Ευγένιος Σπαθάρης

Πριν από 3 χρόνια ,στις 9 Μαΐου 2009 έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο ο Ευγένιος Σπαθάρης.
Το όνομα του συνυφασμένο με τον λαϊκό ήρωα Καραγκιόζη, αφού θεωρείτε από τους κορυφαίους του είδους.

Γεννήθηκε το 1924 στην Κηφισιά  και ο πατέρας του Σωτήρης λαϊκός καλλιτέχνης (καραγκιοζοπαίχτης) του εμφυσούσε την τέχνη.Σπουδαίος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης της εποχής του ο πατέρας του Ευγένιου,Σωτήρης όπου εξέδωσε το 1960 "τα απομνημονεύματα και η τέχνη του Καραγκιόζη".

Με τέτοιο σπουδαίο καλλιτέχνη για πατέρα ο Ευγένιος δεν θα μπορούσε παρά να ακολουθήσει .

Πολλές οι διακρίσεις που είχε πάρει στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.Αυτό που ίσως λίγοι ξέρουν είναι ότι υπήρξε και σπουδαίος λαϊκός ζωγράφος με θέμα πάντα τον Καραγκιόζη.

Οι παραστάσεις που έδινε μπορεί να ήταν σε ένα χώρο θεάματος αλλά και σε μια μεγάλη αυλή μιας γειτονιάς.Ο καλλιτέχνης διαμόρφωνε πάντα το σενάριο ανάλογα με τα γεγονότα και το ηθικό δίδαγμα της κάθε παράστασης είχε πάντα εμψυχωτικό και διδακτικό χαρακτήρα.

Αληθινός και ειλικρινείς άνθρωπος,με λαϊκή σοφία .Πριν από 15 χρόνια που είχα την τιμή να τον γνωρίσω ,ραδιοφωνική συνέντευξη που μου παραχώρησε τον είχα ρωτήσει.

-Πως αισθάνεστε που είστε αναγνωρίσιμος και αγαπητός από όλες τις ηλικίες των ανθρώπων;Από διάσημους και μη.Η απάντηση του όχι μόνο με εξέπληξε αλλά τον έκανε ακόμη πιο αγαπητό σε μένα.

- Ο Καραγκιόζης είναι όχι εγώ.Εγώ είμαι πίσω από τον μπερντέ.Αυτός είναι ήρωας.

Στην εκπομπή Ιχνηλάτες με τον Δαυίδ Ναχμία στο  τέλος του αποσπάσματος ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Σπαθάρη.Πως αισθάνεστε που κάποιος  χρησιμοποιεί το όνομα του Καραγκιόζη σαν ύβρη.

Ο Σπαθάρης απαντά: Εγώ θα του έλεγα μακάρι να είχα την σοφία του Καραγκιόζη και ας με έβριζες.

Στο δήμο Αμαρουσίου βρίσκεται το Σπαθάρειο μουσείο θεάτρου σκιών.

Καλό θα ήταν μέσα στην ψυχαγωγία που προσφέρουμε στα παιδιά μας να εντάξουμε μια επίσκεψη εκεί.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση είναι www.karagiozismuseum.gr

Από τις πιο γνωστές θεατρικές παραστάσεις του ήταν ο Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι και ο Καραγκιόζης παραλίγο βεζύρης.

Η εμφάνιση του μεγάλου καλλιτέχνη σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες όπως, στο "Πικρό Ψωμί" του Γ. Γρηγορίου (1950), στον "Εξυπνότερο άνθρωπο του κόσμου" παραγωγής Ολυμπία Φίλμς (1950), στην "Κιβωτό" μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Μίνω Αργυράκη (κινούμενα σχέδια 1956), στον "Μέγα Αλέξανδρο" του Γ. Ζερβουλάκου (1960), σε οκτώ ταινίες παραγωγής Ιωαννίδης Φίλμς με κλασσικές κωμωδίες του Καραγκιόζη (1962), στην "Λυσιστράτη" του Γ. Ζερβουλάκου (1974), στο "Τεριρέμ" του Α. Δοξιάδη (1992) και σε πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στην Ελλάδα. Εξαιρετική, μάλιστα, υπήρξε και η συμμετοχή του στον τομέα της μουσικής, όπου η φωνή του Ευγένιου Σπαθάρη, ταυτισμένη πλέον τόσο πολύ με τον αγαπημένο μας λαϊκό ήρωα, αντηχεί παντού, πότε σχολιάζοντας τα καλά και τα κακά αυτού του τόπου, πότε υμνώντας την εξυπνάδα και την ψυχή εκείνου που ονομάζεται Έλληνας και πότε χορεύοντας ώστε να ακολουθήσει το ρεύμα της σημερινής εποχής.  Οι κυριότερές του συνεργασίες σ'αυτόν τον κλάδο ήταν τα τρία τραγούδια με τον τίτλο "Εμένα φίλε με λένε Καραγκιόζη", (στίχοι Ν. Γκάτσου - μουσική Σ. Ξαρχάκου - παραγωγή SΚΥ 100,4), το τραγούδι "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο" του Στέλιου Φωτιάδη και "Η εκδίκηση του Καραγκιόζη" του συγκροτήματος Modern Fears.

Εξίσου σημαντικές, υπήρξαν οι πολλές συνεργασίες που είχε ο Ευγένιος Σπαθάρης με τον Διονύση Σαββόπουλο στο Κύτταρο το 1973, στο Ρεξ το 1992 και σε πολλές συναυλίες του γνωστού τραγουδιστή.Συνεργάστηκε με τον Ψαραντώνη και τον Λουδοβίκο των ανωγείων.

Κλείνοντας αυτή την μικρή αναφορά στον Ευγένιο Σπαθάρη θα αναφέρω κάτι που είπε ο Άγγελος Σικελιανός.:

Η τέχνη του Σπαθάρη είναι στην βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής.Μακάριος όποιος την αντικρίζει με την σοβαρότητα που της οφείλεται!!!!!! ότητα που της οφείλεται

Άννα Γαλανού ..χωρίς παράπονο

Τα τραγούδια του είχαν χρώματα, μυρωδιές, θάλασσες κι αστέρια μακρινά, όμως πατρίδα δεν είχαν. Πατρίδα τους ήταν ο κόσμος όλος κι αγκάλιαζαν τον κόσμο όλο. Τα λόγια της αγάπης και της μοναξιάς όλοι τα καταλαβαίνουν κι ας μην ξέρουν τη γλώσσα. Είναι σαν τα πουλιά, που αν και ζουν σε διαφορετικές χώρες, όταν βρεθούν όλα μαζί μοιράζονται για αναπαμό το ίδιο τέλι, όπως τα ψάρια που κολυμπούν σ' όλες τις θάλασσες, όπως τα σύννεφα που σ' άλλες χώρες φέρνουν βροχές, σ' άλλες σκιές και σ' άλλες ανακούφιση, σαν κρύβουν μέσα τους τη κάψα του ήλιου.
Απόσπασμα από το νέο βιβλίο της Άννας Γαλανού.
Το σχετικό βίντεο:

