Έχει την συμπαντική έλξη της φύσης με την αίσθηση της ισορροπίας και της ικανότητας. Όσοι αγαπούν το πράσινο πιθανόν κατοικούν στο μεγάλο δάσος της ανθρωπότητας. " Είστε ένας αξιοσέβαστος γείτονας, κατασκευαστής σπιτιών, γονέας, ψηφοφόρος, κηδεμόνας, συνεργάτης". Η "πράσινη" προσωπικότητα προσπαθεί να υπερνικήσει την αντίθεση με σκοπό να επιτύχει αναγνώριση.

ΚΙΤΡΙΝΟ: Είναι το χρώμα της ενέργειας ή του σεξ. Μπορούμε ν' αποδώσουμε στο κίτρινο τα θετικά στοιχεία της δημιουργικότητας, εφευρετικότητας, επινοητικότητας, ανεξάντλητης ενέργειας, δύναμης ισχύος, θάρρους, αυτοπεποίθησης και δύναμης του χαρακτήρα. Επίσης, σ' αυτό αποδίδονται τα αρνητικά χαρακτηριστικά της διαμάχης, εριστικότητας, δογματικότητας και του θυμού. Το άτομο που προτιμά το κίτρινο έχει την τάση να είναι απόμακρο από τους άλλους. Έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά σπάνια κάνει οτιδήποτε γι' αυτές. Το να απορρίπτει κανείς το κίτρινο, είναι σαν να απορρίπτει το καινούριο και την καινοτομία.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Είναι το χρώμα του ήλιου. Είναι ένα ζωτικό και γενικά ένα ωραίο χρώμα που δείχνει περίσκεψη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Το χρυσαφένιο πορτοκαλί είναι ζωτικό και δείχνει αυτοέλεγχο. Ενώ το καφετί πορτοκαλί δείχνει μία έλλειψη φιλοδοξίας και μία στάση αδιαφορίας. Το άτομο που προτιμά το πορτοκαλί θέλει να επιτύχει σε οτιδήποτε ασχολείται. Αναζητά την διέγερση και αναζητά να βιώσει πλήρως την ζωή. Είναι ένα πνεύμα που αγαπά την ελευθερία, που χαίρεται να έρχεται σ' επαφή με τους άλλους, είναι εκ φύσεως ενθουσιώδες και ανταποκρίνεται σε οτιδήποτε νέο και συναρπαστικό. Αυτό το άτομο είναι αισιόδοξο για το μέλλον του, αναζητώντας να επεκτείνει συνεχώς τις δραστηριότητες του και έχει πολλά ενδιαφέροντα.

ΚΟΚΚΙΝΟ: Είναι ένας κραδασμός ώθησης που συνδέεται με την επιθετικότητα και την κατάκτηση. Είναι ένα ερεθιστικό χρώμα. Ο κόκκινος κραδασμός είναι το πνεύμα της δραστηριότητας, μια κινητήρια επιρροή. Μια προτίμηση γι' αυτό το χρώμα τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, μια δημιουργικότητα, μία επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, για ταξίδια και αλλαγές ακόμα και στο περιβάλλον. Στην αρνητική του όψη υπάρχει μία επιθετική, πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και αστάθεια. Μπορεί να υποδηλώνει ενδιαφέρον για τα μυστικιστικά και τα απόκρυφα. Οι "κόκκινες" προσωπικότητες θέλουν να είναι οι εμπειρίες τους τέλειες και πλήρεις.

Το χρώμα είναι η ουσία της δύναμης και της ζωής γύρω μας. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε χρωματικό κραδασμό εποικοδομητικά ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε καταστροφικά. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σε αρμονία με την δημιουργική δύναμη ή μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε εγωιστικά και για ιδιοτελείς σκοπούς. Η επίγνωση αυτής της αρχής μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερες ικανότητες για περισσότερη αρμονία.

Πηγή : Edgar Cayce, Color and the Edgar Cayce Readings.