Έχουμε την τιμή να την φιλοξενούμε στις Αμπλοκάριστες.
Πως ξεκινάς όμως μια συνέντευξης εφ' όλης της ύλης, χωρίς φόβο και πολύ πάθος.
Το ερωτηματολόγιο του Προύστ είναι νομίζω το καταλληλότερο.
Σκεφτείτε λοιπόν την Άννα  Γαλανού βυθισμένη σε μια μεγάλη και μαλακή πολυθρόνα .Με νότες απαλές και ταυτόχρονα συναρπαστικές να γεμίζουν τον χώρο.Η μυρωδιά του ζεστού καφέ να πλημμυρίζει το χώρο και να απαντά.

Αμπλ: Καλώς όρισες Άννα μου!!!!!
Α.Γ. : Καλώς σας βρήκα....


Α:  - Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου; 
Α.Γ.: Ειλικρίνεια, ευθύτητα, προσφορά.

Α:   - Ποια αρετή προτιμάτε σ' έναν άντρα; 
Α.Γ.: Να μην προσποιείται.

Α:   - Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα; 
Α.Γ.   Να παίρνει αποφάσεις.

Α:   - Τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου;
Α.Γ.:  Να χαίρονται με τη χαρά μου

Α:   - Το βασικό σου ελάττωμα;
Α.Γ.:  Ο αυθορμητισμός.

Α:   - Τι είναι για σένα ευτυχία και τι δυστυχία; 
Α.Γ.: Ευτυχία είναι οι μικρές χαρές της ζωής και η υγεία. Δυστυχία είναι να κάνεις πράγματα που δεν πιστεύεις και τα κάνεις ακολουθώντας "πρέπει".

Α:  - Αν δεν είσαι ο εαυτός σου, ποιος θα ήθελες να ήσουν;
Α.Γ.:  Δεν το έχω σκεφτεί… νομίζω πως είμαι μια χαρά. 

Α:  -Ποιο είναι το ιδανικό μέρος για να ζεις; 
Α.Γ.: Κοντά στη φύση, κατά προτίμηση σε ορεινό μέρος.

Α:  - Οι αγαπημένοι σου ποιητές και συγγραφείς; 
Α.Γ.:  Οδυσσέας Ελύτης, Νάζιμ Χιχμέτ, Μανώλης Αναγνωστάκης, Νίκος Καζαντζάκης, Μενέλαος Λουντέμης, Στρατής Τσίρκας, Ορχάν Παμούκ .

Α:  -Ποιος -ποια είναι οι ήρωες της πραγματικής σου ζωής;
Α.Γ.:  Ήταν ο πατέρας μου .

Α:- Ποιος ποια οι αγαπημένοι ήρωες από κινηματογράφο και λογοτεχνία;
Α.Γ.: Δεν έχω αγαπημένους ήρωες.

Α:  -Ποια τα αγαπημένα :όνομα , χρώμα, πτηνό, ζώο
Α.Γ.:  Άννα, μπλε, πελαργός, λύκος.

Α: -Τι αγαπάς και τι μισείς περισσότερο;
Α.Γ.: Αγαπώ τους ανθρώπους, απεχθάνομαι την αχαριστία. Δεν μισώ τίποτα.

Α:  -Με τι νομίζεις ότι σε έχει προικίσει η φύση;
Α.Γ.: Με καλοσύνη .

Α:  -Ποια είναι η πνευματική σου κατάσταση αυτόν το καιρό;
Α.Γ.: Όπως πάντα.

Α:  -Σε τι η σε ποιόν θα έδειχνες επιείκεια;
Α.Γ.: Στους νέους μόνο .

Α:  -Αγαπημένο απόφθεγμα;
Α.Γ.: Τα καλύτερα δεν τα έχεις ζήσει ακόμη ....


Α:Να σε ευχαριστήσουμε Άννα μου αμπλοκάριστα και να σου ευχηθούμε υγεία και πολλές εκδόσεις!
Α.Γ.: Και εγώ σας ευχαριστώ!


Αυτή κυρίες και κύριοι είναι η συγγραφέας Άννα Γαλανού!!!
Το καινούργιο της βιβλίο κυκλοφόρησε και λέγεται "Το παράπονο μου μια κραυγή"

Πιοτρ Τσαϊκόφσκι,ο μεγάλος των ρομαντικών

Τελικά η ζωή είναι μια συνεχή αναζήτηση ,μάθηση ...κτλ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Σήμερα η δευτερότοκη κόρη θα παραδώσει μια εργασία για το μάθημα της μουσικής με θέμα τον Πιοτρ Τσαϊκόφσκι.
Φυσικά την βοήθησα.Το αποτέλεσμα όμως με κάνει περήφανη και  με μεγάλη μου  χαρά η κουκουβάγια μάνα σας την παρουσιάζω .
Να σημειώσω ότι χρειάστηκαν 5 μέρες εντατικής εργασίας ώστε να καταλήξουμε στις φωτογραφίες,τα μουσικά θέματα,την επιλογή και την επεξεργασία των πληροφοριών.

ΕΝΟΤΗΤΑ 1

Ο Πιοτρ  Ιλίτς   Τσαϊκόφσκι  γόνος του Ίλυα  και της δεύτερης συζύγου του Αλεξάνδρας  γεννήθηκε στις 7 Μαΐου   το 1840  στο Βότσκινσκ.

Η μητέρα του Αλεξάνδρα Αντρέγιεβνα ντ’Ασσιέ .κατά το ήμισυ γαλλικής καταγωγής ήταν μια γυναίκα σκληρή απέναντι στην οικογένεια της.

Ο πατέρας του Ίλυα  Πέτροβιτς Τσαϊκόφσκι ήταν διευθυντής εργοστασίων σε  διάφορες  ρωσικές πόλεις.

Έξι αδέλφια από την ίδια μητέρα και ο συνθέτης δεύτερος κατά σειρά .

Στην οικογένεια ενσωματωμένη ήταν και η ετεροθαλής αδελφή του από τον πρώτο γάμο του πατέρα του Ίλυα , η Ζιναΐδα .Τέσσερα αγόρια ,ο Νικολάι,ο Ιππόλυτος και οι δίδυμοι  Ανατόλι και  Μοντέστ ,η αδελφή του Αλεξάνδρα  χρειάστηκαν την φροντίδα μια κουβερνάντας γαλλικής καταγωγής, την Φαννύ  Ντουρμπάχ.

Η κουβερνάντα τους  προσέφερε  την αγάπη και την τρυφερότητα που έλειπε από την μητέρα τους Αλεξάνδρα.

Παρόλο που  η μητέρα του περιγράφεται ως ψυχρή και απόμακρη  με τον Πιότρ υπάρχει μια  ιδιαίτερη και αμφίδρομη σχέση .

Ο συνθέτης σε ηλικία  πέντε ετών ξεκίνησε με την βοήθεια τον γονιών  του μαθήματα  πιάνου , η επιτυχία του αναδεικνύετε στο γεγονός ότι  μπορούσε να διαβάζει μουσική   τόσο καλά όσο και ο δάσκαλος του , μόνο μέσα σε τρία χρόνια εκμάθησης . Οι γονείς του Πιότρ  θέλοντας να τον βοηθήσουν για να εξασκήσει το ταλέντο του ,  προσέλαβαν έναν καθηγητή μουσικής για να τον διδάξει του αγόρασαν  ένα πιάνο για να εξελίχθη  στα μαθήματα και στις σπουδές του στο πιάνο .

Μετά από μερικά χρόνια  η ενθάρρυνση των γονιών του έπαψε πλέον να είναι τόσο μεγάλη.

Το 1850 οι οικογένεια του αποφάσισε να τον σπουδάσει στην σχολή  Αυτοκρατορική Νομική Σχολή η οποία αυτή σχολή βρισκόταν  στην Αγία Πετρούπολη .

 Η σχολή αυτή λειτουργούσε ως ίδρυμα και ήταν για τους λιγότερο αριστοκράτες και μεγαλοαστούς.

Τελειώνοντας τη σχολή ο Πιότρ θα είχε μια καριέρα ως δημόσιος υπάλληλος , η σχολή δέχονταν ως δώδεκα ετών να είναι τα παιδία όπου θα διδαχτούν.

Ο Πιοτρ  εφόσον είχε γραφτεί στη σχολή όπου φοιτούσε θα έπρεπε να μείνει  εσώκλειστος για δύο χρόνια ,στο προκαταρκτικό σχολείο της Αυτοκρατορικής Νομικής Σχολής 1.300 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του , τους γονείς του και τα αδέλφια του .

Μετά από δύο μόλις χρόνια ο Πιοτρ  μεταφέρθηκε στην  Αυτοκρατορικής Νομικής Σχολής για να ενταχτεί σε έναν επταετή κύκλων μαθημάτων . 

Το 1854 (25 Ιουνίου) η μητέρα του πέθανε από χολέρα όταν ο Τσαϊκόφσκι ήταν δεκατεσσάρων ετών. Ο θάνατος της  φαίνεται να στοίχησε πολύ στον ψυχικό ευαίσθητο κόσμο του αφού ποτέ δεν ξεπέρασε τον θάνατο της μητέρας του.

Η Φαννύ  Ντουρμπάχ  άργησε να ενημερωθεί για τον θάνατο της Αλεξάνδρας  και για αυτό ευθύνεται το σοκ του  Πιοτρ  όπως έχει αναφερθεί και ενημερώθηκε μετά από δύο χρονιά .       

Ο Τσαϊκόφσκι μετά τον θάνατο της μητέρας του  σύνθεσε το πρώτο του κομμάτι όπου ήταν Βαλς προς μνήμην της μητέρας του , συγγραφείς υποστηρίζουν  πως ο θάνατος της μητέρας του έπαιξε μεγάλο ρόλο στην σεξουαλική του ζωή του, επίσης  υποστηρίζουν πως στην σχολή όπου φοίτησε ο Πιοτρ   υπήρχαν μόνο αγόρια όπου φοιτούσαν , και έτσι αναπτύσσονταν οι σεξουαλική τους επαφή μεταξύ του , στην ηλικία δεκαπέντε ετών ο Πιοτρ  ανακάλυψε την έλξη του στο ίδιο φύλο , έτσι εναντιώθηκε στον εαυτό του όταν διαπίστωσε τη του συνέβη .

Στη σχολή όπου πήγαινε παρακολουθούσε θέατρο και όπερα με πολλούς φοιτητές του. Με τον Αλεξέι Ακπούτιν και τον Βλαντιμίρ Γκέραρντ, αναπτύχθηκαν έντονα φιλικά αισθήματα . Η  φιλία αυτή   διήρκησε  για το υπόλοιπο της ζωής του.   Ο Φράντζ  Μπέκερ ήταν κατασκευαστής πιάνων, επισκεπτόταν όμως τη σχολή και δίδασκε τους μαθητές αυτή ήταν μόνο η μουσική εκπαίδευση όπου υπήρχε στην σχολή και όπου διδάχτηκε ο Τσαϊκόφσκι .

Το 1855 ο  Ίλυα  πλήρωσε το μεγάλο δάσκαλο πιάνου τον  Ρούντολφ Κούντινγκερ  και η καταγωγή του ήταν η Νυρεμβέργη. Ο Ίλυα ρώτησε τον δάσκαλο για την μουσική καριέρα του Πιόρτ  και ο  Κούντινγκερ  του απάντησε ‘‘πως τίποτα δεν υποδείκνυε έναν μελλοντικό συνθέτη ή έστω έναν καλό ερμηνευτή’’.   

  Ενότητα 2

Μια παράσταση του  Μότσαρτ ‘‘εμφύτεψε’’ στο  μυαλό του Τσαϊκόφσκι να ξανά ξεκινήσει στα είκοσι τρία του να ασχολείται με την μουσική και για αυτό αποφασίζει να γραφτή σε ωδείο , γράφτηκε λοιπόν στο ωδείο της Αγίας Πετρούπολης ο δάσκαλος του ήταν ο Άντον Ρουμπινστάιν,  ύστερα αποφάσισε να μετακομίσει όπου το πραγματοποίησε και πήγε στην Μόσχα εκεί συνέχισε να πηγαίνει σε ωδείο εκεί διδάχτηκε θεωρητική μουσική ενώ παραιτείτε  από την δουλεία ως δημόσιος υπάλληλος.

Ουσιαστικά το έργο του συνθέτη ξεκίνησε όταν έγραψε το περίφημο Βαλς  για την απώλεια της μητέρας του.Ο Πιοτρ τελειώνει τις σπουδές του το 1866 και ήταν ολοφάνερο πως  ήταν επηρεασμένος από την Δυτική μουσική  ενώ ταυτόχρονα διδάσκει θεωρητική μουσική στο ωδείο.

Σε αυτήν την χρονική περίοδο ο συνθέτης  γνωρίζει την «ομάδα των Πέντε».

 Η φράση «Η Ομάδα των Πέντε» ή απλώς «Οι Πέντε» χρησιμοποιείται στην ιστορία της δυτικής μουσικής αναφορικά με τους παρακάτω πέντε Ρώσους συνθέτες, οι οποίοι έδρασαν στο πλαίσιο της εθνικής ρωσικής σχολής της μουσικής του 19ου αιώνα:
Μίλι Αλεξέγιεβιτς Μπαλακίρεφ  (1837-1910)
Σεζάρ Αντόνοβιτς Κιουί (1835-1918)
Αλεξάντερ Μποροντίν (1833-1887)
Μοντέστ Πετρόβιτς Μούσοργκσκι (1839-1881)
Νικολάι Αντρέγιεβιτς Ρίμσκι - Κόρσακοβ (1844-1908)
Η ονομασία της «Ομάδας των Πέντε» στα ρώσικα είναι “Могучая кучка”, που σημαίνει «Ισχυρή Χούφτα». Ο χαρακτηρισμός αυτός καθιερώθηκε από τον κριτικό Βλαντιμίρ Στάσοφ το 1867, μετά από μια συναυλία σε ένα πανσλαβικό συνέδριο στην Αγία Πετρούπολη, με σκοπό να περιγράψει τις κοινές δραστηριότητες των πέντε συνθετών για την καλλιέργεια και την προβολή στην Ευρώπη μιας ρωσικής μουσικής με εθνικό χαρακτήρα.
Οι «Πέντε» γνωρίστηκαν στην Αγία Πετρούπολη μέσω του Μπαλακίρεφ, σταδιακά από το 1856 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1860. Έδρασαν ως ομάδα κάτω από την καθοδήγηση του Μπαλακίρεφ και με σημαντικό υποστηρικτή τον κριτικό Βλαντιμίρ Στάσοφ. Ο Μπαλακίρεφ αποσύρθηκε από τα μουσικά δρώμενα στις αρχές της δεκαετίας του 1870, κάτι που οδήγησε σε μια σταδιακή χαλάρωση των δεσμών μεταξύ των πέντε συνθετών στα επόμενα χρόνια. Οι «Πέντε» δεν εκπροσωπούσαν κάποιο κίνημα στην ιστορία της μουσικής, ούτε ήταν όλοι συνθέτες στο κύριό τους επάγγελμα, αλλά ήταν στην πραγματικότητα μια μουσική «παρέα», με κοινό στόχο την ανάπτυξη μιας εθνικής ρωσικής μουσικής που θα ενσωμάτωνε το ρωσικό λαϊκό στοιχείο στην έντεχνη μουσική, διακρίνοντάς την από τη δυτική μουσική της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και από τη μουσική άλλων Ρώσων συνθετών, όπως οι αδερφοί Άντον και Νικολάι Ρουμπινστάιν και ο Τσαϊκόφσκι, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Στάσοφ, δεν είχαν εθνικό «χρώμα» στις συνθέσεις τους και εκπροσωπούσαν τους ωδειακούς θεσμούς της Ρωσίας, στα πρότυπα των γερμανικών ακαδημιών μουσικής.

Υπό αυτήν την έννοια, οι «Πέντε» αναφέρονται συχνά ως συνεχιστές του έργου του Μιχαήλ Γκλίνκα (1804-1857), ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της ρωσικής εθνικής μουσικής σχολής, και του Αλεξάντερ Νταργκομίζσκι (1813-1869), ο οποίος συνεργάστηκε στο τέλος της ζωής του με την «Ομάδα των Πέντε». Κάποιοι από τους «Πέντε» ασχολήθηκαν επίσης με την καταγραφή και εναρμόνιση ρωσικών παραδοσιακών τραγουδιών.

 Ο Κόρσακοβ ασχολήθηκε επίσης με την καταγραφή του παλαιορωσικού μονοφωνικού εκκλησιαστικού μέλους («ζναμένι»), το οποίο καταγόταν από το βυζαντινό μέλος και καταγραφόταν με μια εξελιγμένη μορφή της βυζαντινής παρασημαντικής.
Στο πλαίσιο μιας γενικότερης προβληματικής των «εθνικών μουσικών σχολών» του Ρομαντισμού σχετικά με το τι κάνει μια μουσική «εθνική» ή «μη εθνική», οι μεταγενέστεροι Ρώσοι συνθέτες του 20ού αιώνα, όπως και πολλοί σύγχρονοι μουσικολόγοι, με γνωστότερο τον Richard Taruskin, έχουν επισημάνει ότι η μουσική των «Πέντε» ήταν κάποιες φορές περισσότερο «ιταλική» ή «γαλλική» παρά «ρωσική» (ενδεικτικό παράδειγμα αυτό του Κιουί) ή ακόμα ότι η μουσική του Τσαϊκόφσκι ήταν πολλές φορές περισσότερο «ρωσική» από αυτή των Πέντε, παρά τις σχετικές κατηγορίες εναντίον του Τσαϊκόφσκι, κυρίως από τον Στάσοβ και τον Μπαλακίρεφ.

Ο Στραβίνσκι, ο οποίος υπήρξε μαθητής του Κόρσακοβ, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο Τσαϊκόφσκι υπήρξε, αν όχι εθνικιστής και λαϊκιστής, όπως οι Πέντε, πάντως βαθύτατα εθνικός, πράγμα που φαίνεται και από το χαρακτήρα και τη διαμόρφωση των μουσικών του θεμάτων, και από τη ρυθμική φυσιογνωμία των έργων του». Η προσπάθεια των Πέντε για την ανάπτυξη μιας εθνικής ρωσικής έντεχνης μουσικής δεν περιορίστηκε πάντως στην ίδια τη μουσική μόνο, που ήταν ιδιαίτερα επιτυχής στην Ευρώπη ως «εξωτική», αλλά και στη θεματολογία των πολυάριθμων τραγουδιών που έγραψαν, μελοποιώντας ποίηση σημαντικών Ρώσων λογοτεχνών, όπως ο Πούσκιν, καθώς και στις πολυάριθμες όπερες που συνέθεσαν με θέματα από την ρωσική ιστορία (Ο Πρίγκηπας Ιγκόρ του Μποροντίν είναι από τις πιο γνωστές και πολυπαιγμένες όπερες).

Ως σημαντικότερα μέλη της Ομάδας των Πέντε αναγνωρίζονται σήμερα οι Μποροντίν, Μούσοργκσκι και Κόρσακοβ. Ο Μούσοργκσκι μάλιστα επηρέασε σημαντικά τον Ντεμπυσύ, καθώς στο έργο του Εικόνες από μια Έκθεση ανιχνεύονται οι αρχές του ιμπρεσιονισμού στη μουσική. Η ενορχηστρωτική τεχνική του Κόρσακοφ ήταν επίσης σημαντικό επίτευγμα για την εποχή, ενώ το σύγγραμά του Εγχειρίδιο Ενορχήστρωσης διδάσκεται ακόμα και σήμερα σε μουσικές Ακαδημίες και Πανεπιστήμια.

Το 1870, μετά από μια αποτυχημένη ερωτική ιστορία, σύνθεσε την ουβερτούρα "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Το 1875 σύνθεσε το "κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε Β ελάσσονα, Νο 1", που έγινε η δημοφιλέστερη σύνθεσή του για πιάνο.

Φημολογείται Το 1869 ερωτεύεται τον 'Εντουαρτ Ζακ, έναν 15χρονο μαθητή (σε όλη του τη ζωή οι εραστές του θα είναι νεαρής ηλικίας).

Tα αισθήματα του για τον Ζακ θεωρούνται η πηγή έμπνευσης για το ερωτικό θέμα του έργου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Ο Ζακ ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η αυτοκτονία του σε ηλικία 19 ετών τον συντρίβει. 14 χρόνια αργότερα γράφει στο ημερολόγιό του πόσο του λείπει, πόσο κλαίει ακόμα γι'αυτόν και πως δεν έχει αγαπήσει κανένα περισσότερο.

Κάποια στιγμή αναφέρει  στον μικρό του αδελφό:

 "δημιουργούν ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε μένα και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σφραγίζουν το χαρακτήρα μου με μία αίσθηση αποξένωσης, έναν τρόμο απέναντι στους άλλους, υπερβολική συστολή και καχυποψία... όλα αυτά με κάνουν ολοένα και πιο αντικοινωνικό".

Ο Πιοτρ απορροφάται στην τέχνη που αγαπά  και γίνεται εξαιρετικά παραγωγικός.

 Το 1876 έγραψε τη "Λίμνη των κύκνων", που αρχικά η κριτική και το κοινό την υποδέχτηκαν χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό. Αργότερα  η  λίμνη των κύκνων αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και είναι μέχρι σήμερα πολύ γνωστό και αγαπημένο.

Το 1877 άρχισε να παίρνει οικονομική βοήθεια από μια πλούσια χήρα, τη Ναντιέζντα φον Μεκ, με την οποία συνδέετε  ερωτικά.

Πλέον ο Τσαικόφσκι δεν έχει θέμα τα οικονομικά και σταμάτησε να διδάσκει .Αφοσιώθηκε στη σύνθεση.

 Η 4η Συμφωνία του (1877) είναι αφιερωμένη σ' αυτήν, ενώ από την παρουσία της είναι εμπνευσμένα και άλλα έργα του αυτής της εποχής, όπως οι λυρικές του όπερες

"Ευγένιος Ονιέγκιν",

 "Ντάμα Πίκα",

"Ζαν ντ' Αρκ".

Ο συνθέτης όμως είχε καταθλιπτικές τάσεις από την καταπίεση που δεχόταν από τις απόψεις της τότε εποχής της ιδιαιτερότητας του έτσι αναγκάζεται να παντρευτεί.

Ο γάμος του με τη νεαρή Αντωνία Ιβάνοβνα Μιλιούκοβνα κράτησε μόνο τρεις μήνες.

 Η αποτυχία αυτή τον οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας και τη σύζυγό του σε άσυλο φρενοβλαβών. Μετά από αυτό αποσύρθηκε σ' ένα μικρό σπίτι στην εξοχή, όπου έζησε μόνος δουλεύοντας ακατάπαυστα.

Ενότητα 3

Το 1891 του κόπηκε η επιχορήγηση της φίλης του Ναντιέζντα και επισκέφτηκε τις ΗΠΑ, όπου έγινε δεκτός ως "βασιλιάς της μουσικής".

Η περιοδεία στην Αμερική εξαντλητική  και  επιστρέφει στην  πατρίδα του φοβερά κουρασμένος και θλιμμένος.

 Παρόλα αυτά η φήμη του Τσαικόφσκι είναι μεγάλη και ο Τσάρος του δίνει ισόβια τιμητική σύνταξη και τα έργα του  αναπαραγόντουσαν σε  όλα τα μεγάλα μέγαρα μουσικής.

Η θλίψη του Πιοτρ ίσως να οφειλόταν και στο κακό προαίσθημα  που είχε.

Αυτό αποτυπώνεται στην τελευταία του  και 6^η συμφωνία του την ονομαζόμενη  «Παθητική».

Η τελευταία νότα αν κάποιος μπορεί να το πει  έτσι είναι ένα «μπαμ».

Η Παθητική  γνωρίζει στην πρώτη της εκτέλεση μεγάλη επιτυχία  τον  Οκτώβρη  στην Αγία Πετρούπολη.

15 μέρες όμως αργότερα ο Πιοτρ Τσαικόφσκι ,στις 6 Νοεμβρίου  το 1893 αφήνει την τελευταία του πνοή.

Κατά την επίσημη εκδοχή θανάτου του λέγεται ότι πέθανε από χολέρα.

Η Αλεξάντρα Ορλόβα  γνωστή Ρωσίδα μουσικολόγος  αναφέρει ότι ο Τσαικόφσκι  αυτοκτόνησε  από κατανάλωση μικρών ποσοτήτων αρσενικού.

Τον τρόπο φαίνεται να τον έχει επιλέξει ο ίδιος για να αποφύγει  τον εξευτελισμό και  τον κοινωνικό εξοστρακισμό  λόγω των φημών που υπήρχαν για τον ερωτικό του δεσμό με έναν 18χρονο ευγενή.

Η  ημέρα θανάτου του από τους θαυμαστές του  έχει χαρακτηριστεί ως την μέρα που πέθανε η μουσική.

Ο Τσαικόφσκι είχε αναγνωριστεί ως μεγάλος μουσικοσυνθέτης πριν τον θάνατο του  και  αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.

Ίσως ο πιο γνωστός παγκοσμίως  Ρώσος δημιουργός της Ρομαντικής περιόδου και ένας από τους πιο διάσημους συνθέτες όλων των εποχών.

Τέλος να ευχαριστήσω τον κατά κόσμο Αλέξανδρο Κ. για την πολύτιμη βοήθεια του

Εύα Κροκίδη : μια αληθινή νουβέλα

Δύο και χρόνια inter-φιλίας.
Αξιαγάπητη και "χαλαρή" όπως στην Σαλονίκη.
Ο αέρας έρχεται από το Ιόνιο και την Κέρκυρα που λατρεύει.
Συγγραφέας,σχολική σύμβουλος Οικιακής οικονομίας,MCS στις σπουδές φύλου,υποψήφια διδάκτωρ στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.Όλοι αυτοί οι τίτλοι είναι επιτεύγματα γιατί έχω παρακολουθήσει τα μαθήματα της,έχω διαβάσει τα "γραπτά "της ,έχω ακούσει και εγώ τα μουσικά ταξίδια της (που είναι  κοινά ).
Όταν ζήτησα από την Εύα να γίνει ένα από τα  Πρόσωπα  στις Αμπλοκάριστες δέχτηκε με χαρά.Έτσι της ζήτησα ένα ας πούμε βιογραφικό.Μέρες τώρα προσπαθώ να το στήσω σαν συνέντευξη μα δεν μου βγαίνει.Αποφάσισα λοιπόν να δημοσιεύσω την επιστολή της ολόκληρη και αψεγάδιαστη από δικές μου παρεμβάσεις.Το μόνο που κάνω είναι να γράψω ένα πρόλογο και να βάλω 1-2 φωτογραφίες έτσι για να εμπλουτίσω λίγο τα λόγια με εικόνες.


Κυρίες και Κύριοι μια αληθινή νουβέλα...
                                                           
                                                                   Η Εύα Κροκίδη

Γεννήθηκα στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο, αφού εκεί ήταν χωροφύλακας ο πατέρας μου,(στην Ηγουμενίτσα συγκεκριμένα), κάτι που φέρω βαρέως αφού πάντα ήθελα να μην υπάρχει αυτό που με διαχωρίζει από την λατρεία μου για την Κέρκυρα!!!!!!!Και ο τόπος γέννησης μου είναι στην ταυτότητα, και δεν γίνεται ν αλλάξει. Από την άλλη σκέφτομαι πια ότι ίσως και αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να έχει γίνει έτσι ακριβώς. 

Μεγάλωσα στην Πάργα , μαθήτρια του δημοτικού σχολείου, απίστευτα παιδικά χρόνια παίζοντας όσο δεν φαντάζεσαι στα στενά της μικρής αυτής αγαπημένης πόλης. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφα παιδικά χρόνια....μέχρι την φοβερή και τρομερή μου εφηβεία αφού είχαμε μετακομίσει μόνιμα στην Κέρκυρα. Το όνειρο της οικογένειας είχε πραγματοποιηθεί επιτέλους!

Φυσικά τα καλοκαίρια ανήκαν πάντα στο Σιδάρι, στο παραθαλάσιο τουριστικό χωριό μας, και το σπίτι μας που το νοικιάζαμε σε τουρίστες ήταν πάντα γεμάτο με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου. Τα αγγλικά μου τα έμαθα στο δρόμο, ψαρεύοντας τουρίστες από το λεωφορείο που τους έφερνε στο χωριο...do you want a room on the beach?

Καταπληκτικές φιλίες, απίστευτοι επηρεασμοί, συζητήσεις, μουσική, κινηματογράφος, συναισθηματικά ξυπνήματα, έρωτες πλατωνικοί και ανεκπλήρωτοι, άφθονη θάλασσα, σκασιαρχεία το βράδυ για την πρώτη ντίσκο στου Σιδαριού, ποδήλατοοοοοοο, πανηγύρια, χορός!

 Μια εφηβεία γεμάτη συναίσθημα και ανακαλύψεις για τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς στα πέρατα της γής.!!!ότι καλύτερο!!!

Και μετά το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο! Ή καλύτερα η Χαροκόπειος Σχολή Οικιακής Οικονομίας!

Υπέροχα τρία φοιτητικά χρόνια, γνώσεις χρήσιμες, ο πρώτος έρωτας που έγινε γάμος αμέσως μετά το τέλος των σπουδών, στα 20 χρόνια μου.

Η ζωή στην Πάτρα στη συνέχεια, και μετά από ένα χρόνο απίστευτης τεμπελιάς και βαριεστημάρας σε μια αφιλόξενη πόλη βρέθηκα με την πρωτη μου δουλειά στο Κέντρο Εργαζόμενης Νεότητας της Εργατικής Εστίας στην Πάτρα. Και παράλληλα με την πρώτη χρονιά δουλειάς γεννιέται ο Κωνσταντίνος μου, το πρώτο αγόρι μου απο τα δυο. Ο δεύτερoς ο Σπύρος μου , γεννήθηκε τρία χρόνια μετά.

Η ζωή συνεχίστηκε με την κλασσική ιστορία της Μαίρης Παναγιωταρά.!! Δουλειά σπίτι, παιδιά, μαγειρικές άφθονες, ραψίματα, πλεξίματα, χειροτεχνίες, διακοπές στην Κέρκυρα, μουσική πάντα, (ακόμη όχι Γκαραβέλας!) αγώνας για τα αυτονόητα, της συναισθηματικής κάλυψης και της αγάπης που δεν έδειχνε ποτέ το πρόσωπό της με τον τρόπο που την ήθελα εγώ!!!!Που δεν είχα βρεί ακόμη τον εαυτό μου!

Το γράψιμο ήταν μέρος της ζωής μου πάντα , από τα γενέθλια μου στα 12 όταν μια φίλη μου χάρισε το πρώτο μου ημερολόγιο. Ένα μικρό κίτρινο ροζ βιβλιαράκι με κλειδαριά στην άκρη!

Άρχισα να γράφω εκεί, και μετά σε σημειωματάρια, και τετράδια με κοριτσάκια απ΄εξω, και σε μπλοκ, και χαρτοπετσέτες, και όπου έβρισκα όταν η ανάγκη γινόταν τεράστια. Συνέχισα να γράφω πάντα, μέχρι που τα χειρόγραφα έγιναν το πρώτο λάπτοπ, ο Αριστείδης ο δίκαιος!!!!

Μετά τα 11 χρόνια δουλειάς, απίστευτα όμορφης και χαρούμενης δουλειάς στο σχολείο της Εργατικής Εστίας, ήρθε το σχολείο και το Υπουργείο Παιδείας.

Άλλος τρόπος δουλειάς, νέες σκέψεις, ανοίγματα προσωπικά πια, εξέλιξη σε άλλα επίπεδα, προγράμματα Αγωγής Υγείας, ευρωπαικά, τα πρώτα ταξίδια στα σχολεία της Ευρώπης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ήρθε και η εξοιμοίωση για το πτυχίο στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, το καλοκαίρι του 1999 ότι πιο δύσκολο έχω περάσει στην ζωή μου, το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής μου, η εποχή που γνώρισα τον Γκαραβέλα που με συντρόφευε στα ατελείωτα βράδια της κατάθλιψης μου που ένα δυο χρόνια αργότερα έγινε ακόμη χειρότερη, για να με οδηγήσει, με αντίσταση για το ροζ χαπάκι, στο καναπέ της αγαπημένης μαμάς Αμαλίας, της καλύτερης ψυχοθεραπεύτριας του κόσμου.

Και ύστερα ήρθε η θέση της Σχολικής Συμβούλου δυο μήνες μετά το απελευθερωτικό διαζύγιο μου.

Και μαζί και η άνοιξη στην ζωή μου, ένας νέος αγαπημένος σύντροφος, νέα διάσταση στην σχέση με τα παιδιά μου, μια δουλειά που άρχισα να λατρεύω μαζί με την μεγάλη ακόμη μεγαλύτερη αγάπη στην Οικιακή Οικονομία και την ανάγκη να βοηθήσω την επιστήμη αυτή να βρεί τον δρόμο της στα ανούσια ελληνικά εκπαιδευτικά πλαίσια.

Όσο πιο πολύ καταλάβαινα και καταλαβαίνω τι μπορεί να προσφέρει στους έλληνες μαθητές-τριες και στις οικογένειες τους τόσο περισσότερο πείσμωνα και πεισμώνω και το παλεύω με όλους τους τρόπους που μπορώ και που δεν μπορώ κάποτε.

Τα ταξίδια συνεχόμενα, 16 νομοί ευθύνης, ταξίδια σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γνωριμία με την Διεθνή Ομοσπονδία Οικιακής Οικονομίας, ανάληψη της ευθύνης να εκπροσωπώ την Ελλάδα εκεί! Μεγάλη τιμή και χαρά αφού στα 100 σχεδόν χρόνια λειτουργίας και ύπαρξης της ήμουν η πρώτη ελληνίδα που συμμετείχε σε συνάντηση της.

Η πρώτη τετραετία ως σχολικής συμβούλου πέρασε διστακτικά, και στα πλαίσια γνωριμίας και εμπιστοσύνης από τους συναδέλφους. 

Η δεύτερη πέρασε με την παρουσία μου στην τάξη, με διδασκαλίες, τίποτε πια θεωρητικό, μόνο πρακτικές διδακτικές προτάσεις. Και μου είχε λείψει τόσο πάρα πολύ να βρίσκομαι σε μια τάξη με παιδικά μάτια, με φατσούλες απίστευτες να τους δίνω και να μου δίνουν, αγάπη και συναίσθημα πρώτα απ΄ολα...και μετά το μάθημα , να γίνεται λατρεία, και να μην θέλω να περάσει η ώρα, να τελειώσει.....και όποιος-α ήθελε μπορούσε να καταλάβει τι σημαίνει διδάσκω οικιακή οικονομία με τον δικό μου τρόπο.

Και τώρα αισίως, πάμε για την τρίτη τετραετία, αφού ήδη το συγγραφικό έργο στο επίπεδο της συμβούλου, το μεταπτυχιακό που αποκτήθηκε με κόπο, αλλά και ότι ο παλιός είναι πια αλλιώς, έδωσαν αρκετά μόρια, μετρήσιμα σύμφωνα με τις εντολές του υπουργείου παιδείας, που καλά θα έκανε να έβλεπε τι βρίσκεται κάτω από τη μύτη του σε όλα τα επίπεδα, όταν υποχωρεί στις απαιτήσεις των πολυπληθών κλάδων των φιλολόγων και των άλλων “κύριων” ειδικοτήτων που με τα μουχλιασμένα στην πλειονότητα μυαλά τους γεμίζουν αράχνες τις ψυχές των μαθητών των ελληνικών σχολείων.

Μέσα σε όλα αυτά, κάποια στιγμή, ένα δύσκολο επίσης αλλά πανέμορφο και αγαπησιάρικο γεμάτο φίλους καλοκαίρι, εκείνο του 2001 γράφτηκε το πρώτο βιβλίο μέσα σε ένα μήνα. 

                                                               

                                                                Στο κανάλι της αγάπης. 

Η εξεύρεση εκδότη μεγάλη περιπέτεια, αφού η απόρριψη και η μαγική κουβέντα ενός φίλου που μου είπε πως τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορεί να γίνω συγγραφέας με οδήγησαν και σε αυτή την πορεία. Και τελικά βρέθηκε, το βιβλίο εκδόθηκε, χωρίς όμως την πορεία που θα έπρεπε να έχει πάρει στην κατάλληλη διανομή του. Δεν πειράζει, είναι εκεί, άλλο ένα μωρό αγαπημένο, γεμάτο από την ψυχή μου και τα άπειρα βιογραφικά του στοιχεία.

Και έτσι, αφού οι ιστορίες συνέχισαν να γράφονται , αλλά ο χρόνος πια δεν επέτρεπε την αναζήτηση νέου εκδότη και νέας τρελής περιπέτειας, η τεχνολογία και το διαδίκτυο έδωσαν τη λύση αφού το είχαν κάνει ήδη και στο επαγγελματικό επίπεδο με την επίσημη ιστοσελίδα και το blog της οικιακής οικονομίας, χρήσιμα και σημαντικά εργαλεία δουλειάς.
Οικιακή Οικονομία blog
Οικιακή Οικονομία στη Β/θμια Εκπαίδευση

Άλλο ένα blog άρχισε να δίνει σε συνέχειες τα επόμενα δύο βιβλία που περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους να δείξουν τα προσόντα (?? !!) τους στο κοινό που τα αγκάλιασε.
Eva's novels

Το προσωρινό διάλειμμα με μικρά κειμενάκια ύμνους στην γκαραβελική παρέα και όχι μόνο θα δώσουν σύντομα τη θέση τους στο επόμενο βιβλίο που περιμένει και αυτό εκεί κάπου  με τον τίτλο “άγουρες νότες ευτυχίας”.

Και είμαστε στο σήμερα!!!!Νιώθω λες και κάνω ένα απολογισμό σαν εκείνο της πρωτοχρονιάς, όλη μου η ζωή σε δύο σελίδες το έργο!!!!Και είναι λίγα και πολλά μαζί, αλλά με ένα στοιχείο.

 Το συναίσθημα, την αγάπη, την Κέρκυρα, την καρδιά μου που δεν σταματάει να χτυπάει τρελά πάντα!Και την ανάγκη να κάνω πολλά πολλά πράγματα, τόσα που ίσως δεν θα μου φτάσει αυτή η ζωή να τα κάνω. Μάλλον θα χρειαστώ και την επόμενη, και ίσως και μια ακόμη, γιατί σίγουρα θα είμαι και εκεί, θα στείλω την ενέργεια μου και την ψυχή μου, να προλάβει να ζήσει κι άλλο, να αγαπήσει κι άλλο, να πονέσει και να ζήσει, να μάθει και να δημιουργήσει, να δώσει να πάρει, να γεμίζει και να αδειάσει για να ξαναγεμίσει και πάλι.

Με μια προυπόθεση όμως. Να έχω μαζί μου, ίσως ακόμη πιο έντονα, τους αγγέλους που με στηρίζουν τα τελευταία χρόνια που τους νιώθω κοντά μου, τον μεγάλο Πατέρα και αδελφό και φίλο  και προστάτη και σύμμαχο τον Άγιο Σπυρίδωνα! (αυτά τα τελευταία αν θες κράτα τα μόνο για σένα, αν πάλι πιστεύεις ότι θα σωθούμε από τον χαρακτηρισμό της σοβαρής τρέλας χρησιμοποίησε τα, για μένα είναι το ίδιο. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι υπάρχουν στην ζωή μου και μου δίνουν όλα όσα χρειάζομαι κάθε στιγμή και κάθε λεπτό!!!!).

Σ ευχαριστω!!!!!!!

με αγάπη Εύα, ή Ευαγγελία, ή Βαγγελίτσα (όπως με φώναζαν παλιά) ! Και όλα αυτά έχουν γίνει ένα όνομα πιά, ένα πρόσωπο. Και διαλέγω το πρώτο!!!!!!!!!

Και εμείς σε ευχαριστούμε Εύα μου...και ιδιαιτέρως εγώ.

Αυτή Κυρίες και Κύριοι είναι η Εύα Κροκίδη!!!

Η Δήμητρα Γκουντούνα ...όπως μας αρέσει!

·       

·        

Γλυκεία φυσιογνωμία ,με αξιοπρέπεια και υψηλή αισθητική.

Η γνωστή δημοσιογράφος Δήμητρα Γκουντούνα μιλά στις Αμπλοκάριστες.

Α: Καλώς όρισες Δήμητρα στις Αμπλοκάριστες!

Δ.Γ : Καλώς σας βρήκα!

Α:Κερνάμε (νοερά ) καφέ και ρωτάμε.Ποιά είναι η Δήμητρα Γκουντούνα;

Δ.Γ: Η Δήμητρα Γκουντούνα  είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος.

Α: Οι τέχνες είναι 7 .Πες μας μια φυσιογνωμία για κάθε τέχνη που σε γοήτευσε.

Δ.Γ : Στη μουσική Μάνος Χατζιδάκις, Κινηματογράφος Φελίνι, Ζωγράφος Μπουζιάνης, Θέατρο Κάρολος Κούν, Ποίηση Μαγιακόφσκι , Χορός Μαργκότ Φοντέιν, Γλυπτική Θόδωρος.

Α : Χρόνια στην κρατική τηλεόραση με επιτυχημένες εκπομπές όπως :Δεύτερη έκδοση, Όπως μας αρέσει, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Εποχές που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί .Τι λείπει σήμερα από την τηλεόραση;

Δ.Γ : Το συναίσθημα! Όλα γίνονται επαγγελματικά. Πιστεύω ότι αν ,έχει γίνει κάτι καλό, στην Ελληνική Τηλεόραση είναι από τους ερασιτέχνες....

Α :  Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να σου φτιάχνει την διάθεση μόλις το ακούσεις; 

Δ.Γ : Και μια νότα μπορεί να μου δώσει φτερά.

Α : Τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;

Δ.Γ : Βάζω σε τάξη τα πράγματα μου και τις σκέψεις μου και τα δύο βρίσκονται σε ...ακαταστασία.

Α : Τα συν και τα πλην της Δήμητρας ποια είναι; 

Δ.Γ : Να αρχίσω από τα συν για να αυτοκολακευθώ. Πιστεύω στον άνθρωπο μέχρι αφέλειας. Είμαι πιστή στις φιλικές και προσωπικές μου σχέσεις. Έχω λατρεία στα ζωάκια. Τα πλήν δεν τα χωράει η εφημερίδα σας. Παρορμητισμός, αφέλεια, κτητικότητα, φόβος για απώλεια βιολογική των ανθρώπων που αγαπώ κ.λ.π. κ.λ.π.

  

Α : Ποιο βιβλίο θα συνιστούσες να διαβάσει ένας νέος δημοσιογράφος;

Δ.Γ : Θα πρότεινα να διαβάσει τα βιβλία του Τσόμσκι θα τον βοηθούσαν πολύ.

Α : Ποιά ή καλύτερα ποιές είναι οι δημοσιογραφικές σου επιτυχίες;

Δ.Γ : Μια εκπομπή στο Βιετνάμ τη δεκαετία του ΄90 ,πως απελευθερώθηκαν με τον πόλεμο από τους Αμερικάνους και πως σκλαβώθηκαν εν καιρώ ειρήνης από το δολάριο.

Α : Τι αγαπάς και τι απεχθάνεσαι ,τι τολμάς και τι φοβάσαι; 

Δ.Γ : Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και τα ζώα. Φοβάμαι μην χάσω ότι αγαπώ. Δεν ξέρω αν  είναι τόλμη, αλλά δεν δείλιασα ποτέ στο να διεκδικώ για μένα και τους συντρόφους μου το δίκιο μας και ας έχασα δουλειές και..προαγωγές…χαχαχα… Αυτοί τελικά έχασαν.

Α : Τι κάνεις αυτόν τον καιρό;

Δ.Γ : Έχω μια πλατφόρμα που ετοιμάζουμε με συναδέλφους .Εκτός από την ηλεκτρονική μας  εφημερίδα  avecnews.gr ετοιμάζουμε ραδιόφωνο και τηλεόραση και όχι μόνον.

Α: Τελειώνοντας χάρισε μας μια ατάκα σου .

Δ.Γ : Βρε να πάρει η ευχή… 

Α : Δήμητρα σε ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκανες και τον χρόνο που αφιέρωσες.

Δ.Γ : Σας ευχαριστώ όλες τις φίλες που μ΄ανεχθήκατε...

Κυρίες και Κύριοι αυτή είναι η Δήμητρα Γκουντούνα!